Steeds vaker horen we over de lange
arm van de Turkse dictator Erdogan. Intussen is meer en meer duidelijk geworden
dat die lange arm niet alleen invloed en intimidatie betekend, maar ook geweld
en zelfs moord. Er bestaat geen twijfel meer over, Erdogan’s moordbrigades zijn
actief in Europa. Tijd dus om deze zaak eens wat beter te gaan bekijken.
Turkse inlichtingen en politiediensten
zijn al jaren actief in Europa, ondermeer ook in Nederland. Jaren geleden al
waren Turkse agenten betrokken bij moordaanslagen op Armeense activisten, die
de Turkse volkerenmoord op het Armeense volk op de agenda probeerden te zetten.
De activiteiten van de Turkse agenten werden door de Europese staten meestal
genegeerd of gewoon doodgezwegen. Turkije was en is immers een NAVO partner, en
gelijktijdig een belangrijke bondgenoot, eerst tegen de Sovjet Unie, en later
tegen “vijanden” van het westen in het Midden Oosten en elders. Zo konden de
moordenaars rustig hun gang gaan, en terug reizen naar Turkije als de klus was
geklaard.
Later werden het vooral de Koerdische
verenigingen en activisten die doelwit waren van de Turkse geheime dienst MIT,
en andere agenten die op orders van Ankara werkten. In Nederland zijn dit soort
aanvallen een aantal keren voorgekomen, ondermeer in Den Haag en Arnhem,
waarbij er altijd een duidelijke samenwerking is tussen de MIT, de Turkse
maffia en de extreem rechtse Grijze Wolven. Deze groepen lopen in elkaar over
en overlappen elkaar. Daarnaast moeten we vermelden dat ook de Europese
veiligheidsdiensten nauw samenwerkten met de MIT. Soms was deze band nauwer,
dan weer wat losser, wat afhing van de actuele relatie met Turkije. Duitsland
heeft altijd uitgeblonken als het gaat om samenwerking met Turkije. Informatie
over Koerdische activisten werd met de Turken gedeeld, en mensen werden ook
uitgeleverd. Duitsland was ook een van de eerste landen die een verbod uitsprak
op de PKK.
De tijden zijn echter veranderd, en
intussen is Duitsland er achter gekomen dat er zoveel Turkse agenten in
Duitsland actief zijn, dat het een bedreiging is geworden voor de Duitse staat
zelf. Intussen zitten zeker 20 Turken vast in Duitsland, die er van worden
verdacht informatie naar Turkije te hebben gesluisd, of gewelddaden op Duitse
bodem hebben begaan. Ook in deze gevallen zijn de doelen meestal Koerden of
Koerdische instellingen. Maar sinds enkele jaren zijn daar ook leden van de
Gulen beweging bijgekomen. De meeste agenten die worden opgepakt zwijgen als
het graf. Maar er zijn uitzonderingen.
In december vorig jaar werd een Turkse
man gearresteerd, die intussen heeft bekend dat hij opdracht kreeg van twee MIT
agenten om Koerdische politici in Duitsland te vermoorden. Ze wilden ook dat
hij twee Koerdische jongeren zou aanwerven om de Turkse leider van de Duitse
Grunen partij aan te vallen in een bijeenkomst. In totaal kreeg de man 30.000
Euro als betaling vanuit Ankara voor de diensten die hij uitvoerden. Hij
probeerde ook zijn vriendin tot Turkse agent te maken, maar zijn weigerde. De
man moet op 7 september voorkomen, en kan 5 jaar gevangenis krijgen omdat hij
voor een buitenlandse mogendheid spioneerde op Duitse bodem.
Dat de moorddreiging niet denkbeeldig
is bewees de moord op 3 vrouwelijke Koerdische activisten, waaronder ook Sakine
Cansiz, een van de medeoprichters van de PKK, in Parijs in januari 2013. De
vrouwen werden in het kantoor van het Koerdistan Informatie Centrum
doodgeschoten door een man die in de beweging was geïnfiltreerd. Uit onderzoek
is gebleken dat hij in opdracht van de MIT werkte. De man is intussen in de
gevangenis overleden zonder dat de achtergronden van de moordpartij op de
juiste wijze konden worden uitgezocht. De Franse autoriteiten hebben het
onderzoek steeds vertraagd, omdat men niet publiekelijk wilde toegeven dat de
Turkse staat moorden op Frans grond gebied had gepleegd. Ze vonden het dan ook
prima dat de dader in de gevangenis stierf nog voordat het tot een echte
rechtszaak kon komen.
Intussen werd op deze wijze wel een
signaal aan Turkije gegeven dat de activiteiten van de MIT niet zouden worden
tegengewerkt, zolang de reputatie van Frankrijk niet te veel in het gedrang komt.
Eerdere Turkse regeringen gingen hiermee akkoord, maar intussen heeft de
bloedsultan Erdogan de volledige macht, en hij trekt zich niets aan van
Europese gevoeligheden. Er waren al langer geruchten dat hij steeds meer
agenten inzet om jacht te maken op zijn vijanden. Dat kunnen Koerden, Armenen
of linkse Turken zijn, maar ook aanhangers van de Gulen beweging. Eigenlijk is
iedereen die Erdogan en zijn AKP fascisten bekritiseerd tot doelwit verklaard.
Europa reageert nog steeds heel laks
op dit alles. De relatie met Turkije is verslechterd, maar de
inlichtingenuitwisselingen gaan nog steeds door. Toch neemt de bezorgdheid wel
wat toe. In Duitsland is een hoge politiefunctionaris uit haar ambt gezet omdat
ze voor Ankara werkte. Er komen ook steeds meer klachten vanuit de
verschillende Turkse gemeenschappen dat Turkse agenten, aangestuurd door de
ambassades en consulaten, mensen bedreigen en intimideren. Hierbij wordt geweld
niet geschuwd. Deze praktijken komen maar zelden aan het licht omdat de
slachtoffers bang zijn voor nog meer ellende, of zich zorgen maken over de
veiligheid van familie in Turkije.
Het moet duidelijk zijn dat de
moordbrigades van Erdogan op grote schaal actief zijn in Europa, en dat de
Europese regeringen hier veel te weinig tegen ondernemen. Het gaat om de
gebruikelijke Europese lafheid als men moet reageren op dreigementen en
beïnvloeding van buiten. Het maakt dan niet uit of die beïnvloeding uit
Washington of Ankara komt. De tijd is nu echter gekomen om schoon schip te
maken. Turkse consulaten of ambassades die zich op dit gebied schuldig maken,
en dat doen ze praktisch allemaal, moeten gesloten worden. Ook is het tijd om de
AKP organisaties in Europa, die op directe orders van Erdogan werken, te
verbieden.
Erdogan en zijn moslimextremisten gaan
over lijken, en trekken zich niets aan van regels of wetten. Het aantal
Europese Turken dat intussen in Turkse gevangenissen zit bewijst dat. De tijd
in nu gekomen om met gelijke munt terug te betalen. Of moeten we wachten tot er
nog meer doden vallen?
