Na de hevige rellen rond de G20 in Hamburg
was de kans op wraak door de heersende klasse groot. Het heeft even geduurd,
maar nu is men toch in actie gekomen. Het Duitse internet platform
Linksunten.Indymedia werd op vrijdag 25 augustus door de Duitse regering
verboden. Volgens Merkel en Co zou het platform tot geweld oproepen, en ruimte
bieden aan activisten die zich met gewelddaden bezig houden. Bewijzen waren er
niet, maar daar hebben de verantwoordelijke ministers ook helemaal niet naar
gezocht. Een beschuldiging is in het huidige klimaat meer dan voldoende.
Kortom; de censuur is terug van nooit weggeweest.
Het was meteen al duidelijk na de G20
opstand dat de heersende klasse heftig was geschrokken van de woede van de
activisten, en de bereidheid om terug te vechten, tegen de grootste
politieopkomst ooit gezien in Duitsland. Toen de gevechten voorbij waren
begonnen er allerlei onderzoeken die de verantwoordelijke autoriteiten vrij
moesten pleiten, en voorbereidingen in gang zetten voor wraak tegen de linkse
activistenscene. Er waren meteen al oproepen om het actiecentrum Rote Flora te
sluiten. Toen dat op verzet stootte ging men een andere weg. Het
internetplatform Linksunten. Indymedia, dat al ongeveer 9 jaar actief is, werd
met onmiddellijke ingang verboden verklaard. Alle pogingen om de site in de
lucht te houden kunnen bestraft worden.
Bij het verbod alleen bleef het niet.
In verschillende plaatsen werden invallen gedaan, waarbij computers en andere
zaken in beslag werden genomen. Niemand werd gearresteerd, wat aangeeft dat de
autoriteiten totaal geen bewijzen hebben, en nu bezig zijn om via de invallen
bewijzen te fabriceren. Intussen zijn er protesten geweest tegen de sluiting
van het platform, van linkse partijen en journalistenorganisaties, omdat het
verbod een aanval is op de vrijheid van meningsuiting. De Linksunten site heeft
in een verklaring laten weten dat men het er niet bij laat zitten en snel weer
in de lucht zal zijn. Dat zal zeker gebeuren, want met wat kunst en vliegwerk
is het niet moeilijk om een verbod zo als dit de voet dwars te zetten. De
activisten achter de site zeggen dat de elite niet de eigenaar is van
cyberspace, en dus niets te zeggen heeft over wie er wel of niet op het net actief
kan zijn.
Op zich is dit alles geen verrassing.
We zien de laatste tijd steeds dat de elite meer macht naar zich toetrekt, en
ook geen oppositie duld. De schroef van de repressie wordt op allerlei
terreinen steeds verder aangedraaid, en daar komen natuurlijk protesten tegen.
De heersers willen die protesten zo snel mogelijk de kop indrukken, en iedereen
intimideren die het niet eens is met het huidige beleid. Dat gebeurt niet
alleen in Duitsland, maar in heel Europa. Een jaar geleden werd ook een van de
sites van Het Rode Vaandel door Facebook van het net gehaald. Er werd geen
reden opgegeven, maar het gebeurde wel in een periode dat de site steeds meer
aanhang kreeg. Intussen heeft deze pagina een andere naam, maar de boodschap is
hetzelfde gebleven.
Het valt te verwachten dat er in de nabije
toekomst nog meer censuur zal ontstaan, en daar kan iedereen door getroffen
worden die zich tegen de heersende elite keert. We moeten er toch altijd
rekening mee houden dat het internet en alles wat er mee te maken heeft in
handen is van de Amerikaanse elite. Zo lang het gaat moeten we er gebruik van
maken, maar er wel steeds van uit gaan dat het morgen afgelopen kan zijn. Dus
is het zaak om altijd alternatieven achter de hand te hebben. Vergeet niet dat
er ook politieke strijd werd gevoerd voor dat het internet ontstond. De stencil
en schrijfmachines staan nog steeds klaar. De stem van de opstand zal altijd
een weg vinden. De elite kan dingen moeilijker maken, maar nooit helemaal
voorkomen. Er zijn altijd gaatjes, en precies die gaatjes moeten we nu al
opzoeken en klaar zijn voor wat komen kan.
Het staat ook vast dat de actie in
Duitsland tegen Linksunten te maken heeft met de verkiezingen van volgende
maand. Merkel wil weer gekozen worden, en is nog steeds woedend dat haar G20
feestje in Hamburg zo ruw is verstoord. Niet dat ze veel tegenstand te
verwachten heeft. De tamme sociaal democraten van de SPD inspireren helemaal
niemand, en De Linke zal niet voldoende steun krijgen om Merkel echt te
bedreigen. Merkel heeft dus eigenlijk niets te vrezen, zou je zeggen. Op
parlementair gebied klopt dat. Maar er zijn hele andere krachten in de
maatschappij die Merkel wel degelijk bedreigen. Nu nog loopt die oppositie
vanuit het volk vooral via populistische partijen als de AfD. Maar steeds meer
mensen zien dat ook dat het antwoord niet is. Een protestbeweging zoals we die
in Hamburg zagen, is een veel grotere bedreiging voor de elite. Als de steun
voor dit soort protesten toeneemt, als de linkse groepen en organisaties weer
dichter bij het volk komen te staan, en als men eindelijk van het idee afstapt
dat er geen alternatief is voor het huidige misdadige beleid, ontstaat er een
hele nieuwe situatie. Een situatie waarin plotseling alles mogelijk is. Voor
dat moment heeft Merkel, en haar soort in andere landen, panische angst.
De elite weet dat ze op drijfzand
staan. Dat ze alleen nog hun macht kunnen uitoefenen omdat wij dat toestaan.
Maar dat zal niet altijd zo blijven. Al jaren is er een proces aan de gang van
het verlies van vertrouwen in de politiek en de huidige elite. Niemand gelooft
meer de leugenaars en oplichters in pakken en stropdassen, die alleen staan
voor de belangen van de banken en het kapitaal in het algemeen. De
zakkenvullers worden door miljoenen met verachting bekeken. De voedingsbodem
voor een breuk met het huidige systeem neemt steeds verder toe. Dat zien wij,
en dat zien zij ook. Vandaar dus de repressie en de verbodsbepalingen van nu en
in de toekomst.
Maar het zal niet helpen. Hun wetten
zijn niet onze wetten. Hun parlement is niet ons parlement. Hun systeem is niet
het onze. Wij zijn niet gebonden aan dit soort zaken, die alleen dienen om het
kapitalisme te beschermen. Wij willen juist alles doen om dit systeem, en alles
wat er bij hoort, te vernietigen en weg te vagen. Het moment voor de grote
afrekening is nog niet gekomen. Maar die dag komt steeds dichterbij. Later we
zorgen dat we er klaar voor zijn als het signaal voor de opstand wordt gegeven.
Dan kan niets ons meer stoppen. We zeiden het eerder; de klok tikt.
