Het was even rustig geweest in Europa
in de laatste maanden. Niemand die er van uit ging dat de jihadisten het hadden
opgegeven, maar de adempauze was toch duidelijk merkbaar. Tot eind vorige week,
toen een cel van moslimextremisten toeslag in Barcelona en een andere stad in
Spanje. Het beeld was hetzelfde; een bus die op mensen in reed, en vervolgens
15 slachtoffers die gewoon weer op de verkeerde plaats op het verkeerde
ogenblijk waren. Weer 15 onschuldige levens op het altaar van de politieke
islam. Het kan iedereen overkomen, dat was opnieuw de boodschap.
Deze keer ging het verhaal dat het om
een paar losgeslagen individuen zou gaan, of een zogenaamde ‘lone wolf’ niet
op. De terroristencel was bezig met het voorbereiden van een grote bomaanslag,
maar een jihadist verbond blijkbaar twee verkeerde draadjes aan elkaar, want
een deel van de bom ging al in de schuilplaats de lucht in. Dus maar weer
teruggegrepen op de eerder gebruikte methode en een paar bussen gehuurd. Het
resultaat hebben we allemaal kunnen zien. Het schijnt dat er zelfs een imam in
het complot zat. Geen losgeslagen figuren dus maar een goed georganiseerde tak
van de politieke islam. Kort daarna waren er steekpartijen in Finland en
Rusland, waarbij de met een mes bewapende Marokkaan in Finland, het vooral op
vrouwen voorzien had. Twee vrouwen stierven op straat. Zelfs in Rotterdam
rommelt het, en werd een popconcert afgezegd.
Opnieuw komt de vraag; hoeveel meer
van dit soort figuren hier eigenlijk rondlopen? Waar worden nog meer aanslagen
voorbereid of messen geslepen? Van de autoriteiten wordt niemand wijzer. Men
blijft beweren dat de boel in de gaten wordt gehouden, en dat we vooral gewoon
door moeten gaan met onze levens. Makkelijk om dit soort dingen te zeggen als
je als regeringsleider achter dikke muren schuil gaat en in gepantserde auto’s
kunt rijden. Dit soort uitspraken kun je doen als je niet zelf je boodschappen
doet, op een terras gaat zitten of gewoon aan het wandelen bent door een stadsgebied.
Buiten de realiteit om is het makkelijk advies geven. Want laten we eerlijk
zijn; de kans dat Rutte, Merkel of Macron oog in oog komen te staan met een
messentrekker is bijzonder klein. Daar zorgen de legers van beveiligers wel
voor.
Een andere vraag die we toch steeds
weer moeten stellen is waarom de jihadisten altijd de gewone mensen als doelwit
kiezen? Sommige zeggen dat ze dit doen omdat het makkelijk te raken doelen
zijn, en dat het in de ogen van de jihadisten toch om allemaal ongelovigen
gaat. Dat kan echter maar een deel van de verklaring zijn. Immers een regeringsleider,
een generaal of een topsmeris zouden toch meer gewicht in de schaal moeten
leggen. Zij nemen immers de beslissingen waar de jihadisten tegen beweren te
protesteren. Zij zijn verantwoordelijk voor de interventies en de
bombardementen in het Midden Oosten en elders. Waarom dan toch steeds de gewone
mensen, wij allemaal, als doel kiezen?
Voor het antwoord moeten we richting
Syrië gaan. Het Syrisch leger heeft in de laatste maanden, met steun van
Rusland, grote delen van het land heroverd op de IS en Al Nusra. Uit een aantal
steden is de IS in paniek weggevlucht met achterlating van veel interessante
zaken. De Syrische soldaten vinden aan de lopende band Amerikaanse en andere
westerse wapens in de opslagplaatsen en stellingen van de IS. Koerdische eenheden
hebben Turkse wapens en voorraden gevonden in de voormalige schuilplaatsen van
Al Nusra. Dat zijn op zich al bewijzen genoeg. Maar vorige week vonden Syrische
soldaten in de voorraden van de IS chemische wapens die afkomstig zijn uit
Amerika en Groot Brittannië. Precies deze twee landen zijn het langste bezig
geweest om wapens en andere materialen te leveren aan de tegenstanders van de
Syrische regering. Ze beweerden altijd dat deze voorraden naar zogenaamde
“gematigde” rebellen gingen. Nu is duidelijke dat er direct aan de IS is
geleverd.
Dat vermoeden bestond al veel langer,
maar nu zijn voor het eerst de bewijzen voor handen. Niet dat de westerse media
daar melding van maken. Er komt ook geen urgent VN onderzoek. Beiden
instellingen zijn immers in handen van de schuldigen, dus wordt het weer
allemaal lekker doodgezwegen of als zwarte propaganda afgedaan. Toch verklaard
deze vondst gelijktijdig waarom de IS altijd de gewone mensen aanvalt en niet
de elite. De westerse wereldelite is zelf de grootste steunpilaar en
toeleveraar van de islamitische terroristen. De IS leiders gaan niet zagen aan
de boomtak waar ze op zitten. Ze vermoorden liever gewone mensen die op geen
enkele wijze verantwoordelijk zijn voor wat er in het Midden Oosten gebeurd.
Laten we dat vooral in gedachten
houden als er na een aanslag weer een regeringsleider met krokodillentranen op
TV verschijnt. Hij of zij is indirect zelf verantwoordelijk voor de bloedbaden
van de IS. Dat geldt voor verschillende Amerikaanse presidenten, zoals Bush,
Obama en ook Trump. Dat geldt ook voor de Britse leiders; Blair, Cameron, en nu
May. Allemaal hebben ze het bloed aan hun handen van de daden die zijn
veroorzaakt door aan de ene kant de zogenaamde “coalitie’ en aan de andere kant
de islamterroristen. Maar het blijft niet bij deze figuren. Ook de mindere
goden, zoals Merkel en Rutte, dragen net zo veel schuld. Door hun daden zijn ze
tot verraders van hun eigen volkeren geworden. Daar komt nog bij dat het deze
zelfde figuren zijn geweest die de grenzen wijd open hebben gezet, en de
terroristen vrije doorgang verlenen zonder echt te controleren.
We hebben dus te maken met misdadigers
voor en achter de schermen, die allemaal even dodelijk zijn. Dat zal niet
veranderen tot de volkeren deze verraders, die zich voor regeringsleiders
uitgeven, opruimen en het heft zelf in handen nemen. Het zijn immers onze
levens die iedere dag op het spel staan. Tot dat moment aanbreekt kunnen we
alleen maar waakzaam en alert zijn. Niemand weet immers waar het volgende mes,
de volgende bom, of het volgende busje vandaan komt. We weten echter wel dat er
achter de daders, nog andere daders schuil gaan. Ook tegen die daders, die
vanaf de achterbank sturen, moeten we ons wapenen. Het is letterlijk een zaak
van leven of dood.
