Er wordt wel eens gezegd dat als je op
de top van je macht bent, het verval al is begonnen. Dat geldt voor personen,
maar ook voor landen. Op dit moment kijkt de wereld weer naar het
amusementsspektakel dat de Amerikaanse presidentiële verkiezingen heet. Dit is
de enige manier om het te beschrijven, want met echte politiek heeft deze show
maar heel weinig van doen. Op zich zijn we wel wat gewend van deze zogenaamde
campagnes. Over de jaren hebben we heel wat vreemde karakters de revue zien
passeren. Nixon, Reagan en Bush Junior waren al vreemde figuren, die allemaal
ook een duidelijke criminele neiging hadden. Voor deze neiging hebben een
aantal landen en volkeren duur moeten betalen. We noemen Vietnam, Cambodja,
Irak, Afghanistan en Syrië. Natuurlijk waren het er meer, maar als we alle
misdaden van Amerikaanse presidenten willen beschrijven moeten we eigenlijk aan
een boek beginnen. Is er ooit een Amerikaanse president geweest zonder bloed
aan zijn handen?
Toch moeten we vaststellen dat de
huidige campagne alle voorgangers dubbel en dwars overtreft. Nog nooit eerder
is het hele circus op zo’n wanvertoning uitgedraaid, en dat is nog matig
uitgedrukt. Clinton en Trump doen hun uiterste best om het kleine beetje
waardigheid, dat de Amerikaanse politiek nog bezat, zonder pardon de grond in
te stampen. In feite zie je hier niet twee kandidaten voor het hoogste ambt in
het land aan het werk, maar twee geestelijk gestoorde bejaarden, die voor niets
terugschrikken om de ander politiek om zeep te helpen. Wat een aanfluiting voor
een land dat zich de enige “supermacht” in de wereld noemt. En wat een
nachtmerrie om als Amerikaanse kiezer uit deze twee gevaarlijk flutfiguren te
moeten kiezen. Vooral als je er aan denkt dat de vinger van een van deze twee
wangedrochten binnen niet al te lange tijd op de rode knop zal rusten. De knop
die de Amerikaanse atoomwapens kan afvuren. Een regisseur van horrorfilms in
Hollywood had het eigenlijk niet beter kunnen bedenken.
Misschien is het beter om de hele zaak
te negeren, en gewoon maar af te wachten. Maar omdat ook onze veiligheid en
leven er van af hangt, zijn we toch gedwongen om een poging te wagen om de zaak
toch nog enigszins te analyseren. Op zich is dat niet zo moeilijk, hoewel wel
onsmakelijk. Aan de ene kant zien we Trump, rijk, schreeuwerig en met de meest
vreemde en gevaarlijk standpunten die ook nog dagelijks wisselen. In feite is
hij het toonbeeld van de Amerikaanse kapitalist. Natuurlijk horen daar de nodig
schandalen bij. Corruptie, belastingontduiking, jacht op vrouwen en andere
elementen die in deze kringen schering en inslag zijn. Boven al natuurlijk
uitbuiting. Een figuur als Trump bereikt nooit zijn huidige positie zonder
anderen uit te buiten en te bestelen. Precies al deze dingen gaan natuurlijk
een grote rol spelen als iemand zich voor verkiezingen meldt. Hoewel we over
uitbuiting niet veel horen, dat is immers zo normaal in de “American dream” dat
het niemand meer opvalt. Een normaal mens zou van een figuur als Trump nog geen
tweedehands auto kopen, en hem het Witte Huis in stemmen zou al helemaal
onmogelijk moeten zijn. Toch is die kans er nog steeds.
Trump doet hetzelfde als de populisten
in Europa; hij speelt in op de angst voor aanslagen door terroristen, en laat
zijn racistische kanten duidelijk zien. Precies dat maakt dat hij nog steeds
een behoorlijke aanhang heeft. Hij weet te zeggen wat velen voelen, en dat
maakt dat veel mensen zich gehoord voelen, en denken dat ze niet meer alleen
zijn met hun problemen. De kans dat hij deze problemen werkelijk oplost is
klein. Dan zou hij het kapitalistische systeem moeten afschaffen, en als
aartskapitalist zal hij dat zeker niet doen. Hij is immers een trouwe zoon van
het grote geld. Het zijn vooral allemaal woorden, die achteraf waardeloos
zullen blijken. Wel is het zo dat Trump weinig moet hebben van de
oorlogshitsers die opzoek zijn naar nieuwe interventies en conflicten. Hij
beweegt zich vooral binnen de Amerikaanse grenzen, en houdt zich bezig met de
belangen binnen Amerika.
Op dit punt staat hij lijnrecht
tegenover Clinton. Zij is een politiek beest, met een netwerk van contacten in
de oorlogsindustrie, het Pentagon en de neocons. Zij is de droomkandidaat van
de oorlogshitsers met als hoofdprijs een grote oorlog tegen Rusland. Clinton
wil niet alleen heersen over Amerika, zij wil wereldmacht. En daarvoor mag
bloed vloeien. Het is niet voor niets dat zij de kandidaat van het
establishment is, met steun van grote delen van de media. Clinton is het
laatste stukje in de oorlogslegpuzzel. Iemand zonder geweten, maar met haat,
heel veel haat. Het spreekt uit haar woorden en bliksemt uit haar ogen. Het
feit dat ze geestelijk onstabiel is maakt het gevaar dat van haar uit gaat
levensgroot.
Ook aan Clinton kleven schandalen.
Corruptie via de Clinton Foundation, het beruchte email schandaal, en het feit
dat zij verantwoordelijk was voor de chaos in Libië wat een Amerikaanse
diplomaat en zijn staf het leven kostte. Clinton was toen minister van
buitenlandse zaken en gaf steun aan de rebellen die vervolgens haar eigen
mensen afslachten. Ze stak geen vinger uit om te helpen, maar ging wel meteen
aan de slag met een stevige doofpotoperatie. Deze operatie loopt nog steeds.
Het email schandaal gaat over een privé server die zij gebruikte om haar mail,
inclusief staatsgeheimen, te versturen. Deze server was maar matig beveiligd en
werd dan ook gehakt. Ze gebruikte deze weg omdat ze te dom was om te computers
van haar eigen departement te gebruiken. Zo kwamen geheime stukken op straat te
liggen. Zelfs de hoogste ambtenaar zou in de gevangenis zijn belandt als hij
zoiets had geflikt, maar Clinton mocht gewoon kandidaat worden en werd van alle
blaam gezuiverd. Men heeft haar immers nodig, en dan tellen de misdaden uit het
verleden niet.
Zo wel Clinton als Trump hebben in het
Witte Huis niets te zoeken. Dat de toekomst van de wereld in de handen van deze
verknipte figuren komt te liggen is een grof schandaal. Het is ook niet
mogelijk of juist om een van de twee aan te duiden als de betere of slechtere
kandidaat. Slechter kan in feite niet. Trump vormt vooral een gevaar binnen
Amerika. Dit komt voort uit zijn racisme, seksisme en pure stompzinnigheid.
Clinton is voor de hele wereld een gevaar. Haar hetze tegen Rusland laat
duidelijk zien welke kant zij en haar neocon vriendjes graag op willen. Als
Clinton wint kunnen we in Europa al vast beginnen met het bouwen van
schuilkelders. Als Trump wint zal Amerika nog verder in chaos vervallen.
Is het geen grote schande dat een
kapitalistenland als Amerika, waar uitbuiting hoog in het vaandel staat, de
toekomst van ons allemaal kan bepalen? Wordt het niet tijd dat we ons als
Europa van deze slangenkuil afkeren? Ja, dat wordt tijd. En als we dan ook nog
met onze eigen slangen afrekenen, kunnen we misschien heel voorzichtig bouwen
aan een nieuwe wereld. Als we daar tenminste nog de kans, en de tijd, voor krijgen.
