We hebben al vaker geschreven over de
pogingen van de VS om Rusland in een grote oorlog te betrekken. Het lijkt er nu
op Washington er nog een behoorlijke schep boven op wil doen. Het huidige
strijdterrein is Syrië, maar dat kan in de komende tijd nog sterk worden
uitgebreid. De wereld alarmklok stond al een poosje op 5 minuten voor 12. Maar
we twijfelen er nu niet meer aan dat de wijzer intussen gevaarlijk dichtbij het
hele uur komt. Het vreemde is alleen dat er in het westen niemand iets van
schijnt te merken. Zeker, Syrië komt uitgebreid in de media aan de orde, maar
wat de consequenties voor de rest van de wereld kunnen zijn, wordt buiten
beschouwing gelaten. Precies daar schuilt het grote gevaar, want Syrië is veel
meer dan alleen maar het zoveelste strijdterrein in het Midden Oosten.
De huidige verscherping van de
situatie is terug te voeren op de gebeurtenissen in september toen er een
wapenstilstand werd gesloten op initiatief van de Russische minister van
buitenlandse zaken, Lavrov, en de Amerikaanse minster van buitenlandse zaken,
Kerry. De overeenkomst leek hoop te bieden op een politieke oplossing van het
conflict. Maar dit was maar van korte duur. Terwijl de meeste partijen zich aan
het bestand hielden, vielen vliegtuigen van de zogenaamde Amerikaanse coalitie
eenheden van het Syrische leger aan. Hierbij werden tientallen soldaten gedood.
In enkele minuten werd het bestand aan stukken geschoten. Amerika gaf toe dat
het coalitievliegtuigen waren geweest die de aanval uitvoerden. Maar Washington
beweerde dat het een ongelukkige vergissing was, en dat men dacht ISIS doelen
aan te vallen. Dit is niet geloofwaardig want met de huidige technische
hulpmiddelen is het niet moeilijk meer om uit te vinden wie zich waar bevindt.
Daar komt nog bij dat de frontlinie in Syrië vrij statisch is, en niet veel
verschilt van dag tot dag. De conclusie kan alleen maar zijn dat de aanval is
uitgevoerd om het bestand kapot te schieten.
Een paar dagen later werd er een
konvooi met hulpgoederen aangevallen en deels vernietigd. Wie deze aanval
uitvoerde is nog steeds onduidelijk. Amerika beweert dat het Rusland was, maar
Rusland ontkent dit en er zijn ook geen echte bewijzen. Het lijkt er veel meer
op dat deze aanval in scene is gezet om de Amerikaanse aanval op het Syrische
leger uit de krantenkoppen te halen. Immers de aanval op het Syrische leger was
een keerpunt in het proces, want kort daarna verklaarde het Syrische leger het
bestand voor beëindigd, omdat niemand zich aan de overeenkomst hield. Voor
Syrië en Rusland was dit reden om de bevrijding van Aleppo nu echt door te
drukken. Nu weet iedereen dat het bevrijden van een verdedigde stad moeilijk is
en altijd tot slachtoffers zal leiden, inclusief burgers. De aanvallen op
Aleppo waren voor de westerse media reden om lange klaagzangen te houden over
de burgers van de bestookte stad en hun lot. Natuurlijk werd Rusland weer als
schuldige aangewezen, en Merkel kwam maar weer eens met een nieuw sanctiesplan,
dat ze wel niet zelf bedacht zal hebben.
Dit alles is puur hypocriet gedrag.
Toen Aleppo jarenlang in handen was van de terroristen hoorde je niemand over
het lot van de burgerbevolking. In feite betekend dit dat het westen directe en
indirecte steun geeft aan de terroristen van Al Nusra en de ISIS. Natuurlijk
wil niemand dat er burgerslachtoffers vallen, ook Rusland niet. Maar als je een
stad moet bevrijden, terwijl de terroristen zich achter de burgers verschuilen
zijn slachtoffers niet te voorkomen. Kijk naar het grote aantal burgerslachtoffers
in de verschillende Europese landen, waaronder Nederland, toen de Nazi
bezetters verslagen moesten worden. Vaak is er geen andere optie. De bevrijding
van Aleppo zal een keerpunt in de oorlog zijn, en het is precies dit keerpunt
dat het westen dwars zit. Amerika wilde de oorlog nog jaren gaande houden, maar
Rusland heeft dit voorkomen. De feiten spreken voor zich en hoeven niet
herhaald te worden.
De vraag is wel waarom de Amerikanen
er voor kozen om het bestand kapot te bombarderen. Men had immers zelf meegewerkt
aan het tot stand komen van de overeenkomst. Al heel lang is duidelijk dat er
breuklijnen in de Amerikaanse leiding zijn. Terwijl Obama, op een paar
uitschieters na, meestal voor de softe optie kiest, zijn er veel haviken in
zijn administratie en het leger die eigenlijk niets liever willen dan de grote
confrontatie met Rusland aan gaan. Dat is eerst in de Oekraïne gebeurd en
mislukt, en nu probeert men hetzelfde in Syrië. Toch is er meer aan de hand.
Het lijkt er op dat Obama een hardere lijn steunt om zo de verkiezingscampagne
van Hillary Clinton nieuw leven in te blazen. Zij is de kandidaat van de
defensie haviken en van de neocons. Haar banden met de oorlogsindustrie vormen
een enorm netwerk. Het is meer dan bekend dat Clinton liefst vandaag nog een oorlog
tegen Rusland zou beginnen. Verhoogde spanning in Syrië en de wereld geeft haar
dus de mogelijkheid om zich zelf te profileren als de komende sterke president
die de wereld zal veroveren. Dat er na zo’n verovering van de wereld niet veel
meer over zal zijn zegt ze er natuurlijk niet bij.
Obama heeft tijdens zijn jaren in het
Witte Huis zijn hele programma in duigen zien vallen. Hij heeft in feite niets
bereikt en heeft geen enkel probleem opgelost. Onder zijn leiding is het Midden
Oosten een nog grotere brandhaard geworden, zonder echte pogingen tot
oplossingen. Hij heeft zijn overname van de Oekraïne zien mislukken, en, wat
voor het Amerikaanse establishment nog erger is, in zijn tijd is Rusland terug
op het wereldtoneel verschenen als macht waar rekening mee gehouden dient te
worden.. Bijna al zijn beloften heeft hij gebroken en hij wordt over het
algemeen gezien als een slap iemand, die mooie toespraken kan houden maar van
daden geen verstand heeft. Het lijkt er nu op dat hij alles wil riskeren om zijn
laatste project, Clinton het Witte Huis in loodsen, koste wat kost door te
drukken. Dit leidt van zelf tot de vraag of hij daarbij zelfs een wereld oorlog
zou riskeren. Het antwoord weet niemand, maar uit te sluiten is het niet.
Slappe figuren kiezen vaak voor een vlucht naar voren, waarbij alle gevaren
worden genegeerd om toch tenminste dat ene doel nog te bereiken. Het lijkt er
op dat we met betrekking tot Syrië dit punt hebben bereikt. Je zou kunnen
zeggen dat de Syriers mogen sterven om de stemmen voor Clinton binnen te halen.
Zeker zullen er mensen zijn die zeggen
dat dit overdreven is en veel te ver gezocht. Maar laten we even naar de feiten
kijken. De Amerikanen hebben expres laten lekken dat zij er over nadenken om
Syrische en Russische basissen aan te vallen als de aanval op Aleppo niet
stopt. Als tegen middel heeft Rusland nu het S300 luchtafweer systeem naar
Syrië overgebracht. Het modernere S400 systeem is al in Syrië om de Russische
eenheden te beschermen. Deze bescherming wordt nu uitgebreid en er is meteen
bij gezegd dat ieder vliegtuig dat te dicht bij de eenheden van het Syrische of
het Russische leger komt, zonder verdere waarschuwing uit de lucht zal worden
geschoten. Hetzelfde zal gebeuren met raketten. Kortom; Rusland pikt niets
meer. Er is dus zonder moeite een scenario te maken waarbij de Amerikanen
provocerend vliegtuigen richting de Syrische en Russische troepen sturen. Als
deze vliegtuigen dan worden neergeschoten kan dit het begin van de Derde Wereld
Oorlog zijn. Zo dicht zijn we intussen het grote gevaar genaderd.
Of Amerika Rusland echt zal durven uitdagen
is nog niet zeker. Achter de schermen zijn er natuurlijk allerlei contacten.
Maar deze contacten worden wel minder en de kloof wordt alleen maar groter. Als
deze situatie tot een weg zonder terugkeer wordt is alles mogelijk. Zelfs als
het nu niet zo ver komt, betekend dit nog niets. Als Clinton eenmaal is gekozen
is een oorlog niet ver meer. Daar valt niet aan te twijfelen als we naar haar
houding van de laatste jaren kijken. Zij is het toonbeeld van de president die
de oorlogshitsers wensen. Deze scenario’s komen in de westerse media nauwelijks
of nooit aan de orde. Ook in Nederland niet. Men maakt zich meer druk over de
Zwarte Piet discussie. Je zou denken dat men na de jaren 40-45 beter zou moeten
weten, maar dat is absoluut niet het geval. Ook nu weer worden de ogen en de
oren gesloten. Tot het te laat is.
De verschillende regeringen houden
blijkbaar wel rekening met het ergste. In Duitsland heeft men de bevolking
officieel opgeroepen om hamstervoorraden aan te leggen voor het geval van
calamiteiten. In Nederland is deze oproep nog niet gedaan, maar wel is bekend
gemaakt dat het goud van de Nederlandse Bank overgebracht gaat worden van
Amsterdam naar een militairkamp bij Zeist. Men beweerd dat dit praktischer zou
zijn, maar het lijkt er meer op dat men zich klaar maakt voor onstabiele
tijden.
We kunnen alleen maar hopen dat men
zich nog bedenkt voor dat het te laat is, en de situatie in de wereld
onomkeerbaar wordt. Maar hiervoor bestaat geen enkele garantie. Laten we er
vooral niet op rekenen dat de autoriteiten onze zullen waarschuwen als de
dreiging reëel wordt. Ze zullen alleen zich zelf redden, zoals ze dat ook in
het verleden hebben gedaan. Het is dus zaak om de ogen en oren open te houden,
altijd en overal.
