Afgelopen zaterdag gebeurde er iets
wat het hele Britse establishment probeerde te voorkomen: Jeremy Corbyn werd
opnieuw gekozen als leider van de Labour Party. Het was de tweede keer in een
jaar tijd dat hij een mandaat kreeg van de leden van de partij. Meer dan
500.000 leden deden mee in de stemming wat de opkomt 77.6% maakte. Jeremy
Corbyn werd niet alleen herkozen, maar hij had nu zelfs meer steun dan een jaar
geleden. Toen was het 59.5%, nu werd zijn tegenstander Owen Smith totaal
verslagen. De uitslag: Jeremy Corbyn 61.8%, Owen Smith 38.2%. In totaal stemden
313.209 voor Jeremy Corbyn, en 193.229 voor Owen Smith. Een groter en breder
mandaat is eigenlijk niet mogelijk, en Corbyn is nu de leider van de partij tot
minimaal de volgende algemene verkiezingen. Dat is een nederlaag voor de
rechtse Blair vleugel, maar gelijktijdig ook een totale nederlaag voor het
Britse establishment, dat alles heeft gedaan om Jeremy Corbyn uit te schakelen.
Dat maakt het de derde nederlaag voor
de Britse kapitalisten in een jaar tijd. Vorig jaar konden ze niet voorkomen
dat Corbyn werd gekozen, later verloren ze het EU referendum omdat de Britse
arbeidersklasse voor de Brexit stemde, en nu heeft Jeremy Corbyn opnieuw alle
aanvallen afgeslagen die er in het laatste jaar tegen hem en de linkervleugel
zijn ingezet. De heersende klasse heeft dus een groot probleem. De heersers
zijn niet meer in staat om de arbeiders, de Labour en vakbondsleden, te
intimideren of angst aan te jagen. Dat was immers het recept dat zo lang heeft
gewerkt. Nu niet meer. De Britse arbeiders klasse heeft de angst en de twijfel afgeworpen,
en beslist nu met het hart, ondanks druk van de media en alle andere slaven van
het systeem. Dat legt een bom onder het hele kapitalistische systeem in Groot
Brittannië en daarbuiten.
Laten we dit even duidelijk stellen;
door opnieuw Jeremy Corbyn te kiezen is Labour nog lang geen revolutionaire
partij. De kans dat Corbyn Groot Brittannië naar het socialisme zal leiden is
heel erg klein. Maar het is nog niet vaak gelukt om het systeem twee keer zo
fors te verslaan als Corbyn nu heeft gedaan. Dat is zonder meer een overwinning
voor de hele Britse arbeidersklasse. Om dit te laten slagen moesten er immers
nog al wat barrières uit de weg worden geruimd. Eerst heeft men zoveel druk op
Jeremy Corbyn gezet dat er al vanuit gegaan werd dat hij vanzelf zou opstappen.
Daarna is er een poging gedaan om hem buiten de verkiezing te houden. Er moest
zelfs een rechter aan te pas komen om Labour haar eigen regels uit te leggen.
Toen dit dus ook niet werkten zijn duizenden leden door de rechtse bureaucraten
van de verkiezing uitgesloten omdat ze “overtredingen” zouden hebben begaan.
Ook deze heksenjacht heeft niet gewerkt. Jeremy Corbyn is nu in een nog
sterkere positie om zijn eigen programma uit te voeren.
Als je naar de recente
opinieonderzoeken kijkt zul je zien dat Labour er niet echt goed voor staat. De
Tories gaan nog steeds aan de leiding met een behoorlijk verschil. Dat was al
voor de leiderschapsverkiezing, en het tumult dat de campagne tegen Corbyn
heeft veroorzaakt heeft daar nog eens flink aan bijgedragen. Je zou je dus
kunnen afvragen waarom de heersende klasse er zo op is gebrand dat Corbyn als
Labour leider wordt afgezet. Er zou voor de heersers eigenlijk geen gevaar te
duchten zijn. Maar zo denken deze kringen niet. Ze willen zelfs het kleinste
risico uitsluiten. Het spreekt voor zich dat de heersende klasse het liefst de
Tory party aan de macht heeft. Maar om de façade van de parlementaire
democratie op te houden, moet natuurlijk ook af en toe iemand anders een kans
krijgen.
Net zoals de meeste sociaal
democratische partijen wordt Labour door de heersers als het B elftal gezien. Dat
werkt heel goed zolang er klassencollaborateurs binnen Labour de touwtjes in
handen hebben. Bijna iedere Labour leider viel binnen deze categorie met als
duidelijke dieptepunten Ramsey MacDonald en Tony Blair. Alleen George Lansbury
en Michael Foot waren principiële socialisten, maar zij werden dan ook snel weggewerkt.
Jeremy Corbyn is nu de derde in deze rij en dat verstoord natuurlijk het
systeem. Een Corbyn regering zou voor de heersers een gruwel zijn, dus zullen
ook nu de complotten door gaan. Zoals gezegd staat Labour er niet goed voor,
hoewel er wel wat bijverkiezingen zijn gewonnen. Daar komt nog bij dat de
huidige Tory regering tot 2020 kan zitten. Toch is dat niet voldoende voor de
heersende klasse.
Nu moeten we er bij zeggen dat Jeremy
Corbyn wel anders is dan de meeste anderen. Hij was jarenlang alleen
parlementslid en stemde principieel tegen alles wat niet met zijn ideologie
overeen kwam. De meeste Labour leiders uit het verleden zagen hem als een
dwarsligger. Het was dan ook een volkomen verrassing toen hij vorig jaar ging
mee doen aan de leiderschapsverkiezing, en men dacht dat hij geen enkele kans
maakte. Maar Corbyn heeft intussen bewezen dat hij mensen kan overtuigen. Hij
is open, zegt wat hij denkt en blijft bij zijn principes. In de wereld van
politieke leugenaars en oplichters is dat een verademing. Veel Labour leden die
gewend waren aan de Blair oplichters zagen plotseling een echte socialist
verschijnen, en dat sloeg aan. Hij is enorm populair onder de leden, en daar
kan tot nu toe geen complot tegen op.
Binnen de heersende klasse is men nu als
de dood dat hij op een zelfde manier bij de kiezers gaat overkomen. Ook de
kiezers zijn de leugenaars en de oplichters zat, en ook de kiezers laten zich
niet meer bang maken. Dat zou een Corbyn regering al een stuk dichterbij
brengen. Er zullen dus nog meer complotten en smerige trucs komen, maar dat zal
weinig effect hebben. Precies om deze reden luiden niet alleen de alarmklokken
in Londen, maar ook in Brussel en Washington. Steeds meer kiezers keren zich af
van de gevestigde politiek, en vaak komt dat op dit moment vooral de populisten
ten goede. Maar dat is maar voor de korte termijn omdat in bijna alle landen
links niet met de juiste antwoorden komt. De populisten zullen snel door de
mand vallen en als er dan iemand als Corbyn zijn boodschap blijft uitdragen kan
hij een echte machtsbasis bouwen. Dat zal nog niet tot socialisme leiden, maar
iedere klap die we aan de heersende klasse kunnen uitdelen is winst. De
kapitalisten hebben dus ondanks hun macht reden om bang te zijn. Precies dat is
een goede stap in de juiste richting.
