Het onderwerp van deze week is geen
makkelijke zaak. Het ligt gevoelig allemaal, zeker voor linkse activisten en
organisaties. Er is namelijk een breuk nodig met het verleden, en dat is nooit
makkelijk. Het is geen kwestie van het opgeven van principes, veel meer is het
een zaak van verder kijken dan dat we tot nu toe hebben gedaan. Verder kijken
om er voor te zorgen dat we in de toekomst ook nog op een fatsoenlijke manier
met elkaar kunnen samenleven. De kans is groot dat velen het met het
onderstaande niet eens zullen zijn. Dat hoeft ook niet meteen, maar de tijd is
wel gekomen om na te denken. Want precies daar kan niemand van ons meer onder
uit, om erger te voorkomen.
Al sinds jaar en dag zijn linkse
activisten en organisaties solidair met migranten en vluchtelingen. Mensen in
deze positie hadden steun en solidariteit nodig. Het is immers niet makkelijk
om een nieuw bestaan op te bouwen in een ander land, misschien zelfs op een
nieuw continent. Dan is er nog de overal aanwezige vreemdelingenhaat en het
racisme. Het ligt dus voor de hand dat de mensen met een linkse, progressieve
inslag zich solidair verklaren en het opnemen voor diegenen die in een
achterstandspositie zijn terechtgekomen. Dit heeft er echter ook toe geleid dat
kritiek praktisch uitgesloten is en dat misstanden niet werden benoemd.
Als er al over gesproken moest worden
werd er meestal meteen verwezen naar de achterstands positie en werd er verder
het zwijgen toe gedaan. Dit ging nog verder; omdat veel van de migranten moslims
zijn, werd ook kritiek op de islam vanuit de linker hoek taboe. Kritiek op de
religie zou kritiek op de mensen zelf zijn, en dat mocht dus niet. Zo zijn er
situaties gegroeid die nu lelijk lijken op te breken. Aanslagen, fraude binnen
moskeeverenigingen, de vluchtelingencrisis en de overlast van vaak allochtone
jongeren in de verschillende steden. We zien dat de bevolking in het algemeen
hier met verontrusting en heel veel frustratie naar kijkt. De kloof tussen de
autochtone en allochtone gemeenschappen groeit bijna met de dag. Dat is een
gevaarlijke trend, die in het ergste geval tot burgeroorlogachtige toestand kan
leiden.
Het is logisch dat de mensen naar
antwoorden zoeken. Velen vinden dat het zo niet verder kan. Er komen angstige
gevoelens op, en het is bekend dat angst een slechte raadgever is. Helaas
moeten we vaststellen dat links op al deze zaken geen enkel antwoord heeft.
Kritiek mag nog steeds niet, en als iemand iets over de islam zegt wordt dit
meteen als islamofobie weggezet. Dat betekend dat links zich totaal buiten spel
zet als het om dit debat gaat. Omdat er van links dus ook geen leiding uit
gaat, zoekt de bevolking het elders. De systeempartijen zijn te soft, dus richt
men zich op de PVV van Wilders. Hij durft tenminste te zeggen wat velen denken,
is dan de reden die meestal wordt opgegeven. In het begin kijkt men dan naar
Wilders uit protest, zonder echt achter het PVV programma te staan. Maar als
protest nog steeds niet helpt, kan zoiets al snel tot overtuiging worden, en
dan wordt het pas echt gevaarlijk. Niet alleen in Nederland, maar in vele
Europese landen.
De populisten, en de zich daar achter
verschuilende fascisten, lijken de antwoorden te hebben. Precies die antwoorden
die bij links zo jammerlijk ontbreken. Natuurlijk zijn de antwoorden van de
populisten meestal hete lucht met weinig substantie, maar dat is een andere
discussie waar het nu niet om moet gaan. Het gaat er om dat links het speelveld
op dit gebied veel te veel aan rechts heeft overgelaten. Dat deze figuren daar handig
gebruik van maken kun je ze moeilijk kwalijk nemen.
Daarom ook is de tijd nu aangebroken
om na te denken. Hierbij willen wij ons richten op zowel links als ook de
verschillende allochtone gemeenschappen binnen de maatschappij. Veel mensen uit
Turkije, Marokko en andere landen hebben in Nederland over vele jaren een goed
bestaan opgebouwd. Veel beter dan ze ooit in de landen van herkomst hadden
kunnen verwachten. Maar dit brengt gelijktijdig ook een verantwoordelijkheid
met zich mee. Als allochtonen constant in het nieuws komen omdat Erdogan
aanhangers en Gulen aanhangers elkaar hier naar het leven staan, omdat jongeren
in Zaandam de beest uithangen, en de radicalisering een factor is die we niet
meer over het hoofd kunnen zien, maakt dit de frustratie onder de autochtone
bevolking alleen maar groter. Die frustratie zal op een zeker moment een uitweg
zoeken en dan is de ellende niet meer to overzien.
Tijd dus voor de betrokken
gemeenschappen om na te denken, en actie te ondernemen tegen de rotte appels of
het nu moslimfundamentalisten zijn of hangerjongeren, criminelen of jihadisten.
De tijd is gekomen om dit soort figuren de deur te wijzen, als men tenminste
erger wil voorkomen.
Een deel van de schuld ligt ook bij de
overheid, die soms juist uit lijkt te zijn op het voorzetten van misstanden
zodat de wortels van toekomstige conflicten verder kunnen groeien. Voorbeelden
zijn er voldoende. Rutte windt zich op over Erdogan aanhangers die na de “coup”
in Rotterdam cameraploegen aanvielen. Alleen doet hij dat 6 weken na de feiten.
Niet alleen veel te laat, maar ook volkomen ongeloofwaardig. Wat hij had moeten
doen was op de avond van de “coup” de illegale demonstratie in Rotterdam uit
elkaar jagen, en de Turkse consul op het vliegtuig naar Ankara zetten. Immers deze
consul was de raddraaier in de hele zaak, en een gevaar voor de veiligheid. Als
anderen zonder vergunning demonstreren staat meteen de ME klaar. Maar de
Erdogan aanhangers mochten hun gang gaan door de slapte van de overheid. Wat
dit met de beeldvorming doet valt niet moeilijk te raden. Het resultaat is dat
er nu al weken bedreigingen en aanvallen over en weer zijn. Alleen omdat er van
af het begin niet kordaat is opgetreden.
De overheid weet al jaren dat er in moskeeën
wordt gefraudeerd en witgewassen. Dat er grote sommen geld uit Saoedi Arabie
komen en ook weer verdwijnen. De overheid weet dat de Taliban telefoonwinkels
in Nederland gebruikte om fondsen te werven. Men weet ook dat de salafisten hun
verderfelijke invloed proberen te vergroten. Maar iets tegen dit alles
ondernemen gebeurd weinig en als het al voorkomt duurt het erg lang. Dit gaat
ten koste van zowel de autochtone als ook de allochtone gemeenschappen. Als je
het tuig, wie het ook zijn, rustig hun gang laat gaan zal er een explosie volgen.
Na zo’n explosie zullen de scherven niet meer te lijmen zijn, en dan zijn het
meestal de onschuldigen die de prijs betalen.
Ook wij als linkse activisten kennen
de misstanden en de problemen. Maar meestal zwijgen wij, en dat is precies de
verkeerde manier. We moeten nu eindelijk durven zeggen dat de islam veel
negatieve kanten heeft, en dat de politieke islam en de jihadisten onze
vijanden zijn. Van uit hun kant bestaat daar trouwens al geen twijfel over. Wij
moeten niet terugschrikken om de verschillende gemeenschappen te bekritiseren
als er dingen fout gaan of het uit de hand gaat lopen. Dat is geen racisme,
maar juist het voorkomen van ongewenste reacties. We moeten ook duidelijk maken
dat niet iedere vluchteling hier welkom kan zijn. Politieke vluchtelingen
moeten alle hulp krijgen, maar gelukzoekers moeten leren om in hun eigen landen
voor het geluk te vechten wat ze elders zoeken.
Eigenlijk komt het er op neer dat we
elkaar open de waarheid moeten zeggen, zonder schelden of verdachtmakingen.
Hier door zal de lucht opklaren die door al het zwijgen en verstoppen zwaar
bewolkt is geraakt. Als we dit niet doen, als we blijven zwijgen of onze
schouders ophalen, zal een behoorlijk samenleven binnen niet al te lange tijd
niet meer mogelijk zijn. We moeten over onze eigen schaamte en de slapheid van
de overheid heen stappen en samen de problemen oplossen met uitsluiting van
alles wat verdeeld, of haat en nijd aanwakkert. Maar dat moet van twee kanten
komen en we moeten ons goed realiseren wie de vijanden zijn.
Integratie zoals die jaren lang door
de gevestigde politiek naar voren is geschoven is op een mislukking uitgelopen.
Er zijn twee verschillende werelden, ook in Nederland. Wat we moeten voorkomen
is dat die twee werelden elkaar straks naar de keel vliegen. Dat is de koers
die op dit moment al wel is in gezet, en eigenlijk kan alleen links daarin nog
verandering aanbrengen. Maar dan moeten we eindelijk de politieke correctheid
in de prullenbak gooien en elkaar met open vizier bejegenen. Dat is misschien
een breuk met het verleden, maar wel een breuk die uiteindelijk kan verenigen.
Natuurlijk is dit alles makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het is beter dan
zwijgen. Veel mensen in die beiden werelden, die langs elkaar heen leven,
realiseren zich nog niet hoe groot het gevaar is. De keus is eenvoudig; we
kunnen wegdoen wat slecht is en behouden wat goed is, of alles verliezen. Laten
we daar eens goed over nadenken. Alles begint met een idee, en precies zo’n
idee hebben we nu hard nodig.
