Al enige tijd geven wij commentaar en
roepen op tot waakzaamheid in verband met de huidige crisis in de wereld, omdat
de consequenties voor vooral Europa uiterst gevaarlijk kunnen zijn. Wij hebben
hierbij duidelijke standpunten ingenomen, en zeker niet geschuwd om ook af en
toe tegen heilige huisjes aan te schoppen. Intussen is gebleken dat er binnen
links veel vragen zijn over de situatie en hoe hier op te reageren. Veel van
deze vragen kwamen bij ons terecht via reacties op de verschillende artikelen.
In dit tweede deel gaan we er mee verder om aan de hand van de vragen de
situatie en onze standpunten nog wat te verduidelijken.
Wat is de positie van Europa?
Terwijl Europa slaafs de Amerikaanse leiding volgt en zich zelfs heeft laten overhalen om sancties tegen Rusland uit te vaardigen, die Europa meer schaden dan Rusland, is Amerika heel hard bezig om het Europese continent in chaos te storten. Wat begon met de oorlog in de Oekraïne, werd voortgezet met meer Amerikaanse troepen op Europese bodem en een ongekende propaganda oorlog tegen Rusland. De koude oorlog trommels worden constant geroerd in Washington, met als doel de isolatie van Rusland. Dit streven is jammerlijk mislukt, maar dat houdt de Amerikanen er niet vanaf om het steeds opnieuw te proberen. Obama en Co waren woedend dat Merkel via de Minsk Akkoorden de oorlog in de Oekraïne blokkeerde. Het was de eerste keer in lange tijd dat Europa een eigen wil toonde. Het was maar een kleine daad van verzet tegen het Amerikaanse oorlogsstreven, maar dat was voor Amerika voldoende. Europa mag geen eigen wil hebben, want dat staat de grote aanval op Rusland in de weg. Het Amerikaanse antwoord was het groene licht aan Turkije om een grote stroom vluchtelingen naar Europa te sturen. De chaos moest regeren in Europa en het plan werkte. Tel hier nog de terroristische aanslagen bij op, uitgevoerd door groepen die voortkomen uit de Amerikaanse buitenlandse politiek, en het is duidelijk dat Amerika Europa in rep en roer heeft gebracht. Dit is nog maar het begin, want de onderwerping van Europa is nog lang niet compleet. Toen we dit scenario meer dan een jaar geleden beschreven was er maar weinig geloof dat dit echt waarheid kon worden. Maar de bewijzen zijn nu duimendik voor handen. Het zal nog erger worden, want de Amerikaanse leiding komt steeds verder van de realiteit te staan.
Hoe groot is het gevaar?
Steeds opnieuw komt de vraag waarom
dit alles gebeurd. Hoe kan het zijn dat een ontwikkeld continent als Europa zo
in de ellende kan worden gestort. Het antwoord is niet moeilijk te vinden.
Europa heeft niet de politieke moed om tegen Amerika te zeggen dat het
afgelopen moet zijn. Dat we niet meer zullen deelnemen in hun proxy oorlogen en
interventies. Dat we niet zullen accepteren dat een politiek gemotiveerde
vluchtelingenstroom de Europese landen nog verder zal ondermijnen. Dat we ons
niet laten gebruiken in een oorlog tegen Rusland. Het is niet dat Europa geen
vuist durft te maken, men durft zelfs geen vinger op te steken. Liever gaat men
elkaar te lijf in onderlinge verdeeldheid, en kiest men vijanden die in feiten
geen vijanden zijn. Van professionalisme en realiteitszin is al helemaal geen
sprake. Zo kan Amerika Europa rustig klaar maken om als springplank voor de
geplande aanval op Rusland te fungeren. Europa zal het kanonnenvlees moeten
leveren terwijl de Amerikanen van over de oceaan toekijken en sturen. Precies
zoals ze dat in alle oorlogen sinds 1945 hebben gedaan. Voor alle
duidelijkheid; zo’n oorlog tegen Rusland zullen de Amerikanen niet winnen. Maar
de uitkomst zal wel zijn dat Europa tot een slagveld zal worden waarvan alleen
rokende puinhopen over blijven. Zo groot is het gevaar. Natuurlijk is het niet
te laat om het tij te keren. De Europese volkeren kunnen voor zich zelf opkomen
en hun eigen landen en identiteit verdedigen. Maar met de criminelen aan het
roer, die zich Europese leiders noemen, zal dat nooit gebeuren. Laten we
eerlijk zijn; ziet iemand Merkel, Hollande of Rutte een echte vuist maken tegen
Washington? Zij zitten te diep in de Amerikaanse zak en zullen hun eigen
volkeren opofferen om Washington te dienen als trouwe slaven. Washington hoeft
maar te fluiten en de Europese leiders sturen vliegtuigen naar Syrië, zoals we
in de laatste weken hebben gezien. Ook Nederland heeft een bevel gekregen. Voor
alle duidelijkheid de Amerikaanse en Europese aanvallen zijn illegaal, want er
is geen toestemming van de Syrische regering en ook geen VN mandaat. Alleen
Rusland heeft die toestemming wel, en is dus legaal bezig. Op verschillende
niveaus is de grote oorlog in feite al begonnen, maar voor een ommekeer is het
zeker niet te laat.
Wat kan het linkse antwoord zijn?
Hoe moet links met deze situatie
omgaan? Op dit moment zien we veel verwarring en het vastklemmen aan bekende
standpunten die al jaren de koers bepalen. Vaak gaat het om uitgeholde of niet
meer werkende antwoorden. Wie in het linkse kamp strijd nog tegen de NAVO of
verwerpt de Europese Unie volledig? Wie onthult de misdaden van de Europese
Centrale Bank en het IMF? Een duidelijke koers is hierin nauwelijks meer te
ontdekken, en dat geldt van de grootste tot de kleinste stroming. Toch zullen
deze zaken weer naar voren moeten komen, want juist dit zijn de instrumenten
van onze vijand. Naar welke bondgenoten wordt er gekeken? Ook dat is een
lastige zaak. Als je met de antwoorden uit het verleden op zoek gaat zul je
weinig bondgenoten vinden. Aan iedereen mankeert wel het een en ander. Dan maar
roepen dat vluchtelingen welkom zijn, zonder te kijken wat er eigenlijk achter
deze stroom verscholen gaat. Bijna niemand durft een echte analyse te maken,
noch over de oorzaak noch over de lange termijn effecten. Dan liever bezig zijn
met een discussie over Zwarte Piet, terwijl de dreiging in de wereld steeds
verder toeneemt. Als dit het programma blijft zal links geen enkele rol spelen
in het voorkomen van de grootste dreiging sinds het einde van de Tweede Wereld
Oorlog. Gewoon doen of er niets aan de hand is kan geen optie zijn. Veel mensen
zien maar al te goed dat er iets niet klopt, en dat we niet de waarheid worden verteld.
Maar waar moeten ze heen met hun zorgen en vermoedens? Als de linkse groepen en
partijen geen duidelijke positie innemen en niet met antwoorden komen, zullen
er alleen maar meer mensen naar de PVV rennen. Niet omdat ze Wilders zo’n toffe
gozer vinden, maar gewoon uit wanhoop. Als er ter linkerzijde niemand luistert,
gaat men automatisch naar de oren die wel open zijn. En die behoren jammer
genoeg aan de fascisten en de populisten toe.
Wij hebben de wijsheid niet in pacht,
maar we weigeren wel de ogen te sluiten voor de realiteit. De tijd is gekomen
voor duidelijke taal, en als dat sommige linkse activisten te ver gaat is dat
jammer. Zachte antwoorden van de zijlijn zijn geen optie meer. Daar kijkt de
bevolking glashelder doorheen. We zullen in de komende tijd de machtspolitiek
in de wereld goed moeten volgen en daaraan onze eigen activiteiten aanpassen.
En ja, dat betekend ook steun geven aan Rusland omdat dit de enige tegenmacht is
die een wereldbeeld heeft dat stukken beter is dan het dictatoriale Amerikaanse
wereldbeeld. Het gaat er om dat we het Amerikaanse plan onderuithalen en de
oorlogspropaganda doorbreken, en daarvoor zullen we onze eigen identiteit
moeten versterken, en een eind maken aan de verdeeldheid binnen links. Nu nog
elkaar bevechten over kwesties van 100 jaar geleden, en opgedeeld blijven in
verschillende stromingen, is politieke zelfmoord. Als de huidige verwarring
doorgaat is de strijd nu al verloren. We moeten ook de strijd voorzetten tegen
de fascisten en populisten die, aangespoord door de chaos, steeds meer aanhang
krijgen. Ook zij zijn een verlengstuk van de Amerikaanse politiek, zoals de
fascisten altijd al een vast onderdeel van het kapitalisme vormden. De
Amerikaanse chaos en de fascistische opmars versterken elkaar. Dat kan toch
echt niemand ontgaan. Zwijgen zal dus niet helpen.
Betekend dat alles dat onze ideologie
niet meer bruikbaar is? Zeker niet, het is ons enige wapen. Maar de wereld is veranderd,
dus moeten ook wij ons wapen bijstellen om op deze veranderingen in te spelen.
We laten onze socialistische uitgangspunten niet los, maar stellen gelijktijdig
strakke prioriteiten. Het zal er de komende tijd om gaan om het dreigende
gevaar van een grote oorlog af te wenden en de fascisten te verslaan, en dat
zal in deze fase onze volle aandacht vragen. Als we hierin slagen zullen we een
nieuwe toekomst zien ontwikkelen die, als we het goed spelen, kan leiden tot een
socialistische maatschappij op termijn. Echte veranderingen komen altijd voort
uit een chaotische situatie vol spanningen, maar dan moeten wel de juiste
mensen en organisaties aan het roer staan. We moeten er naar streven dat de
veranderingen positief zijn, en niet leiden tot nog meer dictatuur. Onze
ideologie zal hierbij ons kompas zijn. Een kompas dat we bitter nodig zullen
hebben in de woelige zee die de huidige wereld is.
