Na lange dagen van wachten, en
weggesloten stembussen, hebben we eindelijk de uitslagen van de EU verkiezingen
in handen. En we kunnen gerust zeggen dat deze verkiezingen een ramp zijn
geworden voor de systeempartijen, de globalisten en de verblinde “meer Europa”
freaks, die alle macht in handen van Brussel willen spelen. Na deze uitslag zal
de EU nooit meer hetzelfde zijn. Laten we maar gewoon bij het begin beginnen;
de twee grote machtsblokken, de sociaal democraten en de christen democraten,
hebben dik verloren, en voor het eerst geen meerderheid meer in het Europees
Parlement. Sinds de opening van dit parlement is dat nog nooit vertoond. Het is
dus afgelopen met elkaar fijntjes de bal toespelen. De arrogantie in persoon zal
nu op zoek moeten naar meer coalitie partners. Het betreden van deze
slangenkuil zal zeker wat interessante ontwikkelingen opleveren.
De liberalen en de groenen hebben
beiden gewonnen, en zullen dus in aanmerking komen als de onderhandelingen
beginnen. Zij passen naadloos bij de agenda van de globalisten elite, maar zij
zullen ook hun eigen speeltjes willen doorzetten, dus dat kan nog leuk gaan
worden. Tot zover de verrichtingen van de systeem partijen. Er is niet veel
meer over te zeggen, hoewel er zeker nog een kans is dat hier en daar koppen
gaan rollen. Echter, veel interessanter is het feit dat grote groepen anti-EU
kandidaten hun intrek gaan nemen in het EU parlement. Op veel plekken in Europa
hebben partijen die de EU willen afschaffen of hervormen, stevige overwinningen
behaalt. Het meest in het oogspringende is de overwinning van de Brexit Party
in Groot Brittannië. De partij won 9 van de 11 districten en behaalde rond 30%
van de stemmen. De Tories en Labour werden door de kiezers heftig afgestraft
voor hun pogingen om de Brexit de nek om te draaien. Want als er een ding is,
dat uit de overwinning van de Brexit Party naar voren komt, dan is het wel het
feit dat de Britten de Brexit nog steeds willen. Ondanks 3 jaar van blokkades
en politieke spelletje, is er op dit gebied niets veranderd. En laat niemand
zeggen dat de overwinning van de Brexit Party niet gelijk staat aan een nieuwe meerderheid
voor de Brexit zelf. Iedereen had de mogelijkheid om te stemmen, en van hen die
dit hebben gedaan blijft een grote meerderheid voor uittreden. Dat is prima zo.
Nu May uit de weg is, kan een snelle Brexit een feit worden. De overwinning van
de Brexit Party kan hier sterk aan bijdragen. De verliezers betalen nu de prijs
voor het ondermijnen van de wil van het volk. Het kon eigenlijk niet beter.
Ook in andere landen lieten kiezers
merken dat ze de EU meer dan zat zijn. In Frankrijk versloeg Marine Le Penn
Macron, en zal dus een stevige steunpilaar zijn van de anti-EU alliantie die
Salvini van uit Italië aan het bouwen is. Het was niet alleen een overwinning
voor Le Penn, veel meer nog was het een beschamende nederlaag voor Macron. Hij
wil steeds meer EU, terwijl de Franse kiezers duidelijk steeds minder Macron
willen. Het hele Macron experiment was vanaf het begin een verkeerde zet. De
Franse bevolking zal deze fout zeker geen tweede keer maken. Salvini zelf
scoorde in Italië een riante overwinning met zijn Lega Nord. Hij kan dus met
veel nieuwe energie, en nieuwe partners, verder bouwen aan de anti-EU alliantie
in het Europees Parlement.
Ook in Polen en Hongarije versterkte
de Eurosceptische partijen hun positie. In Hongarije heeft Viktor Orban de
absolute meerderheid, en hij zal binnenkort besluiten of hij tot de alliantie
van Salvini zal toetreden. De kans is groot dat hij dit zal doen, omdat hij
binnen zijn huidige fractie in het EU Parlement niet langer welkom is. Het zal
de Salvini alliantie alleen maar ten goede komen. Nu de meeste resultaten
binnen zijn, kunnen we vaststellen dat er in het nieuwe parlement zeker 171
leden zullen zitten die zich tegen de EU en haar dictaten keren. Dat is een
groot probleem voor de Euro bureaucraten, en we kunnen er vanuit gaan dat er in
de komende jaren behoorlijk strijd gevoerd gaat worden over de richting, en
zelfs het voortbestaan, van de EU. Het had dus eigenlijk niet veel beter kunnen
lopen.
In de andere landen deden de anti EU
partijen het ook vrij goed, hoewel minder spectaculair dan in Frankrijk en Italië.
In Nederland veroverde het Forum voor Democratie uit het niets 3 zetels. Maar
de PVV en de SP verdwijnen uit het parlement. Te veel thuisblijvers, en te veel
statische politiek. De PvdA werd verrassend de sterkste kracht. Dat is tegen de
trend in de rest van Europa. Bijna overal hebben de sociaal democraten dik
verloren.
In Duitsland zakte de SPD naar een
nieuw dieptepunt, en ook de CDU van Merkel leverde in. De Grunen behaalde de
grootste overwinning, maar ook de AfD ging er op vooruit. De partij haalde 11%
van de stemmen, en krijgt nu 10 zetels. Dat is een winst van 3. Maar deze
cijfers vertellen maar een deel van het verhaal. In het Oosten van Duitsland is
de AfD oppermachtig. In Brandenburg en Saksen werd zelfs de eerste plaats
gehaald met rond 30% van de stemmen. De problemen voor de AfD liggen vooral in
het Westen, waar een flink deel van de kiezers nog slaapt.
Als we alle uitslagen bekijken is te
zien dat in bijna heel Europa de systeempartijen klappen krijgen. Dat geeft aan
dat de kiezers onder geen beding meer Europa willen, en al helemaal geen
verenigde staten van Europa. Het feit dat de anti-EU partijen bijna overal
behoorlijk winnen is gelijktijdig een stem tegen de massamigratie en de
islamisering. Dat is een goed teken, want steeds meer mensen schijnen te
begrijpen in welke situatie we zijn terecht gekomen, en wie daar
verantwoordelijk voor zijn. Deze strijd zal zich in de komende maanden in het
Europees Parlement weerspiegelen. Natuurlijk is het nog geen volledige
doorbraak, en er moet nog heel veel gebeuren. Maar de verkiezingen geven wel
aan dat we in de nadagen van de Europese Unie zitten. Er is nu een veel betere
mogelijkheid om de agenda van de globalisten te blokkeren. Dat was precies het
signaal wat heel hard nodig was.
Dat de groene partijen in veel
Europese landen winst hebben geboekt, is een mode trend die zijn oorsprong
vindt in de klimaat waanzin van de laatste tijd. Dat zal echter maar van korte
duur zijn. Groene partijen zijn in de omgang dure partijen, die meesters zijn
in het uitvinden van fantasiebelastingen, om ons nog meer geld uit de zak te
kloppen voor problemen die eigenlijk geen problemen zijn of eenvoudig weg niet
bestaan. Als de kiezers dat door hebben is het gedaan met de groene triomf
tocht. Een voorproefje hiervan zien we al in Zweden, het land van Greta
Thunberg. Daar kreeg de groene partij een stevige nederlaag te verwerken. De
Zweedse kiezers hebben al langer ervaring met de klimaat waanzin, en weten dus
waar de reis heen gaat. Ook in andere delen van Europa zullen de ogen open
gaan, en dan is het gedaan met de groene juichverhalen.
Tot slot nog een paar opmerkelijke
zaken. In Noord West Engeland probeerde Tommy Robinson, met een onafhankelijke
campagne, een zetel te veroveren. Dit lukte niet, maar in de hele Engelse
geschiedenis heeft geen enkele onafhankelijke kandidaat zoveel stemmen gekregen
als Tommy Robinson. Dat is een prima prestatie binnen een systeem dat eigenlijk
alleen is toegesneden op grote partijen. Tommy Robinson slaagde overigens nog
in iets anders; hij voerde vooral een straat campagne, en voor het eerste in
jaren gaf hij de arbeidersklasse weer een stem. Dat was heel lang niet gebeurd,
en het verklaard de enorme populariteit die Tommy Robinson geniet in de
arbeidersbuurten.
En dan naar Oostenrijk, waar niet
alleen de verkiezingen op de voorgrond stonden, maar ook de val van de
zwart-blauwe regering van de OVP en de FPO. De crisis ontstond omdat er een
video van FPO leider Heinz Christian
Strache naar buiten kwam, waarin een soort koehandel werd gedreven met een
valse Russische oligarchen nicht. Waarschijnlijk is een geheime dienst bij de
zaak betrokken, maar dat wordt nog onderzocht. Strache trad terug, en
uiteindelijke werd de hele regering weggestemd. Veel Oostenrijkers waren hier
woedend over, omdat de regering op veel steun kon rekenen, vooral in de strijd
tegen de massamigratie. Strache stond nog wel op de kieslijst voor de EU
verkiezingen, en er kwam een campagne opgang om Strache met voorkeurstemmen het
EU parlement binnen te loodsen. Dit lukte, en de geslaagde campagne wordt
vooral als een teken van solidariteit gezien. Of Strache de zetel ook zal innemen
is nog niet duidelijk.
Nog een puntje; er komen steeds meer
beweringen en beschuldigingen van verkiezingsfraude naar buiten. Of dit
allemaal klopt valt moeilijk na te gaan. Maar we kunnen er wel van uit gaan dat
de elite met alle macht haar invloed zal verdedigen. Verkiezingsfraude kan dan
een wapen worden, of het misschien al zijn. Blijf dus waakzaam, en schenk geen
aandacht aan de leugenpers en de verhaaltjes van de systeempolitici. Ook zij
zien de nadagen van de EU dichterbij komen, en zullen proberen hun posities te
redden. Aan ons de eer om precies dat te voorkomen.
