Misschien is het nog niet iedereen
opgevallen, maar het systeem wordt met de dag arroganter en repressiever. Steeds
meer wetten en regels, steeds meer censuur en het blokkeren van pagina’s in de
sociale media, en steeds meer druk om te accepteren wat de elite normaal vindt
en wat niet. Kortom; we zien in heel Europa een omvangrijke campagne om alles
uit te schakelen wat zich tegen het systeem en haar instellingen en instituties
keert. Dit soort repressie vraagt natuurlijk om een antwoord, en dat lijkt er
ook te komen. Stap voor stap, met veel aarzeling en voorzichtigheid. Maar dat
is geen probleem, alle grote dingen zijn klein begonnen. Laten we maar eens
rond kijken om te zien wat er zoal aan de hand is.
Als we eerst naar Nederland kijken
zien we dat er wel degelijk hier en daar sprake is van burgerlijke
ongehoorzaamheid. Neem bijvoorbeeld het natuurgebied de Oostervaarderplassen.
Daar leven paarden, herten en andere grootgrazers. In de winter hebben de
dieren het moeilijk en sterven soms van de honger. De eigenaar,
Staatsbosbeheer, weigerde de dieren bij te voeren, gesteund door
pseudowetenschappers die nooit hun studeerkamer verlaten. Dit schoot veel
mensen in het verkeerde keelgat en er kwamen een aantal acties op gang om
voedsel te verzamelen en dat naar de dieren te brengen. Toen de boswachters,
die zich als knokploeg voor de eigenaar gedragen, dit bijvoeren probeerden te
voorkomen, braken er rellen uit. De burgers pikten niet dat hun actie door een
verlengstuk van de overheid werd verstoord. Er werd over hekken geklommen,
voedsel werd toch naar binnen gebracht en de boswachters werden bedreigd. De ME
moest uiteindelijk de boswachters beschermen omdat de helden het zelf niet meer
afkonden. En de opzet van de actievoerders werkte; om verdere problemen te
voorkomen kreeg Staatsbosbeheer opdracht om toch bij te voeren.
Ongehoorzaamheid werkt dus wel degelijk, als je het maar op grote schaal
aanpakt. Het bijvoeren is nog steeds niet voldoende, maar de acties gaan ook
nog door. Een prima staaltje plaatselijke opstand dus!
Overigens geven ook de verschillende
referenda aan dat de mensen steeds minder naar de overheid luisteren, en de
informatie die door de autoriteiten wordt verspreid niet vertrouwen. Ook het
referendum over de zogenaamde sleepwet werd weer door de overheid verloren.
Rutte komt nu met wat aanpassingen, maar dat is allemaal show. De
inlichtingendiensten mogen nu vrij snuffelen in de privézaken van ons allemaal.
Dat was ook te verwachten, maar toch blijkt ook nu weer dat als de mensen de
kans krijgen om hun mening te geven over wat de overheid doet, men altijd tegen
diezelfde overheid stemt. Daarom ook wordt het referendum afgeschaft; Rutte en
Co zijn de steeds terugkerende nederlagen beu. Dat heb je met “democraten”, van
tegengas moeten ze niets hebben.
Ook in Duitsland zien we regelmatig de
ongehoorzame burger in actie. Neem bijvoorbeeld het verbod op Koerdische
symbolen dat door de Duitse regering is afgekondigd. Dit verbod is een heel
goed voorbeeld van de arrogantie van de overheid. Immers wie maakt uit welk
symbool legaal is of niet? Als je beweerd dat je land een democratie en een
rechtsstaat is kun je symbolen alleen maar in de uiterste gevallen verbieden.
Dan moeten die symbolen duidelijk met zware misdaden in verband te brengen
zijn. Met de Koerdische symbolen, of het nu gaat om vlaggen of foto’s, is dat
absoluut niet het geval. De Duitse regering heeft dit verbod alleen maar
ingesteld om de Turkse dictator Erdogan een plezier te doen. Het is dus een
politieke beslissing waardoor een hele bevolkingsgroep wordt gediscrimineerd.
Niet dat de Koerden zich iets van het verbod aantrekken. Bij iedere
demonstratie zijn de symbolen gewoon te zien. En terecht; niemand hoeft zich de
wet voor te laten schrijven door een stel nepdemocraten, die elkaar overtreffen
in liegen en bedriegen. Ook de Koerdische ongehoorzame burger is niet te
stoppen.
Een ander voorbeeld uit Duitsland zijn
de steeds in aantal toenemende demonstraties tegen Merkel en haar verraderlijke
coalitie. Wat begon met een paar mensen in enkele plaatsen in het oosten van
Duitsland, begint nu ook naar het westen door te dringen. Dit tot grote schrik
van de nepdemocraten in Berlijn. Wat in Dresden begon is intussen overgeslagen
naar Cottbus, Erfurt, Berlijn, Kandel, Hamburg, Mainz, Rostock, Bremen en München.
En er komen nog iedere week plaatsen bij. De deelnemers zijn voor het grootste
deel gewone burgers die het beleid van Merkel, en dan vooral de open grenzen, meer
dan zat zijn. Zij merken de kwalijke effecten van het Merkel beleid iedere dag,
en laten zich de wet niet langer door Berlijn voorschrijven. Dus komen ze op de
straat, in kleine en in grote groepen. Het antwoord van de regering en de
media? Het zouden allemaal rechtse figuren zijn die aan de demo’s mee doen. Zeker
zullen er een paar tussen doorlopen, maar de meeste demonstranten zijn gewone
mensen, vaak uit de arbeidersbuurten, die het niet langer pikken dat hun
leefomgeving onherkenbaar veranderd wordt, en dat de criminaliteit, vooral
tegen vrouwen, met de dag toeneemt. Zij zijn niet tegen echte vluchtelingen, en
spreken dat ook uit, maar wel tegen de gelukzoekers die Merkel in grote stromen
binnen heeft gehaald. En precies deze figuren zorgen voor de meeste problemen.
De campagne van de regering om de
demonstranten in een kwaad daglicht te plaatsen werkt niet. Het brengt juist
meer mensen op de straat die verzet aantekenen tegen de regering, tegen het
open grenzen beleid, de EU en tegen de islamisering. De mensen die naar de
demo’s gaan hebben lang gezwegen. Ze hoopte dat de overheid wel tot bezinning
zou komen, maar toen dit niet het geval was zat er niets anders op dan de
straat op te gaan. Dat is intussen een trend geworden, met als bijwerking dat
steeds meer leugens van de overheid en de pers onderuit worden gehaald. Als
burgers de ongehoorzaamheid eenmaal te pakken hebben, is er geen houden meer
aan. Jammer is wel dat er ook een aantal linkse groepen zijn die de propaganda
van de overheid slikken en tegendemonstraties organiseren. Vaak ook nog met
geweld. Links zou achter de mensen moeten staan, in plaats van zich nog verder
van de arbeidersklasse te vervreemden, en trouw voor het karretje van Merkel te
lopen. Voor de anti-Merkel demonstraties maakt het niets uit, maar jammer is
het wel, want op deze manier raakt de rol van links steeds meer uitgespeeld.
Dit zijn maar een paar voorbeelden,
maar het beeld is duidelijk. Met haar arrogantie en dwingelandij is de overheid
bezig zijn hand enorm te overspelen. De verschillende regeringen stonden al
bekend als zakkenvullers en leugenaars. Nu ruilen steeds meer mensen hun woede
en teleurstelling in voor actiebereidheid en vastberadenheid. Dat kunnen de
eerste tekenen van een volksopstand zijn. Natuurlijk is het nog niet zo ver,
maar het lijkt er op dat de dagen dat de mensen met zich lieten sollen voorbij
zijn. Dat is een signaal waar hoop uit spreekt. De machtigen van deze wereld
maken zich terecht zorgen, want ze zullen alleen machtig blijven tot wij
gezamenlijk zeggen dat het klaar is. En die dag kan niet snel genoeg aanbreken.
