Er zijn figuren in deze wereld die
nooit in staat lijken ook maar enige les te leren. Steeds opnieuw rennen ze
tegen dezelfde muur aan. Dat dit gevaarlijk is en veel mensen het leven kan
kosten interesseert de aanstokers niet. Zij hebben een doel voor ogen, en dat
doel willen ze met alle geweld bereiken. Het zal niemand verbazen dat deze
regels slaan op de nieuwe spanningen tussen Rusland en het oorlogszuchtige
westen. Spanningen die eigenlijk niet nieuw zijn, maar onderdeel van de
waanzinnige hetze tegen Rusland en het Russische volk. Laten we maar weer eens
kijken naar de meest recente episode in deze tragedie, die ons noodlot weer een
stapje dichterbij brengt.
Een paar weken geleden werden een
voormalige Russische spion en zijn dochter onwel aan getroffen op een bankje in
Salisbury, en kleine stad in Wiltshire. Niemand wist precies wat er met de twee
personen aan de hand was, maar na onderzoek bleken zij in aanraking te zijn
gekomen met een chemische stof die het zenuwstelsel aantast. Ze werden naar het
ziekenhuis gebracht, waar ze nog steeds verblijven. De man is nog in een
kritische toestand, zijn dochter knapt al weer op. Meteen toen dit alles bekend
was geworden, kwam een enorme propagandamachine op gang. Wat was namelijk het
geval; de man had in Rusland gespioneerd voor de Britse geheime dienst, en veel
agenten verraden. Hij werd in Rusland gevangen gezet, maar na een aantal jaren
geruild tegen Russische agenten die in het westen waren gepakt. Sinds die tijd woonde
hij in Groot Brittannië.
De Britse regering twijfelde geen
seconde en beweerde meteen dat Moskou achter de vergiftiging zit.
Gelijksoortige aanvallen zouden eerder zijn gebeurd. Het onderzoek was nog niet
eens echt begonnen, om over bewijzen maar helemaal te zwijgen. Maar dit maakte
voor May en haar ministers niets uit. Rusland was de boosdoener, en daar mocht
niemand aan twijfelen. Ieder die dat toch deed en aangaf dat eerst de
resultaten van het onderzoek moesten worden afgewacht, werd praktisch voor
landverrader uitgemaakt. Er was maar een versie van het gebeuren, en dat was de
regeringsversie. Geen discussie mogelijk. Intussen zijn we een paar weken
verder, en nog steeds is er geen enkel bewijs op tafel gekomen dat de
beschuldigingen tegen Rusland onderbouwd. Er lopen allerlei onderzoeken, maar
voor de politiek is dat niet belangrijk. Rusland moet schuldig bevonden worden,
dus blijft men dat ook hardnekkig beweren.
De ene fanatieke uitspraak volgde al
snel de andere, en op een zeker moment werden 60 Russische ambassade en
consulaat medewerkers uitgewezen. De actie van de Britse regering werd gevolgd
door de VS, een aantal Europese landen en de NAVO. Dit alles gebeurde zonder
dat er ook maar een snipper bewijs tegen Rusland openbaar was gemaakt. Sommige
bronnen beweerden dat de geheime diensten de bewijzen intussen in handen
hadden. Maar uit die hoek zijn al zo veel leugens gekomen, dat er erg aan deze
bewering getwijfeld moet worden.
Rusland heeft vanaf het begin gezegd
niets met de aanslag op de man en zijn dochter te maken te hebben. Na de Britse
uitwijzingen stuurde Moskou een aantal Britse diplomaten naar huis, en de
andere landen die in actie zijn gekomen, zullen met gelijksoortige maatregelen
te maken krijgen. Dat is ook terecht, want Moskou kan deze nieuwe episode, in
een intussen lang jarige hetze, niet zo maar voorbij laten gaan. Zo is de ruzie
intussen hoog opgelopen, en dat kan uiteindelijk serieuze gevolgen hebben voor
ons allemaal.
Laten we gewoon even naar de feiten
kijken. De spion en zijn dochter zijn in aanraking gekomen met een stof die
ooit in de Sovjet Unie gemaakt zou zijn. Als dat al waar is, en er zijn
voldoende twijfels, is het een middel wat al heel lang bestaat. Dat betekend
dat ook anderen dit middel vrij eenvoudig hebben kunnen aanschaffen of namaken.
Geen bewijs dus. Verder is ook het tijdstip van belang. De vergiftiging vond
plaats kort voor de Russische presidentsverkiezingen en paar maanden voor het
FIFA Wereld Cup voetbaltoernooi in Rusland deze zomer. Als Rusland de man uit
de weg had willen ruimen, zou men nooit in actie gekomen zijn zo kort voor deze
belangrijke gebeurtenissen. Daar komt nog bij dat de verrader jarenlang in een
Russische gevangenis heeft gezeten, en het voor de Russische autoriteiten een
koud kunstje zou zijn geweest om hem in die tijd naar het hiernamaals te
helpen. Dat is niet gebeurd, dus waarom dan nu juist wel?
Zoals met alle zaken die met geheime
diensten te maken hebben, zullen we het volledige antwoord op deze vraag nooit
krijgen. Maar eigenlijk is er maar een conclusie mogelijk; de Britten of de
Amerikanen, of beiden, hebben de aanslag zelf uitgevoerd om een nieuwe reden te
hebben om Rusland aan te vallen. Sommige zeggen dat men misschien hoopte dat
Vladimir Poetin dan minder stemmen zou krijgen tijdens de verkiezing van 18
maart. Als dat het plan was, is het totaal mislukt, want de President kreeg
veel meer stemmen dan vorige keer. Dit kan ook geen verklaring zijn want dit
soort dingen is meestal geen korte termijn werk. Geheime diensten en hun meesters
denken in jaren, niet in weken of maanden. Aanvallen zoals deze zijn meestal
onderdeel van een lang geplande strategie. We weten al jaren dat vooral de
Amerikanen steeds opnieuw zoeken naar een reden om Rusland militair aan te
vallen. Deze plannen zijn enigszins in de verdrukking gekomen door de
verkiezing van Trump, maar nooit opgegeven.
Wat er in Salisbury is gebeurd is niet
voldoende om een oorlog tegen Rusland te beginnen, maar het draagt wel weer bij
aan de sfeer die zo’n oorlog mogelijk maakt. Precies dat is waarschijnlijk de
bedoeling geweest. Het aantal diplomaten dat intussen is uitgewezen over en
weer is sinds 1945 nog nooit zo hoog geweest. Dat betekend dat de afstand
tussen de twee machtsblokken alleen maar groter is geworden. Hoe groter die
afstand, hoe groter de kans is dat een oorlog op een zeker moment zal
uitbreken. Wat we nu hebben gezien is het verder creëren van de juiste
omstandigheden voor zo’n oorlog. Stoltenberg van de NAVO gaf dit ook al
enigszins aan. Hij sprak niet alleen over de aanval op de voormalige spion,
maar haalde ook de toetreding van de Krim tot de Russische Federatie, en de
oorlog in de Donbass aan, toen hij de NAVO maatregelen bekent maakte. Er moet
een beeld ontstaan van een nietsontziende vijand in het oosten. Zo hoopt men de
weg naar een oorlog te openen.
Gelukkig zien we dat Rusland wel tegenmaatregelen
neemt, maar dat met beleid doet. De rust die van het Kremlin uit gaat heeft al
eerder de westerse provocaties te niet gedaan. Dit weer tot grote woede van
zowel Londen en Washington, waar men iedere dag probeert om het vuur verder op
te stoken. Deze ontwikkelingen zullen voorlopig doorgaan, want de westerse
oorlogszucht kent geen grenzen. Overigens heeft Poetin recent laten weten dat
Moskou nieuwe wapens heeft ontwikkeld waar in het westen geen verweer tegen
bestaat. Dit om het zogenaamde Amerikaanse raketschild buitenspel te zetten.
Dit is een belangrijk punt omdat het de balans hersteld die door het
raketschild verstoord was geraakt. Een oorlog heeft alleen zin als de
aanvallende kant denkt er mee weg te kunnen komen. Als de balans weer is
hersteld bestaat zo’n voordeel niet meer. Dit kan een wereld van verschil maken.
Maar ondanks dat moeten we een ding
niet vergeten; als de Amerikanen een mogelijkheid zien om Rusland aan te vallen
door Europa op te offeren zullen ze dat zonder meer doen. Dat betekend dat we
hier allemaal op een gigantische bom zitten die ieder ogenblijk kan afgaan.
Deze bom kunnen we alleen onschadelijk maken door met Washington te breken. Een
andere weg bestaat niet. Het westen zal Rusland nooit kunnen verslaan, dat is
Napoleon niet gelukt en ook Hitler niet. Beiden werden voor de poorten van Moskou
verslagen. Ook deze keer zal het niet anders zijn. Wat Napoleon en Hitler niet
konden, kunnen de als westerse leiders verkleed gaande huidige misdadigers, al
helemaal niet. Maar ons allemaal in een bloedige slachtpartij storten kunnen
zij wel. Het zal in de komende tijd onze taak zijn om precies dat te voorkomen,
met alle middelen die we kunnen vinden. We overdrijven niet als we zeggen dat
dit een zaak van leven of dood is.
