Het is bekend dat een kat negen levens
heeft, en voor lange tijd heeft het er op geleken dat VVD leugenaar Van der
Steur over een soortgelijke eigenschap beschikte. Hij heeft meer laatste kansen
gehad dan Heintje Davids afscheidsconcerten. Toch werd de zogenaamde
‘bonnetjesaffaire’, maar vooral ook de naderende verkiezingen, hem deze week
fataal. Hij besloot te vertrekken voordat de Tweede Kamer kon besluiten dat het
nu echt tijd was om hem voorgoed de deur te wijzen. Eindelijk kwam er een einde
aan zijn fouten en leugens. Maar meer nog, er kwam een einde aan zijn politieke
corruptie. Iets wat binnen de VVD gebruikelijk is. Van der Steur kon nog net de
kogel opvangen, die misschien anders richting Rutte was gevlogen. Niemand
gelooft immers meer dat Rutte van de hele zaak niets afwist. En het is ook nog
lang niet zeker dat de “bonnetjesaffaire” zijn laatste slachtoffer heeft
gemaakt. Wat zullen de nepliberalen dankbaar zijn dat Teeven ze zo veel
cadeautjes heeft gegeven, die handgranaten bleken te bevatten.
Zo als gezegd is de kans groot dat Van
der Steur ook deze keer was blijven zitten als de verkiezingen niet voor de
deur hadden gestaan. Zijn VVD was hem zeker blijven steunen, maar de PvdA wilde
geen garantie meer geven. Dat hadden ze al die keren er voor wel gedaan. Het
had natuurlijk wel slecht op de CV van Asscher gestaan als hij in de
verkiezingscampagne had moeten verdedigen dat hij de VVD leugenaar opnieuw op
zijn plek had helpen houden. Of de “bonnetjesaffaire’ ook Rutte nog komt
bezoeken moeten we afwachten. Hij huilde weer de gebruikelijke
krokodillentranen over het vertrek van Van de Steur. In feite hoeft hij zich
geen zorgen te maken, want deze knoeier heeft zo weer een andere baan waar hij
waarschijnlijk nog een stuk meer gaat verdienen ook. Zo gaat het immers in het
VVD Old Boys netwerk. Ieder die van plan is om in maart op de VVD te stemmen
mag daar wel eens goed over nadenken.
Intussen komen de verkiezingen steeds
dichter bij en dat is te merken aan de kunstmatige verschillen die er
plotseling tussen alle partijen zijn. Nog maar kort geleden hielden ze elkaar
de hand boven het hoofd, en nu lijken het weer rivalen. Allemaal onzin
natuurlijk, achter de schermen delen ze nog steeds een glaasje rode wijn. De
waarheid is dat er praktisch geen verschil is tussen de grote mainstream
partijen. Alle tegenstellingen zijn alleen maar om de kiezers zand in de ogen
te strooien en opnieuw te belazeren met beloftes die nooit worden uitgevoerd. Rutte
doet intussen zijn best om een krapzittend populistenpakje aan te trekken. Wat
weer een aanval van Asscher ten gevolg had. Dan schaamt Asscher zich weer voor
zijn reactie en zegt dat hij “onaardig” is geweest. Je zou bijna denken dat de
verkiezingen al voorbij zijn en dat de coalitie onderhandelingen al zijn
begonnen.
Dan is er nog de vermakelijke
stoelendans binnen links over lijstverbindingen. De PvdA wil wel met
GroenLinks, maar niet met de SP. De SP wilde wel, maar toen toch maar weer
niet. Dat het met GroenLinks wel lukt, geeft aan dat deze eliteclub toch liever
naar het centrum van de macht kruipt, wat niet verrassend is. Natuurlijk benadrukken ze allemaal hoe
belangrijk ze linkse samenwerking vinden, om het vervolgens in de praktijk de
grond in te boren. Kortom; de gebruikelijke acties van warhoofden en
klassenverraders. Opnieuw blijft de arbeidersklasse dus zonder
vertegenwoordiging in het parlement.
Dan zijn er ook nog de grappige
pogingen uit allerlei hoeken om mensen toch vooral naar de stembus te krijgen,
tenzij ze op de verkeerde stemmen natuurlijk. Iedereen stelt zich op als een
groot democraat en vindt het buitengewoon belangrijk dat iedereen gaat stemmen.
Je zou bijna denken dat ze het echt menen. Dat doen ze natuurlijk niet. In de
jaren voor verkiezingen doen ze hun best om mensen steeds verder van de
politiek te verwijderen door hun leugens en gebroken beloften, om ze daarna
weer opnieuw warm te maken voor een gang naar de stembus met die zelfde
beloften. Denken ze nu echt dat iedereen dom is, en deze onzin niet doorziet?
Het huidige parlement heeft met democratie in de ware zin niets te maken. Het
is alleen maar een vijgenblad zodat de heersende klasse haar beleid zonder
onderbreking kan voorzetten. Door te stemmen maken we dit streven nog legitiem
ook.
We hebben het al eerder gezegd en herhalen
het nog maar een keer; wij hebben van de huidige partijen en hun parlement
niets te verwachten. Hoe zou dat ook moeten als we niet eens vertegenwoordigd
zijn? De stem van de arbeidersklasse wordt al jaren niet meer in Den Haag
gehoord. Het heeft dus geen zin om aan iets mee te doen wat zich uiteindelijk
opnieuw tegen je gaat richten. De kloof tussen de politieke elite en de
bevolking is intussen zo groot dat aan overbrugging niet meer valt te denken.
Laten we dus verstandig zijn en gewoon
niet stemmen of blanco stemmen. Zo geven we geen legitimiteit aan een systeem
dat allang vertrokken had moeten zijn. Niemand kan dan ook zeggen dat we er
zelf voor hebben gekozen. In plaats van ons bezig houden met het
verkiezingscircus is het beter om de strijd om de macht terug te brengen naar
waar hij thuis hoort; op de straat. In die strijd kunnen we allemaal deelnemen.
Weg dus met de leugenaars en de politieke corruptie! Gewoon knokken voor waar
we recht op hebben. Dat is al jaren het beste recept, alleen zijn er nog te
weinig mensen die dit inzien.
