Iedereen die de Nederlandse politiek
een beetje kent weet dat Koenders, de huidige leugenaar van buitenlandse zaken,
niet de meeste geliefde is in Den Haag. Zelfs zijn collega Kamerleden
beschrijven hem als een arrogante kwal. Niet dat dit Koenders op een of andere
manier ergert. Integendeel; de rat heeft binnen het kabinet van Rutte gewoon
carrière mogen maken, maar dan wel omdat er niet veel beters rond loopt.
Afgelopen week konden we Koenders weer uitgebreid aan het werk zien tijdens een
debat van twee dagen over Turkije en de relatie met de EU. Het resultaat was
verbluffend en gelijktijdig diep droevig. Opnieuw bleek dat een klein land zich
altijd nog kleiner kan maken, als er maar het juiste personeel voor handen is.
Het debat ging over hoe Nederland en
in feite de hele EU moet reageren op de AKP dictatuur in Turkije, die door de
bloedsultan Erdogan is gevestigd. Er is namelijk nog al wat gebeurd sinds de
zogenaamde “coup” van afgelopen zomer. Duizenden mensen zijn gearresteerd of
ontslagen, martelingen zijn aan de orde van de dag in politiebureaus en
gevangenissen, Koerdische politici zijn zonder proces in de gevangenis gegooid,
en iedere dag worden er mensen vermoord. Dit was al realiteit in de Koerdische
gebieden in het Zuid Oosten. Nu gebeurt het in heel Turkije. Tot nu toe heeft
de EU nauwelijks gereageerd. De slappelingen en onderkruipers die de Europese
instellingen bevolken, hebben intussen nekkramp van het steeds maar weer de
andere kant op kijken. Intussen kan Erdogan rustig doorgaan met zijn smerige
praktijken.
Uiteindelijk moest er dan toch maar
een debat in de Tweede Kamer komen, en tijdens de eerste dag bleek al dat er
geen meerderheid was voor het opzeggen van de gesprekken met Turkije over
toetreding tot de EU. De oppositie wil dit wel, maar zowel de VVD als de PvdA
hielden vast aan de pro-Turkije lijn. Koenders gaf aan dat het beter was om de
gesprekken voort te zetten omdat anders de EU geen invloed meer had op wat er
in Turkije gebeurd. Dat zou alles nog erger maken. Hij vond dat de kanalen te
allen tijde open moeten blijven. Een oud spreekwoord zegt dat een dag in de
politiek een eeuwigheid kan zijn, en dat bleek op de tweede dag.
Plotseling veranderde de PvdA van
koers en steunde nu ook de oproep om de gesprekken te bevriezen. Nu was er wel
een meerderheid en opnieuw mocht Koenders de lijn komen uitleggen. Nu was hij
plotseling wel bereidt om er bij zijn collega’s in de EU op aan te dringen om
de gesprekken voorlopig te staken. Hij zei dat het weinig uitmaakte, want de
gesprekken verkeerde toch al in een comateuze situatie, dus er zou niets
veranderen. Een enorme draai dus, die uit het debat niet te verklaren was. Zou
de oppositie de PvdA top hebben overtuigd, of was er iets anders aan de hand?
Dit laatste bleek het geval, want op
de dag van het eerste debat had Merkel in Duitsland haar CDU partijgenoten
verteld dat zij het beter vond als de gesprekken met Turkije voorlopig bevroren
werden. Deze signalen hadden natuurlijk ook de arrogante oren van Koenders bereikt,
en hij struikelde bijna in zijn haast om aan de wensen van zijn meesteres
gehoor te geven. En niet alleen hij, maar de hele PvdA fractie. Wat een schande
dat een klein duwtje van Merkel voldoende is om de Nederlandse regering van
koers te doen veranderen. Denkt men echt nog geloofwaardig over te komen op
deze manier? Waarschijnlijk kan ze dat ook totaal niet schelen. Als Merkel maar
tevreden is, zijn de politieke dwergen in de Tweede Kamer het ook.
Natuurlijk is het goed als de
gesprekken met de bloedsultan worden stopgezet, maar dat zou alleen maar
geloofwaardig zijn als Koenders en zijn collega slapjanussen echt tegen Turkije
zouden optreden. Ten eerste zou men duidelijk moeten maken dat het huidige
Turkije niets in de EU te zoeken heeft. Nu niet, en ook in de toekomst niet,
tot de barbarij in Turkije een einde neemt. Die bestond al onder de kemalisten
en is nog tien keer erger geworden onder de AKP islamisten. De kemalisten
hadden geen geweten, de AKP islamisten kennen het wordt niet eens. Verder moet
Erdogan verteld worden dat er geen visa vrij reizen komt. Nu niet, en misschien
wel nooit. Dan moeten ook de bloedige gebeurtenissen in de meest vlammende
woorden worden afgekeurd, en de vluchtelingendeal van tafel.
We weten allemaal dat dit niet gaat
gebeuren. Voor de EU zijn mensenrechten alleen maar een hobby voor beter
tijden. Als het er echt op aan komt geeft men niet thuis. Dat geeft Erdogan de
kans om nog meer te dreigen, te intimideren en te moorden. Recent nog dreigde
hij weer meer vluchtelingen naar Europa te sturen als de Europese “kritiek” op
zijn regime niet zou stoppen. Bluf natuurlijk, want hij zou dit alleen via
Bulgarije kunnen doen en de leiding daar is hier niet van gediend. Een andere
mogelijkheid is er niet, want de Balkanroute zit potdicht. Dat is maar goed
ook. Als dit eerder was gebeurd had Erdogan geen enkele mogelijkheid gehad om
Europa te chanteren. Maar ook toen volgde de politieke dwergen de leiding van
Merkel, en wat daar van terecht is gekomen zien we iedere dag.
Alleen Rusland heeft nog enige macht
over Erdogan. Na de episode van het neerschieten van het Russische vliegtuig
door de Turkse luchtmacht, heeft Poetin Erdogan een stevig lesje geleerd. Uit
eindelijk moest de bloedsultan terugkruipen om de relatie te herstellen. Dat betekend
wel dat Poetin Erdogan nu aan een mooi lijntje kan laten lopen. Wel is het zo
dat Erdogan natuurlijk een psychopaat is en die leren moeilijk. Vorige week nog
beweerde hij dat de Turkse operatie in Syrië was bedoeld om Assad te
verwijderen. Een telefoontje van Poetin was genoeg om het “misverstand’ uit de
wereld te helpen. Meteen na het telefoontje beweerde Erdogan dat het Turkse
leger in Syrië terroristen bestrijdt. Over Assad zei hij geen woord meer. Hij
was door Poetin op niet mis te verstane wijze zijn hok in getrapt. Het is dus
duidelijk hoe Erdogan aangepakt moet worden. Niet met kruiperij, maar met een
paar flinke klappen op zijn tijd. Jammer dat Europa dat maar niet wil
begrijpen.
Intussen heeft Erdogan van Turkije nu
echt een islamitische bananenrepubliek gemaakt, waar niemand zijn leven meer
zeker is. Daarom ook moeten we enorm veel respect hebben voor de Koerden die de
strijd met volle kracht voorzetten. De omstandigheden zijn er niet beter
op geworden, en natuurlijk vallen er slachtoffers. Maar als je een dictatuur wil
verdrijven kan dat alleen met de wapens in de handen. Dat gebeurt nu, en dat
verdiend onze steun. De Koerden weten dat ze van Turkije niets dan
bloedvergieten en geweld te verwachten hebben. Er is dus maar een antwoord; een
eindstrijd tot een vrij en onafhankelijk Koerdistan een feit is.
