Afgelopen donderdagavond kwamen er
plotseling alarmsignalen uit Turkije. Er waren tanks op straat, soldaten namen
strategische posities in en via staatszender TRT lieten militairen meedelen dat
het leger de macht had overgenomen. Dat kon alleen maar een coup betekenen om
Erdogan, de leider van de groene fascisten, af te zetten. Wat volgde waren uren
van chaos en een Erdogan die de coup afsloeg en in triomf terugkeerde. Maar is
hij wel ooit weggeweest, al was het maar voor een paar uren? Of hebben we als
wereldbevolking zitten kijken naar een knap stukje theater? Er komen steeds
meer aanwijzingen dat het inderdaad een bloedig toneelstuk is geweest. Later we
rustig naar de feiten kijken en dan oordelen.
De zogenaamde coup kwam voor iedereen
als een grote verrassing, omdat er op dit moment eigenlijk geen echte
aanleiding was. Het land was niet onstabiel, op het Zuid Oosten na. En vooral
in de laatste weken had Erdogan de banden hersteld met zowel Israel als ook
Rusland. Een paar maanden geleden maakte hij nog ruzie met alles en iedereen.
Toen had een coup eigenlijk meer voor de hand gelegen omdat hij hard bezig was
om van Turkije een internationale paria te maken. Dus waarom zou op dit moment,
nu alles weer in wat rustiger vaarwater was beland, iemand een coup van start
laten gaan? Dat klopte dus eigenlijk al niet.
Hoewel het in de eerste uren leek als
of de coup zou lukken, was het al wel heel vreemd dat de coupleiders geen
enkele serieuze poging hebben ondernomen om Erdogan en ander regerings en AKP
functionarissen op te pakken of tenminste te isoleren. Als je een slang wilt
doden moet je de kop er af slaan zegt een oude wijsheid. Maar dat werd zelfs
niet geprobeerd. Zeker, er gingen militairen naar de AKP centrale, maar die
moeten hebben geweten dat ze daar op een donderdagavond niemand van de regering
of de partijtop zouden aantreffen. Hoe het wel moet zagen we eerder tijdens de
coup in Egypte. Toen het leger daar de macht overnam werd de toenmalige
president, Morsi, en andere Moslem Brotherhood figuren meteen geisoleerd. Zo
konden zijn niet effectief mobiliseren. Ook hun aanhangers kwamen op straat,
maar het leger liet ze rustig uitrazen en nam in de tussentijd het hele land
over. Van dit alles was geen spoor te bekennen in Turkije.
Je zou nog kunnen redeneren de
coupplegers niet de slimste waren, maar er zijn nog andere aanwijzingen.
Erdogan riep zijn aanhangers op een zeker moment tot verzet op via een mobiele
telefoon verbinding. Zogenaamd omdat hij geen andere mogelijkheid had. Een paar
seconden later stond hij plotseling wel voor een TV camera. Zelfs de
presentator van de NOS merkte op dat hij er heel relaxed uitzag en niet als
iemand die voor zijn politieke en misschien wel fysieke leven vocht. Ook dit
alles klopt weer niet want het contrast is gewoon te groot en de afloop te
snel.
De AKP aanhangers, opgehitst als
altijd, gingen inderdaad de straat op. Dat is bij een normale coup niet
ongewoon, maar een leger heeft daar meestal niet veel last van want zij hebben
de wapens. Deze keer liep het wel heel anders af. Nog voordat de AKP horde bij
het Ataturk vliegveld in Istanbul arriveerde klommen de soldaten al in hun
voertuigen en reden weg. Op dat moment was daar nog geen enkele aanleiding toe.
Zeker, op andere plaatsen werd geschoten en er zijn 285 doden gevallen. Maar
laten we eerlijk zijn, zou iemand het verhaal van de coup ook maar een seconde
hebben geloofd als er geen gevechten en ook geen doden waren geweest? Het moest
natuurlijk wel ergens op lijken.
Binnen een paar uur was het meeste
voorbij en kon Erdogan een triomfspeech houden op het vliegveld. Blijkbaar was
ook dit gepland want hij had zijn aanhangers specifiek opgeroepen naar het
vliegveld te komen. Dit terwijl, toen hij dat deed, hij nog niet kon weten dat
het vliegveld niet in handen van het leger zou blijven. Of de man heeft een
verziende blik, of hij volgde gewoon het script dat hij zelf had geschreven. De
conclusie hier over is niet moeilijk te trekken. Toen bleek dat de “coup” was
afgeslagen kwam er plotseling mondelinge steun voor Erdogan van zowel Amerika
als de EU. Men had eerst de kat even uit de boom gekeken. Het lijkt er op dat
de Amerikanen al wel aan de coup twijfelden, terwijl de EU er gewoon in tuinde.
Geen verrassing zullen we maar zeggen.
Intussen zit Erdogan weer gewoon in
het zadel en is hij bezig met een wraakoefening, met als voorlopig hoogtepunt
het uitroepen van de noodtoestand voor 3 maanden. Naast figuren uit het leger
heeft hij bijna 3000 rechters en officieren van justitie buiten dienst
geplaatst. In totaal zitten er meer dan 7000 mensen vast. Een deel er van is
gearresteerd, anderen geïnterneerd. De arrestatielijsten lagen al voor de
“coup” klaar. Volgens Erdogan werken zij allemaal voor zijn rivaal Fethullah
Gulen die hij van de coup beschuldigd. Gulen zit echter nog steeds in
ballingschap in Amerika en zegt van niets te weten. Als Erdogan zelf de
organisator van de coup is zal dit ook kloppen. Gulen is natuurlijk een mooie
zondebok. Overigens vielen de Erdogan aanhangers in de “coupnacht” niet alleen
het leger aan, men trok ook op naar een linkse buurt in Istanbul waar veel
Koerden en socialisten wonen. Dit gebeurde onder politie begeleiding. De
jongeren in de buurt vochten echter terug en sloegen zowel de islamisten als de
politie de buurt uit.
Als er zaken zoals dit gebeuren, is er
maar een echte methode om uit te vinden wie er achter schuil gaat. Dat is; de
vraag stellen wie er van dit alles het meeste profijt heeft. In dit geval kan
het antwoord alleen maar zijn dat Erdogan het meeste te winnen heeft. Hij kan
nu heel makkelijk alle rivalen en mensen met kritiek uitschakelen. Velen zitten
al in de gevangenis, maar blijkbaar was dit nog niet voldoende. Erdogan had een
reden nodig om ook de rest uit te schakelen. Die reden heeft hij nu. Voor zijn
aanhangers is hij een held, gelovige mensen als de AKP achterban zijn nu
eenmaal goed gelovig. Verder heeft hij een vrijbrief om zijn vijanden niet
alleen op te sluiten, hij kan ze zelfs laten executeren. Het naar voren
schuiven van de herinvoering van de doodstraf is natuurlijk niet voor niets. De
bloeddictator die al velen heeft vermoord in de Koerdische steden wil nog meer
bloed zien.
Ooit heeft Erdogan uitgesproken dat
hij de methoden van Hitler bewondert. Het lijkt er nu op dat hij die methoden
ook overneemt. Hitler had de Rijksdagbrand om zijn tegenstanders uit te roeien
en de mensenrechten buiten spel te zetten. Erdogan heeft nu zijn “coup” die hij
een “gift van God” noemt. De overeenkomst is verbluffend. Fascisten onder
elkaar zullen we maar zeggen. Groen of bruin, het maakt geen enkel verschil.
Zelfs in Europa laat Erdogan zijn aanhangers de straat op gaan om zijn
vermeende tegenstanders te bestrijden. De Europese staten kijken er naar en
doen verder niets. Zo bang is men voor een escalatie. Dictators profiteren
altijd van de angst van anderen.
Als we al deze zaken op ons in laten
werken kunnen we alleen maar vaststellen dat het Turkse volk opnieuw in een
zelf gegraven kuil is gevallen. Een normale maatschappij heeft Turkije nooit
gekend en een democratie is het zeker nooit geweest, ondanks Erdogan’s bewering
dat hij de democratie aan het verdedigen is. Vroeger werd Turkije vergiftigd
door het Kemalisme, de verwerpelijke ideologie van Ataturk. Nu komt het gif van
de politieke islam. Of die islam verbonden is met Erdogan of Gulen maakt geen
enkel verschil. Slecht is slecht en zal dat altijd blijven. Het leger heeft al
nooit een positieve rol gespeeld, en is dus ook geen oplossing. Zolang niemand ingrijpt,
kan Erdogan rustig verder bouwen aan zijn bloedkalifaat met zichzelf als
sultan. Net als Hitler ooit aan zijn 1000-jarig rijk bouwde.
Uiteindelijk kan alleen het Turkse
volk zelf deze gruwelijke toestand beëindigen. Maar velen zijn te blind of te
berekenend om werkelijk iets te doen. Precies daarvan profiteert het AKP tuig,
zoals eerder de Kemalisten deden. Het symbool van de AKP is een brandende gloeilamp,
maar niemand zal kunnen ontkennen dat Turkije een duistere toekomst tegemoet
gaat. De AKP dictatuur is nu pas echt begonnen, en het ironische is dat dit
gebeurd in naam van de democratie. Dat is iets om goed over na te denken.
EN DAN NOG EVEN DIT……….
