Afgelopen zaterdag was het weer eens
een ouderwetse militante zaterdag. Een dag zo als we die heel lang niet meer
hebben gezien. Bijna overal was wel iets aan de hand, en het is dus tijd voor
een overzicht van de gebeurtenissen. Gebeurtenissen die hoop geven en
gelijktijdig een waarschuwing in zich dragen. We zijn op weg naar andere
tijden, maar het ligt aan ons allemaal of dat ook daadwerkelijk betere tijden
worden.
In feite begon het allemaal al een dag
eerder, toen duizenden mensen in Catalonie de straat op gingen om
onafhankelijkheid van Spanje te eisen. De opkomst was groter dan verwacht en de
kleuren van de Catalaanse vlag waren overal zichtbaar. De bevolking van
Catalonie voelt zich al jaren achter gesteld door de heersers in Madrid en het
lijkt er nu op dat het moment is aangebroken dat de roep voor onafhankelijkheid
niet meer te dempen is. Binnenkort zijn er plaatselijk verkiezingen in Spanje
en de Catalaanse bevolking is van plan om deze verkiezingen tot een referendum
over onafhankelijkheid te maken.
De zaterdag zelf zat vol acties en
hoopgevende evenementen. Ten eerste werd bevestigd wat eigenlijk al heel lang
duidelijk was; Jeremy Corbyn werd gekozen tot leider van de Labour Party in
Groot Brittannië. Het is de eerste keer in de geschiedenis van de
Labourbeweging dat een echte socialist tot leider is gekozen. Dat al maakt het
bijzonder. Maar nog veel bijzonderder was de manier waarop hij won. Jeremy
Corbyn kreeg 59.5% van de stemmen en de rivaal die hem het dichtste naderde,
Andy Burnham, kwam niet verder dan 19%. Een ongelooflijk overwinning die aan
het begin van de campagne totaal onmogelijk leek.
Jeremy heeft nu een mandaat om de
Labour Party om te vormen tot de stem van de Britse arbeidersklasse. Dat zal
niet makkelijk zijn, want hij zal veel tegenstand ontmoeten. Maar in zijn
campagne heeft hij getoond dat hij confrontaties niet uit de weg gaat, en dat
hij het onmogelijk mogelijk kan maken. De grote verliezers in dit alles zijn
Blair en zijn New Labour klassenverraders. De laatste poot onder de stoel van
Blair is nu gesneuveld en hij kan weer terug naar zijn banketspeeches waar hij
een vermogen voor vraagt. Het is een schande voor Labour dat deze oorlogshitser
en massamoordenaar ooit leider van de partij is geweest.
Jeremy Corbyn rekende meteen na zijn
verkiezing af met de jaren van Blair. In plaats van naar een directeurskamer te
gaan, waar Blair zich zo thuis voelde, vertrok hij naar een pub om samen met
vakbondsmensen de overwinning te vieren. Hierbij werd “The Red Flag” gezongen,
het oude Labour strijdlied dat door Blair was afgeschaft. Blair mocht zijn
tranen plengen in een glas rode wijn. De volgende stap voor Jeremy Corbyn is nu
de samenstelling van zijn schaduwkabinet. Aan alle kanten zal de bezem door de
partij moeten. Dat zal een lange strijd zijn, maar het is een strijd die het
waard is om gewonnen te worden.
Op dezelfde dag verzamelde zich 15.000
mensen op het Damrak in Amsterdam voor de “Red de Zorg” demonstratie. Het FNV
wilde de regering tonen dat de afbraak van de zorg niet langer gepikt zal
worden en dat een overeenkomst zoals Rutte II het voorstelt niet acceptabel is.
Naast het FNV waren ook GroenLinks en de SP bij de actie aanwezig. Het CNV
bleef weg omdat men de onderhandelingen met de regering niet in gevaar wilde
brengen. Op deze wijze bevestigde het CNV opnieuw haar imago als een
onderkruipersbond en een scheurmaker.
Aan de actie deed het niets af en de
strijdbaarheid werd pas goed zichtbaar tijdens de grote manifestatie in
Westerpark. De sociaal democratische staatsecretaris van Rijn, die druk bezig
is met de afbraak van de zorg en ook wel bekend staat als de uitgestelde
moordenaar, probeerde de menigte toe toespreken. Hij kwam weer met zijn
gebruikelijke mantra over “moeilijke keuzes”, maar werd weggehoond. Iemand
stelde zelfs voor om zijn kop er af te trekken. De daad werd niet meteen bij
het woord gevoegd, nog niet, maar wie weet.
In Den Haag demonstreerde gelijktijdig
de Koerdische gemeenschap tegen de moordpartijen van de Turkse staat in de
Koerdische plaats Cizre en andere gebieden. Een paar uur eerder gooide Turkse
fascisten een groot raam van de Koerdische vereniging in Amsterdam in en
richtte vernielingen aan. Een poging tot brandstichting liep gelukkig op niets
uit. Maar het laat wel zien dat Erdogan ook zijn kettinghonden in Europa los
heeft gelaten. Bij Koerdische demonstraties in Duitsland waren er ook aanvallen
door Turkse fascisten met Grijze Wolven vlaggen. Er werden zelfs auto’s
gebruikt door fascisten om op Koerden in te rijden. Erdogan wil zijn oorlog
naar Europa verplaatsen, maar dat zal hem duur te staan komen. De Koerden zijn
klaar voor wat er ook komen mag.
Het was in Duitsland sowieso onrustig.
In Hamburg waren fascisten en hooligans van plan om een demonstratie door de
stad te houden onder het motto: “De dag van de Duitse Patriot”. De demonstratie
werd door de rechter verbonden nadat de politie in Hamburg had gemeld dat er
kans was op grote ordeverstoringen. Verschillende rechters moesten over het
verbod oordelen, maar het bleef uiteindelijk wel gehandhaafd.
Gelijktijdig waren er grote
tegendemonstraties die wel doorgingen. Voor het raadhuis kwamen meer dan 25.000
mensen samen in een demonstratie die werd georganiseerd door de vakbonden en
die ook de ondersteuning had van het gemeentebestuur. De menigte demonstreerde
voor een kleurrijk Hamburg en tegen de bruine horde. Een van de sprekers was de
burgermeester van de havenstad die duidelijk maakte dat er voor fascisten in
Hamburg geen plaats is.
Er was ook een tweede demonstratie georganiseerd
door links Hamburg die zich concentreerde op het gebied voor het hoofdstation.
Men was er namelijk niet gerust op dat de fascisten zich aan het
demonstratieverbod zouden houden. Inderdaad kwamen er toch een aantal fascisten
opdagen, die het echter niet aandurfde om de stad in te gaan omdat ze zo veel
tegenstanders zagen. De fascisten besloten om hun demo te verplaatsten naar
Bremen. Toen de linkse demonstranten dit in de gaten kregen werden de
spoorlijnen bestormd en bezet zodat er geen treinen naar Bremen konden
vertrekken. De politie vond het toen mooi genoeg en 34 fascisten werden
opgepakt. Zij werden in een bus onder begeleiding naar Schwerin gebracht.
In Hamburg bleef het nog wel een
poosje onrustig. De demonstranten die bij het station waren geweest trokken
naar de Rote Flora en daar werden traditiegetrouw flessen en stukken vuurwerk
naar de politie gegooid. De politie liet daarna een waterkanon aanrukken, maar
raakte in opspraak toen een groep smerissen een man omverrende die gewond bleef
liggen. Gelukkig bleek het later mee te vallen, maar het was wel weer een
bewijs van het overdreven gewelddadig optreden van de politie.
In Zwitserland reed op zaterdagmiddag
een Turkse fascist met zijn auto op demonstrerende Koerden in. Verschillende mensen
werden over de weg geslingerd en raakte gewond. De fascist werd later gepakt
door Koerdische en Zwitserse kameraden en kreeg daarbij een flink pak slaag.
Dat is immers de enige taal die dit soort figuren verstaat.
We hopen in de toekomst meer van dit soort
militante zaterdagen te beleven, en dan hoeft het ook niet bij alleen zaterdagen
te blijven. Het is nog te vroeg om te zeggen of dit het begin van de omslag is,
maar als dit soort acties door gaan en de mensen weer de straat veroveren,
stijgt de hoop op die andere wereld. Een wereld waar duidelijk weer meer mensen
in beginnen te geloven.
