Nog maar een klein aantal jaren
geleden was het heel normaal. Als je naar het buitenland ging met de auto, de
trein, de bus of de boot werd je paspoort aan de grens gecontroleerd. De
vriendelijke douanier, nou ja, meestal vriendelijk, bekeek je paspoort en vaak
kreeg je ook een stempel. Altijd handig, want zo bouwde je een mooi overzicht
op van waar je allemaal was geweest. Soms werd er ook nog even in de achterbak
van je auto of je koffer gekeken. Dit alles was normaal, nog niet zo lang
geleden. Tot de fanaten van de Europese Unie op het idee kwamen om de open
grenzen in te voeren. “Wat een geweldig idee!”, werd er geroepen. Nooit meer
wachten aan de binnengrenzen van de EU, geen douaniers meer en ook geen
gesnuffel in koffer en achterbak. Kortom; we waren op weg naar een nieuwe wereld.
Natuurlijk hadden de EU fanaten
helemaal niet het gemak van de burgers op het oog. Dat was alleen maar het PR
verhaal, iets waar deze lieden erg goed in zijn. De ware reden voor het openstellen
van de grenzen was dat op deze wijze de Verenigde Staten van Europa een stap
dichterbij zouden komen. Immers, geen grenzen meer, dan binnen niet al te lange
tijd ook geen soevereine staten meer, zo was de redenering in de
achterkamertjes in Brussel. De meeste mensen geloofde in het PR verhaal en
negeerde de waarschuwingen, dat er een Europese superstaat aan zat te komen die
ons allemaal machteloos zou maken. Men trok vrolijk over de binnengrenzen van
de Europese Unie, en menig chauffeur zal gedacht hebben dat de EU voor het
eerst in haar miserabele bestaan iets goeds had gedaan.
Maar zo als zo vaak met dit soort
zaken is de mooie droom intussen voor veel landen een nachtmerrie geworden.
Open grenzen, dus vrij verkeer van goederen en personen, betekend immers ook
dat we geen enkel idee meer hebben wie en wat onze landen binnen komt en
ongemerkt ook weer verlaat. Natuurlijk maken criminelen en terroristen hier
handig gebruik van. De zogenaamde steekproef controles, die er nog wel zijn,
stellen niets voor en zijn makkelijk te omzeilen. Het komt er eigenlijk op neer
dat je wel een hele grote sukkel moet zijn als je toch nog gepakt wordt. We
hebben gezien hoe IS terroristen van het ene land naar het andere reisden
zonder te worden gepakt. En zelfs bij controles konden ze gewoon doorreizen
omdat de waarschuwingssystemen niet werken, of veel te laat zijn met het
doorgeven van informatie. Het is echt niet overdreven om te zeggen dat de EU
grenzen zo lek zijn als een mandje.
En dan hebben we het alleen nog over
de binnengrenzen. Als je de binnengrenzen openstelt hoor je extra inzet te
tonen om de buitengrenzen te bewaken. Dat zijn immers de poorten waardoor de
wereld naar binnen kan. Ook op dit punt zijn we aan alle kanten voorgelogen. Op
dit moment kan iedereen Europa in en uit lopen. Papieren zijn geen enkel
probleem meer. We hebben dat tijdens de grote migratiegolf van 2015 duidelijk
kunnen zien. En staan er dan nog wat wetten in de weg, dan worden die gewoon
even buitenwerking gesteld. Een telefoontje is op dat gebied voldoende. Het
bewijst eens te meer dat wetten niet meer tellen als ze de elite in hun streven
blokkeren. Als wij een wet overtreden maak je kans om snel in de gevangenis te
landen. Maar als de EU parasieten het nodig vinden kunnen ze ongestraft elke
wet overtreden die er maar denkbaar is. Hoe zo rechtstaat? Hoe zo wettelijke
regels? Voor deze lieden is niets heilig, zelfs geen mensenleven. Dus waarom
zouden ze zich van de eigen wetten wat aantrekken?
Na heel veel onderhandelen, en nog
veel meer geruzie en dreigementen over en weer, zullen de buitengrenzen nu
beter bewaakt worden. Maar dat zal pas in 2020 beginnen, en de kans, dat er wat
van terecht komt is bijzonder klein. Intussen kunnen nepvluchtelingen,
gelukzoekers, en terroristen gewoon naar Europa blijven komen. En we weten
allemaal hoe moeilijk het is om ze weer weg te krijgen als ze er eenmaal zijn.
De asielindustrie zorgt voor advocaten en advies, en de beroepsprocedures zijn
dan ook niet meer te tellen. De kosten trouwens ook niet. Daar is allemaal geld
voor. Jammer dat datzelfde geld er niet is als het gaat om de gezondheidszorg,
de ouderenzorg, de pensioenen en het op peil houden van onze sociale netwerken
en instellingen. Maar ja, je kunt je Euro natuurlijk maar een keer uitgeven, en
met de bevolkingsuitwisseling in het achterhoofd, kunnen we dan wel raden wie
het eerste in aanmerking komt. Dat zal pas veranderen als de bevolking echt
wakker wordt en de straat op gaat.
Intussen zitten we dus met de lekkende
grenzen. Een levensgevaarlijk en gelijktijdig grof schandaal. Het wordt hoog
tijd dat de oude grenscontroles terugkomen, en dat we weer zicht krijgen op wat
er allemaal in en uit gaat. Want laten we eerlijk zijn; wat is nu meer
belangrijk even wachten aan de grens of landen die een stuk veiliger worden. De
keuze is eigenlijk niet zo moeilijk. Natuurlijk doen de EU leiders, onder druk
van de volkeren, wel net als of ze ook in deze richting denken. Maar ze vinden
altijd weer een reden om het toch maar even niet te doen of uit te stellen. Nu
zegt men weer dat er alleen verandering kan komen als het een Europa wijde
maatregel is. Kortom; iedereen moet zijn handtekening er onder zetten. Omdat er
nooit eenheid is zal dat allemaal eeuwig gaan duren. En precies die tijd hebben
we niet.
Toch zal de praktijk de EU leiders
niet veel keuze meer laten. Terwijl Merkel vasthoudt aan een Europese oplossing,
laat de nieuwe regering in Italië geen migratieschepen meer binnen. NGO schepen
worden aan de ketting gelegd. Dat is al een stuk grens dicht. Frankrijk blaast
heel hoog van de toren, maar wil ook bijna niemand meer opnemen, en terecht.
Oostenrijk zegt dat het zijn zuidgrens zal sluiten als Duitsland vluchtelingen
gaat terugsturen aan haar grens. En ook Slovenië overweegt maatregelen.
Allemaal soloacties waar de EU buiten wordt gehouden. Er zullen er zeker nog
meer volgen want niemand wil met het probleem blijven zitten. Als na al dit
gerommel de Europese grenzen eindelijk dicht gaan kan gedaan worden wat al
jaren nodig is. Opgepikte migranten kunnen terug gevaren worden naar Afrika, en
de mensensmokkelaars, die nu al een eeuwigheid goud geld verdienen, zullen een
andere broodwinning moeten zoeken.
De droom van een wereld zonder grenzen
was onder de huidige omstandigheden nooit realistisch, en is intussen tot een
nachtmerrie geworden. Natuurlijk zouden we geen grenzen nodig hebben als we in
een perfecte wereld leefden. Maar helaas is onze wereld totaal niet perfect.
Integendeel; de problemen en de ellende worden alleen maar groter. Dan is
bescherming geboden, en mag die douanier ook weer terug komen, of hij nu
vriendelijk is of niet.
