De uitkomst van de Turkse verkiezingen
van vorige week was geen verrassing. Natuurlijk werd de bloedsultan Erdogan
herkozen. Natuurlijk was er geen tweede ronde nodig, omdat Erdogan nu zo veel
grip heeft op alles wat er in Turkije gebeurd, dat hij iedere uitslag naar zijn
hand kan zetten. Er waren veel beweringen dat er sprake was geweest van
manipulatie, dat de uitslag niet met de waarheid overeen kwam. Maar de CHP
kandidaat, die tweede werd, durfde uiteindelijk zijn beschuldigingen, dat er op
grote schaal was geknoeid, niet door te zetten. Hij diende geen klacht in, en
accepteerde het resultaat. Niet helemaal verbazingwekkend, want iedereen die de
bloedsultan dwars zit, maakt een goede kans om de volgende dag in de gevangenis
terecht te komen. De CHP koos dus voor veiligheid, en heeft toegestaan dat
Erdogan nu zijn eigen systeem in werking kan zetten, waarbij zijn macht geen
grenzen meer kent. Er is geen twijfel aan, een duistere nacht valt over
Turkije.
Hier en daar wordt nog een beetje aan
de poten van zijn troon gezaagd, want bij de parlements verkiezingen verloor
hij zijn absolute meerderheid, en kan alleen een regering vormen met steun van
de Grijze Wolven fascisten van de MHP. Dat wordt dus een regering van grijze en
groene fascisten. Toch zal het verliezen van de AKP meerderheid wel een deukje
in de Erdogan vreugde hebben geslagen. En ook het feit dat de Koerdische HDP de
kiesdrempel haalde, en weer met meer dan 70 zetels in het parlement zit, zal de
bloedsultan niet helemaal tevreden stellen. In 11 Koerdische provincies was de
HDP de grootste partij. Toch kunnen we er niet om heen dat Erdogan Turkije in
een ijzeren greep heeft.
Natuurlijk kunnen we zeggen: eigen
schuld, als de Turkse bevolking in haar eigen ongeluk wil rennen moet men dat
zelf maar weten. Maar zo simpel ligt het niet. Het is maar helemaal de vraag of
het een echte verkiezingsoverwinning was. De AKP is nu zo machtig in Turkije
dat verkiezingsfraude eigenlijk kinderspel is. Alle overheden en de controle
instellingen staan onder de controle van Erdogan. Dat betekend dat geen enkele
uitslag op dit gebied te vertrouwen is. Ook is het niet zo dat deze hele zaak
alleen Turkije aangaat. Hier in Europa zien we iedere dag hoe Erdogan zijn
voetsoldaten mobiliseert, om ook hier een zekere mate van macht te veroveren.
Zijn agenda is de agenda van de radicale islam, en dat betekend dat het
einddoel wereldheerschappij is.
Na de uitslag op zondagavond zagen we
weer een voorbeeld van deze agenda, ook op Nederlandse straten. Grote groepen
AKP Turken met vlaggen, en in toeterende auto’s, trokken in verschillende
steden naar centrale punten. Er werd geschreeuwd, geprovoceerd en bijna
hysterisch met Turkse vlaggen gezwaaid. We zagen deze beelden in Amsterdam,
Rotterdam, Den Haag, en zelfs Amersfoort. Ook in andere Europese steden gingen
de AKP Turken de straat op, allemaal loyaliteit zwerend aan hun grote leider
die duizenden kilometers verder op was. In onder meer Amsterdam lieten
buurtbewoners de schreeuwers weten dat ze moesten oprotten. Maar het duurde erg
lang voordat de politie een einde maakte aan deze demonstraties, die illegaal
waren omdat ze niet waren aangemeld.
Het was niet de eerste keer dat
Erdogan’s voetsoldaten op zijn bevel in Europa de straat op gingen. We hebben
in het verleden meer van dit soort schandelijke scènes gezien. Ook tijdens de
verkiezingscampagne van de laatste weken waren er klachten over intimidatie en
geweld door AKP aanhangers tegen politieke tegenstanders. Wat opviel is dat de
Nederlandse politiek deze hele zaak compleet negeerde. Bijna alle partijen
glimlachten, keken de andere kant op, en zwegen, inclusief de linkse partijen.
Laten we hier even bij stil staan. De aanhangers van een buitenlandse dictator,
die ook nog een verwerpelijke ideologie voorstaat, en een duizendvoudige
moordenaar is, vieren zijn overwinning op Nederlandse en andere Europese
straten, en de zogenaamde volksvertegenwoordigers zwijgen. Eigenlijk kunnen we
ze beter volksverraders noemen. Komt er dan niemand op het idee dat deze
zogenaamde vieringen gelijktijdig een vertoning van macht zijn? Dat Erdogan op
deze wijze laat zien dat hij zijn schurken ook hier de straat op kan sturen? Is
men echt zo bang voor de AKP, en de andere groen fascisten, dat men de kop maar
gewoon in het zand steekt? Blijkbaar is dat het geval, en dat maakt de schande
nog groter.
Als Turken de overwinning van hun
politieke leider willen vieren zijn ze vrij om dat te doen, maar dan in Ankara
en Istanboel, en niet op onze straten. Dat de AKP Turken dit toch doen geeft
opnieuw aan wat een farce de hele integratie is. Integratie bestaat niet, er
bestaan alleen parallelgemeenschappen, wat gelijktijdig een bedreiging voor ons
allemaal betekent. Toch moeten we ook eerlijk zijn; je kunt het de Turken niet
kwalijk nemen. Het zijn de Europese elites, inclusief de Nederlandse overheid,
die dit allemaal mogelijk maken. Het gegoochel met dubbele paspoorten had al
heel lang geleden afgeschaft moeten worden. Als Turken gedwongen zouden zijn om
te kiezen voor het land waar ze leven, konden ze niet eens stemmen, en dan was
er ook niets te vieren. Het is opnieuw de multi-culti waanzin die dit alles
mogelijk heeft gemaakt.
We hebben in het verleden al voor dit
soort zaken gewaarschuwd en zullen het nu weer doen. De radicale islam is bezig
om een machtsbasis in Europa te bouwen. Terwijl eerst de focus op Syrië en het
IS kalifaat lag, zijn het nu Erdogan en de AKP die de agenda domineren. Als we
dit proces niet stoppen zal men alleen maar brutaler en gewelddadiger worden.
Net als de IS staat ook Erdogan voor de invoering van de sharia, en zijn
handlangers in heel Europa doen hun best om deze agenda kracht bij te zetten.
Om deze bedreiging uit te schakelen moeten we een einde maken aan de dubbele
nationaliteit, Erdogan’s frontorganisaties zoals DENK en de Diyanet verbieden,
en de activiteiten van de ambassades en consulaten aan banden leggen. En de
vlaggenzwaaiers? Daarvoor is maar een oplossing. Snel op het vliegtuig zetten,
zodat ze de hielen van hun dictator kunnen likken waar dat hoort; in Ankara en
Istanboel.
