In de vorige artikelen hebben we
geschreven over de enorme problemen die de instroom van vooral islamitische
asielzoekers in Duitsland teweeg heeft gebracht. We hebben voor Duitsland
gekozen omdat Merkel, op bevel van haar meesters, zelf verantwoordelijk is voor
de instroom. Zij was het die de sluizen in 2015 openzette. Maar natuurlijk is
niet alleen Duitsland slachtoffer van het begin van de lang geplande
bevolkingsuitwisseling. In Frankrijk zijn de voorsteden een bolwerk van de
politieke islam, en in Groot Brittannië is Londen, onder een van Pakistaanse
afkomst zijnde burgemeester, hard op weg om een record voor het aantal moorden
te vestigen. Het geweld is buiten iedere controle, en mensen met kritiek op deze
gang van zaken riskeren als racist of fascist te worden neergezet, en komen in
de uiterste gevallen in de gevangenis terecht. En dan is er nog België. Nergens
in Europa zijn zo veel islamitische terroristen opgegroeid als in dit verdeelde
land. Bij bijna iedere aanslag waren deze terroristen betrokken, en het
rattennest is nog steeds niet uitgeroeid. Kortom; de chaos in een aantal
Europese landen is bijna compleet.
Maar hoe zit het dan in Nederland?
Ook Nederland kreeg in 2015, en tot de
dag van vandaag, met een instroom van meest islamitische asielzoekers te maken.
De uitnodiging van Merkel had ook hier zijn weerslag. Er werden in groot tempo
noodopvangplaatsen geregeld, en gemeentebesturen die hier geen oren naar hadden
kwamen onder hevige druk. Men werd verweten niet solidair te zijn, maar
eigenlijk was het meer een kwestie van een vooruitziende blik. In een aantal
plaatsen kwam de bevolking in opstand. Er waren rellen, stadhuizen werden
belegerd, en bussen met nieuwkomers werden tegengehouden. In sommige plekken
had dit effect, op andere plaatsen niet. Intussen is het aantal binnenkomers
afgenomen, en veel noodopvangplaatsen zijn al weer gesloten.
Maar dat betekend niet dat ook de
problemen voorbij zijn. Er zijn al verschillende AZC’s geweest waar de bewoners
onder extra controle werden geplaatst, omdat zij overlast veroorzaakten in de
steden of dorpen in de buurt. Winkeldiefstallen namen toe, meisjes werden
lastig gevallen, en er waren vaak vecht en steekpartijen in de opvangplekken.
Natuurlijk zijn de problemen lang niet zo groot als in Duitsland, waar de
instroom veel groter was. Maar vooral in de laatste maanden is zichtbaar dat
ook in Nederland de spanningen oplopen. Het aantal steekpartijen neemt toe,
zeker in de ramadan periode was dit het geval, en er waren ook wat grotere
incidenten.
In Den Haag stak een asielzoeker in
mei een aantal mensen neer voordat de politie hem uitschakelde. Het is nog
steeds niet zeker of het hierbij om een terroristische aanslag ging. In
Schiedam ging een Syriër met een bijl door het lint, verwondde een politieagent
en vermoordde een politiehond. De amokmaker werd neergeschoten en overleed in
het ziekenhuis. Het geweld tijdens dit soort incidenten neemt toe, en het komt
regelmatiger voor. Ook is er veel huiselijk geweld, en heftige vechtpartijen
tussen migrantengroepen nemen toe. Nederland is er dus zeker niet veiliger op
geworden.
Maar wat nog een veel grotere
bedreiging vormt is de groei van de radicale islam. Steeds meer moskeeën komen
in handen van de salafisten, en ook het aantal salafistische haatpredikers
groeit in snel tempo. Lang heeft de regering dit soort zaken verzwegen. Ook
heeft men altijd geheimzinnig gedaan over het geld uit het buitenland, dat naar
de moskeeën gaat. Pas in de laatste maanden is er, onder druk van de pers, over
deze zaken meer aan het licht gekomen, en het beeld is beangstigend. Het lijkt
er op dat de islamisten, radicaal of niet, van de overheid gewoon hun gang
mogen gaan. Een kopie van de situatie in Duitsland dus. Af en toe is er wat gesputter
te horen, en Rutte wil nog wel eens grote woorden spreken, maar het is allemaal
schijn want er gebeurd niets. Het gevolg is dat veel mensen, zeker mensen uit
de arbeidersklasse, zich in de steek gelaten voelen.
Een ander aspect is dat islamisten
steeds meer posities in onze maatschappij in handen krijgen. DENK, de
frontorganisatie van Erdogan’s AKP, zit in de Tweede Kamer, en in verschillende
gemeenteraden. DENK wil nu zelfs fuseren met NIDA, de shariapartij uit Den
Haag. Deze extremisten zien dat nu nog niet zitten, maar achter de schermen zal
dat zeker anders zijn. Het moet dus voor iedereen duidelijk zijn dat de
islamisten een machtsbasis aan het bouwen zijn. Deze machtsbasis is een nog
groter gevaar dan de met messen zwaaiende asielzoekers. Men raakt immers aan
een fundament van de samenleving. Trek hier bij op dat er in de grotere steden
steeds meer moslim burgemeesters komen, en het ligt voor de hand dat veel
gewone mensen hier de conclusie uit trekken dat we de controle aan het
verliezen zijn. “Zij mogen alles, en naar ons luistert geen hond”, is een veel
gehoord commentaar.
Lang hebben we ons afgevraagd waarom
dit alles werd toegelaten. Waarom krijgt de islam altijd alle steun, en worden
de vele misstanden en ongewenste praktijken steeds goed gepraat? Heel lang
konden we hier geen antwoord opvinden. Waarom zou een overheid beslissingen
nemen die tegen de belangen van de eigen bevolking in gaan? Nu kennen we de
plannen voor een bevolkingsuitwisseling, en dan vallen ook alle stukjes van de
puzzel op zijn plaats. De overheid bereid zich op instructie voor op een nieuwe
samenleving. Een samenleving waarin de nieuwkomers een sleutelrol moeten
vervullen, ten nadele van de bestaande bevolking. Omdat deze nieuwkomers voor
het grootste deel moslims zijn, moet men natuurlijk ook toegeven aan de grillen
en de eisen van de islam. Zo worden onze tradities en gewoonten overboord
gegooid, en worden we geacht te wennen aan de nieuwe orde. In dit hele proces
wordt de identiteit van de volkeren van Europa aan de vernietiging prijs
gegeven. Dit alles wordt toegedekt met een stevige dosis politieke correctheid,
en tegenstanders worden monddood gemaakt. Alles moet immers wijken voor het
nieuwe concept, met de EU als centrale bestuurder.
En de oppositie? Natuurlijk is die er.
Niet van links overigens, net als in Duitsland. De linkse partijen kleven aan
de oude standpunten dat iedere vluchteling, nepvluchteling of niet, welkom is,
en dat iedere kritiek op de islam automatisch als racisme moet worden gezien.
En natuurlijk zullen ze nooit toegeven dat de integratie een totale mislukking
is geworden. In plaats hiervan zien we parallel gemeenschappen die niet met
elkaar, maar langs elkaar heen leven. Met eigen regels, eigen gewoonten, eigen
zaken en eigen manieren van met elkaar om gaan. Voeg hier de toenemende
politieke macht aan toe, en het probleem wordt glashelder.
Maar terug naar de oppositie. Door al
de ontwikkelingen is de PVV van Geert Wilders de op een na grootste partij van
het land geworden. Naast de PVV is het Forum voor Democratie ontstaan, en
vooral de laatste tijd zit de laatst genoemde club behoorlijk in de lift. Maar
buiten verkiezingstijd merken de mensen op straat eigenlijk weinig van deze
partijen. Het zijn vooral parlementaire groepen, die zich richten op de
ontwikkelingen in politiek Den Haag. Dit is een hele andere situatie dan in
Duitsland. Van burger of volksbewegingen zie je hier niets. Natuurlijk bestaat
er ook in Nederland een PEGIDA, maar dat is meer een actiegroep, en niet een
volksstem zoals de veel grotere tegenhanger in Duitsland. Dan is er ook nog de
Identitaire Beweging, die probeert de jeugd te organiseren. Maar ook deze groep
is klein in Nederland, en moet het van wat stunts hebben. Je kunt dit
nauwelijks oppositie noemen. Toch zal de strijd voor het behoud van onze
identiteit, en tegen de islamisering, vooral op straat uitgevochten moeten
worden. Hoe dat in zijn werk zou kunnen gaan zien we volgende keer.
Volgende week: de geheime van Bilderberg, nieuwe Dublin
wetgeving, de rol van de NGOs, en hoe we kunnen terugvechten.
