Je hoort de oproepen in de media, in
het parlement en andere instituties; Nederland moet veiliger. Gelijktijdig
wordt de indruk gewekt dat de overheid waakzaam is, en alles doet om ons te
beschermen. Bewuste mensen weten natuurlijk dat dit onzin is, maar soms is het
wel goed om wat dingen op een rij te zetten, zodat we die beweringen over
waakzaamheid in het juiste licht kunnen zien. Jammer genoeg geloven nog veel te
veel mensen de dooddoeners die door de overheid en de pers over ons worden
uitgestrooid, dus kan een beetje tegengas zeker geen kwaad. Centraal zijn de
vragen: is Nederland wel zo veilig? En hoe zit dat eigenlijk met de zogenaamde
waakzaamheid van de overheid? Kortom; kunnen we de overheid vertrouwen of niet?
Laten we er een paar voorbeelden
bijpakken. Tegen het einde van november besloot het Nederlandse establishment
dat het nu toch tijd werd, na heel veel jaren, om de veteranen van het KNIL te
eren. Deze veteranen waren de handlangers van het Nederlandse leger geweest tijdens
de politionele acties in Indonesië, eind jaren 40. Nadat Indonesië
onafhankelijk werd, werden deze militairen, die in hun eigen land als verraders
werden gezien, naar Nederland gehaald. Daar werden ze aan hun lot overgelaten.
De Molukse gemeenschap voert al jaren campagne voor erkenning van deze
veteranen. Die was tot nu toe uitgebleven. Dat was ook niet zonder reden omdat
veel KNIL veteranen, samen met het Nederlandse leger, betrokken waren bij
oorlogsmisdaden tegen de Indonesische bevolking. Maar nu, in 2017, was de tijd
dan toch aangebroken voor een eerbetoon, dat in Hilversum zou plaatsvinden.
Omdat de veteranen, als gevolg van de
bovengenoemde reden, op zijn minst omstreden zijn, kondigde de AFVN-BvA, kortweg de Bond van Antifascisten,
samen met verschillende anderen organisaties, een tegendemonstratie aan. De
groepen wilde wijzen op de misdaden van de veteranen, en gelijktijdig aandacht
vragen voor het onverwerkte Nederlandse koloniale verleden. Er werd met de
plaatselijke overheid gesproken en er waren afspraken met de politie. Intussen
was de tegendemo niet ongemerkt gebleven in Molukse kringen, wat verschillende
bedreigingen opleverde. Op de zaterdag van het zogenaamde eerbetoon, zagen de
tegendemonstranten zich dan ook geconfronteerd door knokploegen van Molukse
mannen, deels in een soort uniform. Deze groepen, die erg intimiderend
overkwamen en leden van motorbendes bevatten, stonden de tegendemonstratie niet
toe, en de politie liet dit gebeuren. De tegendemonstranten hadden geen keus en
moesten het protest afblazen.
Het was vooral de
houding van de politie, die toegaf het overzicht te hebben verloren, die de AFVN-BvA
en de andere groepen woedend maakte. Immers er was vergunning verleend, en de
politie had niets gedaan om de demonstratie doorgang te laten vinden. Sterker
nog; de Molukse knokploegen was geen strobreed in de weggelegd. Niemand werd
opgepakt, er werd zelfs niet naar een ID kaart gevraagd. Later kregen de
tegendemonstranten te horen dat ze voor veel problemen hadden gezorgd. Er loopt
nu een procedure, maar het is niet moeilijk te raden wat er is gebeurd. De
politie zag aan de ene kant de Molukse knokploegen, die tot geweld bereid
waren, en aan de andere een kleine groep demonstranten. Ondanks de vergunning,
is er toen duidelijk een politieke beslissing genomen; men wilde geen
confrontatie met de Molukkers, dus moesten de tegendemonstranten vertrekken.
Naar rechten wordt dan niet meer gekeken. Het gaat veel meer om de
interpretatie van de smerissen ter plekke. Dan is het niet moeilijk te raden
wie het onderspit delft.
Een ander voorbeeld;
een Syrische Palestijn slaat in Amsterdam de ramen van een Joods restaurant in.
Hij draagt een Palestijnse vlag en gebruikt de intussen beruchte IS slagroep.
Er is schade, maar de politie is snel ter plaatse en de man wordt met gebruik
van peperspray ingerekend. Juist opgelost, zou je denken. Maar dat bleek al
snel niet te kloppen. De man is aangeklaagd voor vandalisme en was binnen twee
dagen al weer op straat. Dit terwijl hij zelf had toegegeven dat het om een politieke
actie ging. Niks vandalisme dus. Maar het gaat nog verder. De politie maakte
bekend dat de man een tijdelijke verblijfsvergunning heeft. Maar wat men
verzweeg is dat hij in Syrië heeft gevochten, en kennis heeft van wapens en
explosieven. Dat werd bekend gemaakt door de advocaat van de
restauranteigenaar, die nu wordt aangeklaagd omdat hij zaken uit het
politiedossier zou hebben gelekt. Dit terwijl deze informatie juist belangrijk
was om te weten wat voor vlees we in de kuip hebben. De politie en het OM wilden
het weer eens onder de pet houden. Waarschijnlijk tot dit figuur zijn volgende
aanval zou inzetten. Is dit de veiligheid waar de overheid de mond zo van vol
heeft?
We zijn nog niet
klaar, want er was ook nog de IS strijder die zonder problemen De Balie in
Amsterdam mocht bezoeken. Hij stond dan wel onder toezicht van de AIVD, maar
dat betekend niets. Bijna alle terroristen die in de laatste paar jaar in
Europa aanslagen hebben gepleegd stonden onder toezicht, op een lijst van de
inlichtingendiensten of werden op een andere manier in de gaten gehouden. Dat
heeft de aanslagen niet voorkomen, dus kunnen we er ook in dit geval niet van
uitgaan dat de AIVD deze zogenaamde “terugkeerder” onder controle had. Als hier
vragen over komen wordt er gezwegen. Ook door Rutte, die absoluut niet in
detail over de zaak wilde praten.
Dit zijn maar een paar
voorbeelden, maar we kunnen er wel conclusies uittrekken. Nederland is helemaal
niet veilig. De overheid zorgt alleen voor de veiligheid van de elite en haar
handlangers, de rest van de bevolking mag het zelf uitzoeken. De autoriteiten
zijn alleen waakzaam als het om hun eigen belangen gaat. Als die belangen in
gaan tegen het algemeen belang, wordt daar geen punt van gemaakt. De eigen
belangen gaan voor. Dat blijkt steeds opnieuw.
Als het gaat om
veiligheid hebben we dus van de overheid niets te verwachten, en van vertrouwen
kan al helemaal geen sprake zijn. In tegendeel de autoriteiten veroorzaken zelf
dreigingen en gevaren. Het komt er dus op neer dat we alleen kunnen vertrouwen
op de eigen kracht en op onze eigen waakzaamheid. De zogenaamde waakzaamheid
van de overheid is een illusie om ons rustig te houden. Daar om is het zaak om
voor onze eigen belangen te vechten, en daarbij zijn alle middelen geoorloofd.
Hun wetten zijn niet onze wetten, hun politie is niet onze politie, en hun
parlement is ook niet het onze. Laten we nooit vergeten dat de overheid
onderdeel is van alle problemen, en zeker niet de oplossing. Die oplossing ligt
bij ons zelf.
