DE STRIJD VOOR EEN ONAFHANKELIJK EUROPA

We hebben eerder geschreven over de noodzaak van een Europa van de Volkeren. Dit als tegenwicht voor de Europese Unie van het groot kapitaal. Iemand zei laatste dat de EU altijd een rijke mansclub is geweest, en dat ook altijd zal blijven. Wijze woorden. Ondanks alle propaganda uit Brussel hebben de Europese volkeren van de EU niets te verwachten. De voordelen zijn alleen bereikbaar voor de elites in de verschillende landen. Er mogen sociaal democraten zijn die beweren dat alleen de EU de rechten van arbeiders kan garaderen, maar ook dat is een misvatting.

Alleen strijdbare vakbonden en een goede politieke vertegenwoordiging kunnen de rechten van de arbeiders garanderen, niet de kapitalistische EU. De rechten die binnen de EU gelden zijn niet meer dan kruimels van de rijke mans tafel. We kunnen het ook het vijgenblad van de sociaal democratie noemen. Het geeft deze stroming, die de arbeiders niets heeft opgeleverd dan bezuinigingen en verslechteringen, de kans om de klassenstrijd te ondermijnen. Het feit dat de sociaal democratie zo pal achter de EU staat zegt voldoende, zowel over de EU als ook de sociaal democraten zelf.

Alleen een Europa van de Volkeren kan vooruitgang brengen, maar dan is het wel nodig om met de EU en al zijn vertakkingen te breken. Hiervoor is het noodzakelijk om door het netwerk van leugens heen te kijken dat door de EU elite in stand wordt gehouden. Volgens deze leugens kan alleen de EU oorlog voorkomen, economische stabiliteit garanderen, en de rechten van de burgers beschermen. Het zijn belachelijke beweringen die alleen maar zijn bedoeld om angst en onzekerheid te verspreiden. De EU leiders zien hun project in gevaar komen en klampen zich krampachtig vast aan iedere strohalm.

Kijk maar naar de feiten; in plaats van oorlog te voorkomen hebben de EU landen deel genomen aan alle oorlogen van de laatste jaren. Afghanistan, voormalig Joegoslavië, Irak, Libië, Syrië en de coup in de Oekraïne. Miljoenen mensen zijn gedood in deze conflicten, mede door toedoen van de EU. Het is dus echt geen club van vredestichters, maar een verbond van oorlogshitsers dat op orders van de Amerikanen, samen met de NAVO, de wereld onveilig maakt. En dan hebben we het nog niet eens over de pogingen om Rusland in een directe oorlog te betrekken.

Ook de beweringen over economische stabiliteit zijn absurd. Niemand is de crisis van 2008 vergeten, die nog steeds doordendert. Hoeveel mensen hebben hun banen verloren? Hoeveel mensen hebben alle middelen van bestaan zien wegvloeien? En hoeveel mensen hebben er zelfmoord gepleegd door de vele bezuinigingen die de EU kapitalisten hebben doorgevoerd om hun banken en andere instituties te redden? Opnieuw spreken we hier over miljoenen. Harde cijfers zul je hierover zelden vinden omdat de EU kapitalisten de sporen van hun misdaden goed weten te verschuilen.

Verder is ook het punt over de bescherming van rechten een fabel. De EU heeft meer rechten weggehaald bij de burgers van de individuele landen dan de gemiddelde dictator. Alles komt in handen van de elites in Brussel en hun leger van onzichtbare ambtenaren en bureaucraten. Onder de zogenaamde parlementaire democratie hadden we al niet veel te vertellen. Maar het beetje invloed dat er was is door Brussel heel eenvoudig weg gestolen. Mocht een land toch zijn eigen weg willen gaan, dreigen er meteen sancties of hoge boetes. En natuurlijk, de EU kost ons allemaal geld, veel geld. Geld dat we moeten betalen voor een bureaucratische dictatuur, die ons uitlevert aan onze vijanden. Niet meer en niet minder.

Misschien zullen sommige dat overdreven vinden, maar ook hierbij loont het de moeite om naar de feiten te kijken. Een recent voorbeeld is de zogenaamde “vluchtelingendeal” met Turkije. Niet alleen heeft deze deal Europa volledig in handen van de dictator Erdogan gelegd, het laat ook zien hoe de machtsposities in de EU eigenlijk lopen. De architect van de deal is Merkel, en Merkel alleen. Andere EU landen zijn er nauwelijks aan te pas gekomen. Natuurlijk zat Nederland in de onderhandelingen, maar met Rutte als Merkel’s favoriete poedel maakte dat weinig uit. De macht ligt in haar handen en de rest van Europa mag zwijgen, en betalen. Weer betalen dus. Het is niet voor niets dat Merkel deze week opnieuw naar Turkije reisde. Ze wil haar relatie met de bloeddictator van Ankara goed warm houden, ondanks wat donkere wolken aan de horizon. Heeft iemand ons ooit gevraagd wat we van deze deal vonden? Is er iemand die er over heeft mogen stemmen of we dit wel wilden? We kennen het antwoord op beiden vragen. En zelfs als we mogen stemmen gaat de uitslag in de prullenbak, als het resultaat de Euro elite niet uit komt.

Toch is de kwestie Turkije nog maar een klein voorbeeld. Als het om vijanden gaat wordt het pas echt interessant als we naar de Amerikanen kijken. De Amerikaanse invloed op Europa is zo groot dat het hele continent eigenlijk alleen maar de belangen van Washington dient. De Euro elites staan hier volledig achter en ontvangen hun instructies direct vanuit het Witte Huis. Zo worden wij ongewild oorlogen in gezogen, en zijn we bezet door een ontelbaar aantal Amerikaanse basissen en installaties, die de landen van Europa in hun grip houden. Laten we het nog duidelijker zeggen; Europa is een kolonie van Washington. Niet meer en niet minder. De landen van Europa zijn dus in handen van onze vijanden, want dat zijn de Amerikanen zonder twijfel. Op ieder gebied, altijd en overal. De elites die Europa besturen staan hier volledig achter en hebben geen boodschap aan de Europese belangen. Het zijn niet meer dan zetbazen van de VS.

Helaas wordt deze zaak maar weinig aangekaart, zelfs links zwijgt hier meestal over. Verzet tegen de Europese Unie en de NAVO, en het ontmaskeren van de Amerikaanse invloed en bedoelingen, zijn zaken die maar heel spaarzaam te vinden zijn. Toch raakt dit alles het leven van ons allemaal. Iets dat in de toekomst alleen maar erger zal worden, met misschien wel rampzalige effecten. We hoeven alleen maar naar het gevaarlijk TTIP handelsverdrag te kijken dat nu in de maak is, en natuurlijk niet te vergeten de ongeëvenaarde haatcampagne tegen Rusland, die voorbereidingen voor een oorlog in zich draagt.

Dat werpt de vraag op wat we hier aan kunnen doen. Misschien is de tijd gekomen voor een echte onafhankelijkheidsstrijd in Europa. Niet alleen voor een onafhankelijk Europa in zijn geheel, maar ook een terugkeer naar onafhankelijkheid voor de landen van Europa. Als we niet begrijpen dat de huidige vorm een vorm van onderdrukking is, zal die zelfde onderdrukking alleen maar groter worden. Een onafhankelijk en neutraal Europa, dat gelijktijdig ook een Europa van de Volkeren zou moeten zijn, is eigenlijk het enige antwoord op de huidige vraagstukken en gevaren.

Zoals alle vormen van onafhankelijkheidsstrijd die we over de jaren hebben gezien (denk hierbij bijvoorbeeld aan Ierland en Koerdistan), zal ook deze strijd een sterke beweging nodig hebben. Ideologisch en organisatorisch zal er een krachtige basis nodig zijn, want alleen dan kan er een echte tegenmacht ontwikkeld worden. Deze beweging moet ook bereid zijn alle mogelijk middelen te gebruiken om af te komen van de Amerikaanse invloed en haar vazallen die zich Europese leiders noemen. Er staan grote belangen op het spel, dus kunnen we alle soorten van tegenstand verwacht, ook met betrekking tot geweld. Dat mag echter geen beletsel zijn, maar veel meer een aansporing om met gelijke munt terug te betalen.

Als we in Europa een toekomst willen hebben die zich naar onze belangen richt en niet naar de belangen van onze onderdrukkers, zal er binnenkort iets moeten gebeuren. De eerste stap voor links zou moeten zijn om deze zaken te bediscussiëren en met standpunten te komen. Dit is ook noodzakelijk om te voorkomen dat links binnen Europa meer en meer irrelevant gaat worden. Er is een nieuwe benadering nodig om onze vijanden aan te pakken en te verslaan. Een beweging voor een onafhankelijk Europa van de Volkeren zou het begin van zo’n benadering kunnen zijn, met de strijd tegen TTIP als eerste focus. Eigenlijk ligt het veld open. We hoeven het alleen maar in te nemen.

NIEUWE STAPPEN NAAR EEN HETE OORLOG

Terwijl de leugenpers vol staat over de zogenaamde Russische dreiging, spreken de feiten een andere taal. Dat er een poging gaande is om een nieuwe wapenwedloop te starten valt niet te betwijfelen. Maar het is niet Rusland die deze race aan ontketenen is. In tegendeel, Rusland staat een hele andere koers voor. Laten we dus maar eens naar de bovengenoemde feiten kijken, om de ware schuldige boven water te krijgen.

Het is bekend dat vooral Amerika al een aantal jaren bezig is om in Europa een oorlog tegen Rusland op gang te krijgen. Een van de pogingen was de oorlog in de Oekraïne, die voor het westen in een vernederende nederlaag is geëindigd. Zo als gebruikelijk hebben de Amerikanen het hierbij niet laten zitten, en wordt de NAVO gebruikt om in Midden Europa de spanning verder op te drijven. Dit neemt verschillende vormen aan. Zo worden er steeds meer Amerikaanse troepen en militair materieel naar de landen van Oost Europa overgebracht. We spreken hierbij vooral over Polen en de Baltische republieken. Natuurlijk is het overgebleven deel van de Oekraïne ook een geliefde opslag en oefenplaats geworden.

Een ander deel van de campagne is om de NAVO landen te dwingen om hun defensie-uitgaven, of laten we het maar gewoon oorlogsuitgaven noemen, naar boven toe bij te stellen. Een aantal landen zit hier niet op te wachten omdat het financieel toch al niet zo goed gaat, en de Amerikaanse eisen er niet om liegen. Zoals we al vaker zagen gebruikt Washington maximale druk, waaronder dreigementen, om deze landen de Amerikaanse wil op te leggen. Overigens kunnen landen als Polen en de Baltische Republieken geen genoeg krijgen van het binnenhalen van Amerikaans materieel. Dat deze landen de eerste klappen zullen krijgen als er echt oorlog komt, wil men gewoon niet zien. De elites zullen voor die tijd wel een goed heenkomen zoeken en de volkeren kunnen zien waar ze blijven.

Het meest gevaarlijk deel van deze hele operatie is het zogenaamde raketschild dat de Amerikanen in Europa willen bouwen. Volgens Amerikaanse woordvoerders is dit schild niet tegen Rusland gericht, maar moet het Europa beschermen tegen raketaanvallen uit Iran. Dat was al vanaf het begin een belachelijk excuus. Nu, na het sluiten van de atoomovereenkomst met Iran, slaat deze bewering helemaal nergens meer op. De bewering dat Iraanse raketten richting Europa gaan vliegen is pure Amerikaanse propaganda om hun ware bedoelingen te camoufleren.

De eerste stappen op weg naar een hete oorlog tegen Rusland, met betrekking tot dit raketschild, werden in de afgelopen week gezet met de opening van een radar en raketbasis in Roemenie. Deze basis is de eerste van twee en beiden vormen een bedreiging voor delen van Rusland. De tweede basis gaat in Polen komen en zal in de komende jaren klaar zijn. Op de basis in Roemenië is een zogenaamd Aegis systeem geïnstalleerd, dat in een andere versie ook op schepen kan worden gebruikt. Het systeem bestaat uit een AN/SPY-1 radar, en kan standaard SM-3 Block IB raketten afvuren. De bewering is dat het om een defensief systeem gaat dat is gebaseerd op het uit de lucht schieten van inkomende raketten. Op deze manier zou Europa dus beschermd moeten worden.

Russische deskundigen zeggen echter dat het systeem ook heel makkelijk gebruikt kan worden voor het afschieten van korte en midden lange afstandatoomraketten. Daarvoor zouden geen grote veranderingen nodig zijn, en Moskou gaat er van uit dat precies het gebruik van dit soort wapens het uiteindelijke doel van het nieuwe systeem is. Het is dus geen defensieve, maar wel degelijk een offensieve operatie die op Rusland is gericht. Op zich kan het systeem niet alle Russische raketten uitschakelen in geval van oorlog. Maar het bedreigt wel grote delen van Zuid West Rusland, inclusief De Krim. De Tomahawk Kruisraketten die met het systeem kunnen worden afgevuurd zijn een schending van het zogenaamde INF Verdrag dat het plaatsen van dit soort wapens moet voorkomen. Al eerder is duidelijk geworden dat de Amerikanen zich van deze verdragen weinig meer aan trekken. Dat maakt de situatie in Europa steeds meer instabiel.

De Russische President Poetin heeft Amerika er van beschuldigd de eerste stappen in een nieuwe wapenwedloop te hebben gezet. Volgens Moskou gaat er geen enkele dreiging van Iran uit en is dus het hele schild overbodig. Poetin heeft duidelijk gemaakt dat Rusland niet zal mee doen aan een nieuwe wapenwedloop. Maar er zullen wel maatregelen worden genomen om de westerse dreiging het hoofd te bieden. Deze maatregelen zullen niet nieuw zijn, en werden al eerder opgenomen in het huidige defensiebudget. Het gaat dus niet om een verhoging van de uitgaven.

Moskou is al langere tijd bezig om maatregelen te nemen om de dreiging aan de Russische grenzen, gevormd door de NAVO en vooral Amerika, te beteugelen. Het is al langere tijd duidelijk dat de westerse dreiging steeds groter en brutaler wordt. Steeds vaker worden NAVO troepen tot vlak bij de Russische grenzen ingezet. Dat het hierbij gaat om offensieve manoeuvres is meer dan duidelijk. Dit past bij onze eerdere voorspelling dat de Amerikanen Europa willen gebruiken voor een oorlog tegen Rusland. Een andere verklaring is voor de vijandige en dreigende houding van het westen niet te vinden. Rusland is klaar voor zo’n confrontatie, maar zal alles doen om een open oorlog te vermijden. Dat is niet alleen in Russisch belang, maar ook in het belang van Europa.

President Poetin heeft gezegd dat Rusland geen enkel belang heeft bij provocaties en incidenten, maar dat Moskou wel degelijk haar belangen zal verdedigen als de westerse dreiging niet afneemt. Dat is een terechte houding die in scherp contrast staat met de oorlogstaal die we steeds horen uit Washington en Brussel. Nog dit jaar wordt er een nieuwe Amerikaanse president gekozen en de meeste kandidaten stemming met hun houding niet optimistisch. De dreiging uit het westen zal eerder toe dan afnemen. Het voorkomen van een echte confrontatie zal de politiek van de komende tijd domineren. Europa kan hier een positieve rol in spelen als men zich niet meer door Washington laat gebruiken. Helaas zijn de signalen anders, wat het gevaar voor ons allemaal doet toenemen. Als de oorlogstrommels worden geroerd zijn het altijd de gewone mensen die slachtoffer worden. Laten we dat vooral niet vergeten; het is van levensbelang.

DE STAATSGREEP VAN ERDOGAN

Al maanden lang pakken zich donkere wolken samen boven Turkije. De vrijheid van iedere Turk raakt meer een meer in gevaar. Helaas schijnen maar weinigen zich hiervoor te interesseren, en het wegkijken is intussen een nationale sport geworden. Maar intussen gaat het allemaal nog veel verder en schrikt de bloeddictator Erdogan er niet meer voor terug om gewoon een staatsgreep te plegen. Zonder schaamte en bijna zonder weerwoord. De parallellen met Nazi Duitsland worden met de dag duidelijker. De donkere wolken hebben plaatsgemaakt voor een inktzwarte lucht. Tijd dus voor een overzicht van de laatste gebeurtenissen.

Zeker zullen er weer mensen zijn die zeggen dat de huidige situatie in Turkije niet is te vergelijken met het Duitsland van de jaren 30 van de vorige eeuw. Maar de feiten spreken voor zich. In beide gevallen gaat het om een dictator die via het zogenaamde democratisch proces aan de macht is gekomen. In beide gevallen maakt het regime gebruik van het wegkijken in eigen land, en daar buiten, om meer greep op de macht te krijgen, waarbij over lijken wordt gegaan. In beide gevallen wordt een minderheid als zondebok gebruikt; in Duitsland waren het de Joden, in Turkije zijn het de Koerden. Ook zien we dat Erdogan alle oppositie, zelfs in de eigen partij, probeert uit te schakelen. Ook dat zagen we eerder Hitler doen.

Dit zijn de grote lijnen, maar ook de invulling daarvan geeft wel degelijk aan dat Erdogan net zo gevaarlijk is voor de wereld als ooit Hitler was. De ontwikkelingen van de laatste weken laten dit duidelijk zien. Eerst heeft Erdogan het Turkse parlement er toe gebracht om de onschendbaarheid van de meeste parlementsleden van de Koerdisch gerichte HDP op te heffen. Dat maakt de weg vrij voor aanklachten tegen deze leden, die vervolgens zullen worden gebruikt om hen uit te schakelen. Tijdens de debatten hierover werden leden van Erdogan’s AKP regelmatig gewelddadig tegen HDP leden. Het aanvallen en intimideren van andersdenkenden is altijd al een kenmerk van de fascisten geweest. We zeiden het al eerder; of het nu om bruine of groene fascisten gaat maakt geen verschil. De tactieken en doelen blijven hetzelfde.

Kort daarna gaf Erdogan opdracht aan zijn eigen premier Davutoglu om ontslag te nemen. De reden is dat Davutoglu tegen een verdere uitbreiding van de presidentiële macht was. Hij stond dictator Erdogan dus in de weg en betaalde hiervoor met zijn baan. De dictator schrikt er dus ook niet voor terug om opponenten in zijn eigen partij uit te schakelen als hem dat uitkomt. Davutoglu ging zonder de strijd aan te binden. Waarschijnlijk is hem wel vertelt dat hij zijn leven niet zeker zou zijn als hij weigerde om de bevelen op te volgen. Er is nog een wanhopige poging van de EU geweest om Davutoglu te redden. Euro commissaris Timmermans beweerde vorige week plotseling dat Turkije bijna alles had gedaan om in aanmerking te komen voor het vervallen van de visumplicht voor Turkse burgers. Dit terwijl duidelijk is dat Turkije niet voor, maar met sprongen achteruit gaat.

Niemand begreep zijn interventie, tot bleek dat het een poging was geweest om Davutoglu te behouden. Immers de vluchtelingenovereenkomst tussen de EU en Turkije was met Davutoglu afgesloten en Europa wilde de ondertekenaar van de deal niet verliezen. Het mocht niet helpen. Davutoglu moest bij Erdogan komen en werd zonder verdere plichtplegingen der straat op geschopt. Dit betekend dat Europa nu met een levensgroot probleem zit. Als Erdogan zomaar iedereen kan uitschakelen en wegschoppen, wat is die onzalige overeenkomst dan nog waard? Tot nu toe heeft de EU naar buiten toe vermeden Erdogan te bekritiseren uit angst dat de vluchtelingenstroom weer op gang komt. Dit ondanks de aanvallen op de persvrijheid in het land en de moordpartijen tegen de Koerden. Europa wilde dit alles niet zien.

Nu kan men er echter niet meer onderuit om de situatie als zorgelijk te zien. De ruzie over de visumplicht is hier nu het kernpunt van. Europa eist dat Erdogan de antiterreurwet aanpast die de AKP dictator gebruikt om zijn tegenstanders uit te schakelen. Erdogan weigert dit te doen. Europa zal nu moeten bewijzen of het nog een beetje ruggengraat over heeft, of verder kruipt voor de Turkse despoot. De beslissing hierover zal uit eindelijk bij Merkel liggen. Zij is immers de architect van de deal. Tot nu toe heeft ze gekropen voor Erdogan. Het gaat interessant worden om te zien of ze deze vernedering ook nu nog vol kan houden. De tegenstand in Duitsland en in de rest van Europa tegen deze lijn wordt intussen steeds groter.

Overigens kunnen we ook hier weer een parallel met de jaren 30 zien. Ook toen kropen de westerse landen voor Hitler en sloten het akkoord van München af. Zo hoopte men oorlog te voorkomen. Valse hoop, zo bleek al snel. Hitler werd alleen maar sterker en brutaler. Je zou de vluchtelingendeal kunnen zien als het akkoord van München van deze tijd. Het bewijst ook dat de Europese landen niets hebben geleerd van de geschiedenis. Hoe meer je aan een fascist toegeeft hoe groter het gevaar wordt.

Intussen gaat Erdogan door met het vernietigen van de Koerdische steden in het zuid oosten. Hij gebruikt zware wapens en chemicaliën. Iedere demonstratie wordt met veel geweld neergeslagen. Journalisten die bewijzen leveren dat Erdogan wapens levert aan het terroristische Al Nusra front worden voor jaren achter de tralies gezet. Ze zouden staatsgeheimen hebben onthuld. In het hele land hangt een sfeer van intimidatie en geweld. Zelfs de Turkse gemeenschappen in Europa ontsnappen hier niet aan. Hitler aan de Bosporus droomt ondertussen van een groot Turkije, macht in het Midden Oosten en uiteindelijk wereldmacht. Meer bewijzen zijn er niet nodig. Hij dreigt zelfs met een oorlog tegen Rusland. De vaststelling dat hij een gevaar voor de wereld is, en heel snel uitgeschakeld moet worden om erger te voorkomen, is dus niet overdreven.

Het blijft vreemd dat het Turkse volk dit niet wil zien. Aan de andere kant, ook veel Duitsers wilde de zwarte kanten van Hitler niet zien. Pas toen de oorlog hen inhaalde gingen de ogen open, toen het te laat was. Misschien dat het Turkse volk eerder wakker kan worden. Uit eigen belang en zelfbehoud. Helaas is hier op dit moment nog niets van te merken. Men is blind voor de corrupte kant van de familie Erdogan, en men vraagt zich niet af waarom zijn kinderen zulke grote fortuinen hebben veroverd. Dat dit door corruptie en illegale oliedeals met de ISIS is gebeurd kan bijna niemand wat schelen. Ook Europa wil dit liever niet weten.

Er zijn nu tekenen dat tenminste in Europa de maat vol begint te raken. Er zijn geruchten dat sommige landen de vluchtelingendeal met Erdogan willen schrappen. Het geld dat nu voor Turkije is bestemd zou dan naar Griekenland gaan om een soort tussenbarrière te vormen die de Europese grenzen moet beschermen. Het schrappen van de visumplicht zou dan ook van de baan zijn. Europa zou weer openlijk afstand van Erdogan en zijn fascistische chantagepraktijken kunnen nemen. Of de geruchten kloppen is nog niet met zekerheid te zeggen. De ervaringen van de laatste maanden doen het ergste vrezen.

Toch is het niet uitgesloten dat Erdogan met het wegsturen van Davutoglu zijn hand heeft overspeeld. Voor Turkije zelf maakt dit weinig uit. Als de AKP dictatuur niet wordt vernietigd zal het land steeds meer in een openlucht gevangenis veranderen, wie de nieuwe premier ook is. Precies dat is een tragedie voor alle betrokkenen. De geschiedenis heeft de neiging zich ter herhalen als er niet op tijd wordt ingegrepen. Jammer genoeg is er van dit ingrijpen richting Turkije nog nauwelijks iets te bespeuren. We kunnen dan ook niet anders dan vaststellen dat alle signalen op rood staan.

1 MEI 2016 IN VOGELVLUCHT

Ieder jaar horen we dezelfde boodschap in de mainstream media; 1 Mei en de bijbehorende vieringen en evenementen zijn ouderwets en op sterven na dood. Maar klopt dit beeld wel? Wij hebben eerder de indruk dat er een toename is en dat de Dag van de Arbeid voor steeds meer mensen weer begint te leven. Niet als een museumstuk of een beetje folklore uit de vorige eeuw, maar als een dag van strijd tegen onrecht en het kapitalisme dat dit onrecht voortbrengt. Tijd dus voor een overzicht van de 1 Mei demonstraties en andere activiteiten rond deze historische dag in zowel binnen als buitenland.

NEDERLAND:

In Nederland was de grootste 1 Mei demonstratie in Amsterdam waar 9000 mensen meeliepen in een optocht georganiseerd door het FNV. Het motto was: “Echte banen”, en de demonstratie eindigde met een feest in het Oosterpark. Overigens was het een soberder feest dan was gepland omdat een aantal kermisattracties verboden werd na protesten van de buurt. Het park is pas opgeknapt en de omwonenden vreesden schade. Het FNV heeft nog steeds de neiging om een feestje te bouwen in plaats van het houden van een echte strijdbare demonstratie.

Er waren meer revolutionaire 1 Mei demonstratie in Rotterdam, Nijmegen en Tilburg. In Rotterdam liepen veel verschillende organisaties mee, inclusief de Koerdische vrijheidsbeweging en de Turkse revolutionaire beweging MLKP. Honderden mensen trokken van de Coolsingel naar het Schouwburgplein met als leuzen: 'Weg met de crisis en oorlog! Leve de bevrijdingsstrijd! Voor het socialisme!'. In Nijmegen waren er meer dan 300 demonstranten bij een Revolutionaire 1 Mei betoging, en in Tilburg ging het om een Antikapitalistische demonstratie georganiseerd door vooral anarchistische groepen.

In Den Haag trokken in de avond 20 anarchisten de Schilderswijk in voor een spontane demonstratie. Zij verbraken hiermee met opzet het demonstratieverbod in de wijk dat al anderhalf jaar van kracht is. De groep gebruikte een spandoek en deelde folders uit. Ook werd een anarchistische muurkrant verspreid die door de autoriteiten als opruiend wordt gezien. De autoriteiten waren totaal verrast door de demo en konden dus ook niet ingrijpen.

DUITSLAND:

In Duitsland namen duizenden mensen deel aan de traditionele demonstraties die door de vakbonden waren georganiseerd. Deze demonstraties en manifestaties hadden als motto het verdedigen en uitbreiden van de solidariteit. De bonden maken zich grote zorgen over de steeds wijder wordende splitsing in de Duitse maatschappij, waarbij vooral de rechts-populistische stromingen steeds meer naar voren komen. Een vakbondsactivist in Hamburg, waar 6.500 mensen aan de vakbondsdemonstratie deelnamen, vertelde dat het nu anders is dan in eerdere jaren. “We voelen de politieke spanning die vooral wordt veroorzaakt door de opkomst van de Nazigroepen en de populisten. We kunnen niet blijven toekijken en moeten juiste nu de solidariteit promoten.” Op verschillende plaatsen probeerden extreemrechtse groepen de demo’s aan te vallen.

Naast de vakbondsdemonstraties waren er ook grote optochten georganiseerd door de linkse scene, met het zwaartepunt in Hamburg en Berlijn. In Hamburg begon de 1 Mei al op vrijdagavond toen meer dan 500 aanhangers van de linkse voetbalclub FC St. Pauli door de stad trokken. Zij staken vuurwerk af en maakten veel lawaai. Er waren geen ongeregeldheden omdat de groep al jaren goed georganiseerd is en weet hoe men omgaat met de politie, die het niet kan laten om te provoceren. Op zaterdag was er een grote demonstratie onder het motto “Brede Solidariteit”. Er deden 1800 mensen mee en verschillende keren werd de demo gestopt door de politie omdat er met vuurwerk werd gegooid en sommige demonstranten gezichtsbedekking gebruikten. Toch kon de demo zonder echte problemen zijn eindpunt bereiken. Wel was er later een schermutseling in de alternatieve Schanzewijk, toen de politie slaags raakten met 50 jongeren. Er werd met stenen en flessen gegooid, maar het ging zeker niet om een zware rel.

Ook op zondagavond was er weer een demonstratie in Hamburg, deze keer een Revolutionaire 1 mei demonstratie. Bijna 2000 mensen namen aan de demonstratie deel die steeds door de smerissen werd gestopt omdat er met vuurwerk zou zijn geschoten. Er werd ook beweerd dat er gebruik werd gemaakt van gevaarlijke zelf gemaakte bommetjes. Uiteindelijk werd de demo door de politie als ontbonden verklaard en werden de demonstranten richting de Schanzewijk gedreven. Hierbij konden de smerissen het niet laten om een man in elkaar te slaan die bewusteloos bleef liggen en pas laat medische hulp kreeg. De politie zette ook waterkannonen in. Steeds opnieuw klonk de slogan: “Heel Hamburg haat de politie”. In totaal raakten 13 mensen gewond en waren er 20 arrestaties. Pas laat in de avond keerde de rust terug.

In Berlijn begon de 1 Mei op zaterdagavond toen 2000 mensen door Wedding demonstreerden. Op zondag was de grote revolutionaire demonstratie in Kreuzberg. Meer dan 20.000 mensen namen deel en, ondanks een verbod om een deel van de route te lopen gebeurde dit toch. Er waren incidenten waarbij vuurwerk, flessen en stenen werden ingezet tegen de provocerende politie. Ondanks de provocaties kon de demo zijn doel bereiken waarna er weer nieuwe schermutselingen ontstonden. Ook hier was de intussen bekende slogan te horen, ter plekke aangepast: “Heel Berlijn haat de politie”. Er waren ook wat arrestaties, maar door de massale opkomst durfde de politie niet over de schreef te gaan, wat elders wel het geval was.

Ook de fascisten roerden zich met 1 Mei demonstraties, ondermeer in Bochum. Daar stonden zij tegenover 2.400 tegendemonstranten. Tijdens gevechten raakte minimaal 1 smeris gewond. Ook in andere plaatsen probeerden tegendemonstranten de fascisten te blokkeren. Dit liep volledig uit de hand in Schwerin waar de politie tegendemonstranten met veel geweld aanviel. Mensen werden geschopt en geslagen door doorgedraaide smerissen die de fascistische NPD met rust lieten. Tenminste een demonstrant kwam in het ziekenhuis terecht. Het was voor iedereen duidelijk dat de politie de kant van de NPD had gekozen, een beeld dat nog bekend is uit de tijd van het Derde Rijk.

Over het algemeen kunnen we vaststellen dat de spanning in Duitsland steeds meer toeneemt en dat dit ook in de toekomst tot meer problemen zal leiden. De arbeidersbeweging moet zich weer serieus weren tegen extreem rechts, dat steeds brutaler en talrijker wordt. Een situatie om goed in de gaten te houden.

KOERDISTAN/TURKIJE:

In Turkije waren de grootste problemen zoals gebruikelijk in Istanboel. De Turkse autoriteiten hadden een demonstratie op het traditionele Taksimplein verboden. Duizenden smerissen met waterkanonnen en peperspray sloten het plein af. Toch probeerde honderden demonstranten het plein te bereiken omdat ze het niet pikten dat hun historische demonstratieplaats zomaar werd afgepakt. Er volgden heftige rellen waarbij de politie haar intussen bekende criminele tactieken inzetten met als gevolg een dode en vele gewonden. Er werden meer dan 200 mensen gearresteerd. De dode is een 57-jarige man die door een waterkanon werd overreden. Waarschijnlijk is dit met opzet gedaan. Sommige rapporten zeggen dat hij door een traangasgranaat werd getroffen. Zijn dood heeft tot woedende protesten in de sociale media geleid. Intussen demonstreerden vakbondsleden en verschillende linkse partijen in Bakirkoy om het verbod op Taksim te ontlopen. Tijdens de manifestatie werd het autokonvooi van de Koerdische HDP door de politie aangevallen.

In Amed, de hoofdstad van Koerdistan, namen duizenden mensen deel aan een 1 Mei betoging. Zij riepen slogans tegen de AKP fascisten van Erdogan en protesteerden tegen de massamoord op de Koerden die door de regering wordt bedreven. Een woordvoerder voor de HDP zei dat de partij nooit zal stoppen met het opkomen voor de rechten van het volk en het organiseren van verzet. In verschillende plaatsen werden demonstraties afgezegd na een bomaanslag op een politiebureau in Antep, waarbij twee smerissen het leven lieten en 18 smerissen gewond raakten. Het is nog niet bekend wie de aanslag heeft gepleegd.

RUSLAND:

In Rusland waren er demonstraties in verschillende steden, maar de grootste was in Moskou op het Rode Plein, vlak bij de muren van het Kremlin. Volgens de Russische autoriteiten namen er meer dan 100.000 mensen deel. De menigte sprak steun uit voor de koers van President Poetin en de Russische vlag was veelvuldige te zien. In Moskou waren er ook demonstraties van de communistische partijen waarbij de eisen vooral waren gericht op meer werk en hogere lonen. Ook in de Volks Republiek Donetsk was er een demonstratie. Tijdens de manifestatie riepen de 10.000 deelnemers op tot vrede en keerden zich tegen de constante beschietingen van de republiek door de Kiev fascisten. Zelfs een wapenstilstand die was afgesproken voor de orthodoxe Paasviering is in de afgelopen dagen constant geschonden. In Lugansk was ook een 1 Mei demonstratie waar meer dan 20.000 mensen aan deelnamen.

FRANKRIJK

In Frankrijk gingen meer dan 80.000 mensen de straat op om te protesteren tegen de zogenaamde “arbeidshervormingen” van de sociaal democratische regering, die in feite verslechteringen zijn. Deze hervormingen hebben in de laatste dagen al meerdere keren tot rellen geleid. Ook nu was dat weer het geval, vooral in Parijs waar demonstranten zich tegen de oproerpolitie keerden. Steeds opnieuw was de leus “Iedereen haat de politie” te horen. Een leus die in steeds meer landen wordt aangeheven. Bijna 20.000 mensen namen aan de demonstratie in Parijs deel. Het staat vast dat met deze demonstraties de strijd tegen de regering nog niet is gestreden. De vakbonden hebben gezegd dat ze doorgaan totdat de maatregelen van tafel zijn. De acties van de regering zijn typisch voor de sociaal democratie; uiteindelijk zorgen de sociaal democraten er altijd voor dat de arbeiders de rekening mogen betalen voor het falende kapitalistische beleid.

OVERIGE LANDEN:

Ook in andere landen werd er gedemonstreerd. In Argentinië gingen meer dan 350.000 mensen de straat op om te protesteren tegen het beleid van de rechtse regering. De regeringsplannen hebben massaontslagen als gevolg, en de vakbond CGT heeft gezegd dat de bond tot het laatste tegen de plannen zal vechten met inzet van alle middelen die beschikbaar zijn. Er waren ook grote demonstraties in Cuba, Oostenrijk, Indonesië, Zuid Korea en de Filippijnen. De onderwerpen liepen uiteen, maar in alle gevallen werd de link gelegd met arbeidersstrijd en strijd tegen onrecht in het algemeen.

CONCLUSIE:

Uit het bovenstaande kunnen we vaststellen dat 1 Mei nog overal leeft en feilloos in verband wordt gebracht met arbeidersstrijd, solidariteit en strijd tegen onrecht. Ook de jongere generaties staan hier voor open. Het aantal demo’s neemt zeker toe, ondermeer in Nederland, waar jarenlang de demo in Rotterdam de enige was. Nu leeft het ook op een aantal andere plaatsen. Ook het aantal deelnemers is toe genomen. Dat is een positieve trend die hoop biedt. Het systeem heeft 1 Mei niet kunnen uitroeien, hoe zeer men daar ook aan heeft gewerkt.

Maar er is ook een zorgwekkende kant. Vooral in Duitsland, maar ook in andere landen, nemen de acties van de fascisten toe. Ze worden gewelddadiger en brutaler. Ze worden vanuit het systeem gevoed en hebben een groeiende aanhang, zeker de populisten. Hier ligt voor links een grote uitdaging. De geschiedenis leert dat je dit tuig met alle middelen moet aanpakken om erger te voorkomen. Kortom; de strijd is nog lang niet voorbij. Eigenlijk begint deze strijd pas.