TROOSTPRIJS

De Europese banenmarkt is weer achter de rug. De posities zijn gevuld en de taken verdeeld. Kortom, de jacht naar Europees goud is voorlopig weer ten einde. In de zomer leek Nederland goed in de race te liggen voor de twijfelachtige rol om top posities te mogen innemen in de Europese Unie. Dijsselbloem, Timmermans, Ploumen en zelfs Rutte werden genoemd voor de top functies en heel even leek het er op dat er een Nederlandse invasie van Brussel in de startblokken stond. Maar zoals altijd in Europa was er veel geneuzel en gesteggel voor dat de definitieve benoemingen aan het grote publiek werden prijsgegeven. Toen de resultaten er eenmaal waren bleek dat het met de Nederlandse invasie toch wel mee viel. Veel meer dan een klein sprintje was het eigenlijk niet.

Uiteindelijk bleek dat alleen Timmermans de sprong naar Europa mag maken, en dan ook nog alleen als rechterhand van het nieuwe EU opperhoofd Juncker. Hij is niet veel meer dan een plaatsvervanger met als neventaak het terugdringen van de regelgeving in Europa. In feite is het alleen maar een troostprijs voor Den Haag waar de verwachtingen zo hoog waren gespannen. Natuurlijk werd het allemaal heel erg omhoog gespeeld en bleef men beweren dat Timmermans een hele zware positie had gekregen. Maar dat was alleen maar een rookgordijn om de diepe teleurstelling te verbergen. Rutte moest zelfs persoonlijk in de Kamer komen uitleggen dat Timmermans toch wel een superpromotie had gemaakt. Als dat al uitgelegd moet worden om de scepsis tegen te gaan weet iedereen wel hoe laat het is. Het Nederlandse kabinet had duidelijk de huid al 10 keer verkocht voordat men ook maar een beer had gezien, laat staan er op geschoten. Het was dan ook maar een zielige vertoning.

Of de klus van Timmermans werkelijk zoveel voorstelt valt sterk te betwijfelen. Officieel is hij de hoogste vervanger van Juncker, maar in feite zal hij niet veel meer dan de loop jongen van de Luxemburger zijn. Dan is er nog zijn tweede taak; het terugdringen van de regels en verbodsbepalingen binnen de EU. Als we zien dat de EU eigenlijk van regelgeving en verbodsbepalingen aan elkaar hangt, moet al duidelijk zijn dat Timmermans in feite geen schijn van kans heeft. Als hij een regel door de voordeur naar buiten gooit, komt hij door het raam terug. Probeert hij het via de achterdeur zal de regel weer via de schoorsteen verschijnen. Kortom, dat wordt dweilen met de kraan open. Daar komt nog bij dat Nederland een van de kleinere landen in de EU is, dus heeft Timmermans ook niet echt een stok achter de deur. De grotere landen zullen hem uitlachen als hij echt gaat proberen om de bureaucratie terug te schroeven. De kans is dus groot dat er eigenlijk helemaal niets gaat veranderen.

De vraag is waarom de Nederlandse verwachtingen zo de mist in zijn gegaan. Op zich was het nooit echt een optie dat Rutte naar Brussel zou vertrekken en Ploumen had maar een heel klein kansje. Maar de grote vernedering zit hem in het overslaan van Dijsselbloem. De Nederlandse regering had vanaf het begin de inzet om meer invloed te krijgen op de EU financiën. Omdat Dijsselbloem al een positie in Europa heeft werd verwacht dat hij een zware portefeuille zou krijgen, waardoor de positie van Nederland binnen de EU een stuk sterker zou zijn geworden. Maar die vlieger ging dus niet op. In feite heeft Dijsselbloem zijn eigen graf gegraven. Een poos geleden noemde hij Juncker een “gezet roker en drinker”. Toen hij hoorde dat Juncker de nieuwe EU bons werd bood hij nog snel op de gebruikelijke kruipende manier zijn excuses aan. Zo hoopte hij zijn droombaan toch nog binnen te slepen. Maar het was al te laat en Juncker bleek niet echt vergevingsgezind. Dijsselbloem werd zijn hok in getrapt, en daar zal hij voorlopig blijven.

Op zich gaat het allemaal nog iets verder. Niet alleen ging de Nederlandse invasie van Brussel niet door, het Haagse grut mag ook niet mee doen aan de Amerikaanse campagne tegen de ISIS. Dat steekt nog meer dan de Brusselse nederlaag. De regering begrijpt er niets van. Immers, Nederland is altijd braaf achter de Amerikanen aangekropen zonder ook maar een woord van kritiek. En nu krijgt Rutte plotseling de pin op de neus. Dat is pijnlijk. Timmermans hoopte er nog het beste van te maken door te beweren dat het zaaltje waar over de ISIS campagne werd gesproken te klein was en dat Nederland er niet in paste. Zou hij nu echt denken dat er ergens een onbenul te vinden is die deze onzin gelooft? Op de een of andere manier is Nederland in het verdomhoekje terecht gekomen en dat zit de Haagse elite verschrikkelijk dwars.

Moeten wij rouwig zijn over dit soort zaken? In geen enkel geval. De Europese Unie blinkt uit in ondemocratisch gedrag, bemoeizucht en het kritiekloos volgen van Washington, vooral als er weer een oorlog ontketend moet worden. Hoe minder men met dit logge monster te maken heeft, hoe beter. Ook van de huidige positie van Dijsselbloem binnen de EU heeft de bevolking alleen maar last gehad in de vorm van steeds meer bezuinigingen. De EU is er alleen voor de elite en leeft sowieso op geleende tijd. Om deze tijd nog wat te verlengen worden er de meest wanhopige beslissingen genomen en dingen gedaan. Zelfs een oorlog midden in Europa werd niet geschuwd in een misdadige poging om de eigen belangen veilig te stellen. In plaats van personeel leveren om de EU in stand te houden, is het veel beter om strijd te voeren en het hele EU systeem te laten ontploffen. Dat gaat binnen niet al te lange tijd toch gebeuren en alles wat we kunnen doen om die dag dichterbij te brengen is winst.

We moeten een ding duidelijk begrijpen; de dagen van Amerikaanse en Europese dominantie in de wereld naderen hun einde. Rusland, China en de andere onafhankelijke landen staan klaar om die rol over te nemen. Ook de meest wanhopige westerse interventies kunnen hier niets aan veranderen. Het westen heeft de wereld in een rokende puinhoop achter gelaten en overal vijanden gemaakt. Nu wordt de rekening voor dit misdadig gedrag gepresenteerd. De echte nieuwe toekomst komt uit het oosten, terwijl het westen langzaam in de schaduw zal verdwijnen. Alle ontwikkelingen in de wereld wijzen hier op. Er komt een nieuwe wereld orde, maar het zal zeker geen Amerikaanse wereld orde zijn. Precies dat moet ons richtsnoer zijn in de komende tijden.