GEDACHTENPOLITIE

Steeds vaker komt het voor dat wij het woord paniek moeten gebruiken. Wij hebben de paniek van de NAVO leiders gezien als gevolg van de successen van de milities in Novorossia, en daarvoor was er de paniek over het oprukken van ISIS of IS in Irak. Intussen is er binnen Nederland complete paniek uitgebroken over de jihadisten en hun activiteiten of reisplannen. Deze paniek kwam vooral in de afgelopen week aan de oppervlakte. In Huizen liet de regering twee gezinnen oppakken die volgens de AIVD van plan waren om naar Syrië te immigreren. Korte tijd later liet een rechter de meeste van deze arrestanten weer vrij omdat er geen bewijzen waren. Terwijl dit gaande was vertrokken twee gezinnen uit Amersfoort en Utrecht zonder problemen naar Syrië om in de “heilstaat” van de IS te gaan wonen. Kortom, de autoriteiten weten weer eens niet waar ze mee bezig zijn, zou je denken.

Maar is dat wel zo? Is deze hele paniek niet gewoon in gang gezet om er meer maatregelen door te drukken die onze burgerrechten nog verder afbreken? Daar lijkt het eigenlijk veel meer op. Voor alle duidelijkheid; wij wijzen de jihadisten en alles waar ze voor staan af. Eerder al hebben we er voor gepleit om alle jihadisten die willen gaan vechten in het Midden Oosten te laten gaan, maar hun onmiddellijk de toegang te ontzeggen als ze terugkomen. De IS, en gelijksoortige organisaties, meestal voor grote delen opgebouwd door de VS, zijn een ramp voor de volkeren en zelfs uiteindelijk een ramp voor diegenen die zich er bij aansluiten. De rekening voor deze ramp hoort thuis in Washington en in andere landen die het niet kunnen laten om zich te mengen in de politiek van het Midden Oosten.

Maar daar gaat het nu even niet om. We zien dat onder het mom van jihadbestrijding er nu maatregelen worden bepleit die voor ons allemaal een bedreiging zijn. Zo was Opstelten van plan om alle reisgegevens van Nederlanders te gaan opslaan, wat een enorme inbreuk op de privacy is. Gelukkig ging het idiote en gevaarlijk plan niet door omdat er geen Kamermeerderheid voor is en er waarschijnlijk ook juridische problemen aankleefden. Maar dat het nu niet door gaat betekend niet dat er geen tweede poging komt. Waakzaamheid blijft dus op dit gebied geboden. Maar het gaat nog een stuk verder. Buma, de trekpop van het CDA, stelde voor om het “verheerlijken” van terrorisme strafbaar te stellen. Daar kwam meteen veel kritiek op en hij werd er van beschuldigd dat hij voor een gedachtenpolitie pleitte. Wat een domme zet van een even domme politicus mag lijken zou best eens een heel andere achtergrond kunnen hebben.

Vaak worden dit soort plannen als proefballon opgelaten door iemand van buiten de regering om de eerste meningen te horen en te testen of er voor dit soort zaken een meerderheid te vinden is, zowel  binnen als buiten het parlement. Als de reacties te negatief uitvallen wordt er aan gesleuteld om het later in een andere vorm opnieuw te proberen. Nu zullen velen zeggen dat het verheerlijken van terrorisme niet acceptabel is. Maar dan is het maar de vraag wat je als terrorisme ziet. De acties van de ISIS en andere groene fascisten zoals Al Nusra zijn zeker als terrorisme te bestempelen. Maar dit begrip wordt al heel snel wijder getrokken en het kan zo ver komen dat alles wat de heersende klasse niet welgevallig is als terrorisme kan worden bestempeld. Precies dat is een groot gevaar voor ons allemaal.  Men beweert de jihadisten te bestrijden, maar hoe lang zal het duren voordat ook de arbeidersbeweging als terroristisch wordt beschreven als er een echte protestbeweging ontstaat. De heersende klasse heeft altijd de activiteiten van een groep aangegrepen om zichzelf meer macht toe te eigenen en politieke tegenstanders te verzwakken.

We kennen dit uit de jaren 30. In die tijd werd er door de Nederlandse regering een uniformverbod ingesteld om de WA, de knokploeg van de NSB, van de straat te krijgen. Maar het verbod ging veel verder dan alleen de WA. Er werd een verbod uitgesproken op “symbolen van staatkundig streven.” In de praktijk betekende dit dat ook bijvoorbeeld rode vlaggen en vaandels verboden werden. Jeugdbewegingen zoals de AJC mochten geen rode halsdoeken meer dragen en zelfs de meest onbetekende dingen werden als verboden verklaard omdat ze wel eens uiting zouden kunnen zijn van staatkundig streven. Later zagen we weer zoiets toen tijdens de grote Vietnam betogingen tegen Amerika mensen werden opgepakt omdat ze Nixon een moordenaar noemde. Ook spandoeken met een dergelijk tekst werden in beslag genomen. De grond hiervoor was dat een bevriend staatshoofd werd beledigd en dat was verboden. Dit deed er niets aan af dat Nixon een moordenaar was, en dat hetzelfde geldt voor als VS presidenten die na hem kwamen. Iedereen wist dat. Het mocht alleen niet gezegd worden. Dat zijn dus twee voorbeelden van een vorm van gedachtenpolitie die we in de recente geschiedenis hebben gezien.

In omringende landen zijn dit soort wetten allang een feit. In Duitsland is het al jaren verboden om de symbolen van de Koerdische PKK te dragen of te tonen. Ook bladen en kranten werden verboden omdat ze niet schreven wat de heersende klasse wilde zien. Het is ongelofelijk dat er nog steeds mensen zijn die denken dat Europa een democratisch werelddeel is. Iedere mogelijkheid, zo als nu met de jihadisten, wordt aangegrepen om de wetten nog verder  te versterken en druk te zetten op politieke tegenstanders. Dat mogen we niet toelaten, en het is van het grootste belang dat we de regering niet toestaan dat de zogenaamde “strijd tegen het terrorisme” opnieuw wordt gebruikt om onze rechten, waar hard voor is gevochten, met voeten te treden.

Vaak is het de overheid zelf die uitblinkt in provocaties en het uitlokken van radicalisme. Jihadisten stop je niet door gezinnen te arresteren en kinderen op pleegouders af te schuiven. Je stopt ze ook niet met allerlei projecten die mensen moeten afleiden. Al deze zaken gooien alleen meer olie op het vuur en leid tot nog meer radicalisme. Laten we niet vergeten dat de Nederlandse geheime dienst een groot aandeel had in het opzetten van de zogenaamde “Hofstadgroep”. Ook nu zien we weer dezelfde soort provocaties. De vraag is: waarom? Het antwoord is dat het een onderdeel is van de verdeel en heers politiek.  Een bekend verschijnsel van het kapitalisme. Maar deze politiek kan snel als een boemerang werken zoals de VS steeds weer opnieuw moet ondervinden.

De enige manier om de jihadisten echt te bestrijden is er voor zorgen dat de Amerikaanse spelletjes in het Midden Oosten en elders op doodspoor belanden. Dit gebeurt alleen als andere landen zich van deze heilloze weg afkeren. De Amerikaanse buitenlandse politiek heeft meer moordenaars voorgebracht  dan welk ander land dan ook. Pas als de rest van de wereld zich van deze moordenaars en hun steunpilaren bevrijdt zal er een mogelijkheid tot vooruitgang ontstaan. Dat is de les van vele jaren gevuld met Amerikaanse misdaden. Nu Amerika zijn invloed op Europa weer aan het uitbreiden is, moeten we vooral deze les niet vergeten. Doen we dat wel, zal de ramp niet te overzien zijn.