Stem Rood!!

Zoals in onze beginselverklaring staat te lezen, staan wij voor de oprichting van een revolutionaire partij in Nederland. Op zich is een partij gebaseerd op het Marxisme-Leninisme altijd nodig om de weg te bereiden voor het socialisme, de rechten van de arbeiders op te eisen en te verdedigen. Maar in de huidige crisis situatie, waarin al onze verworvenheden op de helling worden gezet, is zo’n partij absoluut noodzakelijk en zelfs van levensbelang. Helaas is er op dit moment in Nederland nog geen enkele partij die aan bovengenoemde beschrijving voldoet. Toch komen er op 12 september verkiezingen en zullen wij een keuze moeten maken uit die partijen die nu aan de stembusgang deelnemen. Laten wij voorop stellen dat geen van de deelnemende partijen de socialistische samenleving zal realiseren zoals wij die voor ogen hebben. Alle deelnemende partijen hebben zich verbonden aan het huidige systeem, en zullen het kapitalisme op geen enkele wijze ondergraven.

Toch zijn er verschillen in benadering, en wij zijn tot de conclusie gekomen dat het ondanks alles juist is om een stemadvies uit te brengen. Het spreekt voor zich dat we er ook voor hadden kunnen kiezen om niet te stemmen en dat ook te adviseren. In feite dus oproepen tot een boycot. Dit soort geluiden horen we vooral uit anarchistische hoek, en hoewel we begrip hebben voor dit standpunt, kunnen we er toch niet mee akkoord gaan. De beste wijze om met dit soort zaken om te gaan is door te kiezen voor een klassestandpunt. Als we hier Lenin op naslaan zien we in “De Linkse Stroming” dat Lenin geen voorstander is van het totaal afstand nemen van het parlement. Zijn standpunt is dat wij, als revolutionairen, overal vertegenwoordigd moeten zijn, ook onder de moeilijkste omstandigheden. Zo kunnen we de beweging op straat ondersteunen en een platform bieden voor onze revolutionaire politiek.

Het spreekt vanzelf dat Lenin ook niet geloofd dat het parlement een andere samenleving gaat opleveren. Het is een middel dat onderdeel vormt van het grote werkterrein dat ons uiteindelijk naar een socialistische samenleving zal brengen. Voor Lenin is onthouding en afstand nemen in de meeste gevallen geen optie. De reden hiervoor is dat het totaal afwijzen van de mogelijkheden die het huidige systeem biedt sektarisch is en tot isolatie leidt. Immers, de grote meerderheid van de arbeidersklasse heeft het vertrouwen in het parlementaire systeem nog niet verloren. Voor een deel overigens wel in de politiek. Als we Lenin volgen moeten we dus wel kiezen, maar zonder onze principes op te geven.

Als we dan een stemadvies moeten geven, moeten we kijken welke partijen de rechten en de verworvenheden van de arbeidersklasse het beste verdedigen en vertegenwoordigen kunnen. Onze keuze met kritische kanttekeningen komt dan uit op de Partij van den Arbeid en de SP. Beide partijen zijn naar onze mening onderdeel van de sociaal democratie. Wij verklaren onze keuze op de volgende wijze: de SP zal zich zeker verzetten tegen de dictaten van de EU en proberen om toch nog enigzins de rechten van de mensen in stand te houden. De partij staat niet voor een andere samenleving, en plaatst zich niet buiten het kapitalisme, maar op cruciale punten zal men toch wel principiële standpunten in nemen.

De Partij van de Arbeid heeft weliswaar een lange traditie als regentenpartij opgebouwd, en onder Bos ging de partij totaal van de rails, maar intussen is er wel een ruk naar links te bespeuren. We hebben ook de indruk dat de PvdA weer wat meer oog begint te krijgen voor haar traditionele achterban. Verder heeft de PvdA nog steeds een bepaalde arbeidersbewegingtraditie en nauwe banden met de vakbonden. De meeste arbeiders die zich politiek inzetten zijn nog steeds in deze partij te vinden. Daarom vinden wij dat wij onder de huidige omstandigheden ook de PvdA moeten steunen. Alle andere partijen vallen wat ons betreft af. Groen Links heeft met haar standpunt over Afghanistan en het deelnemen aan de Kunduzcoalitie iedere legitimiteit als linkse partij verloren en haar eigen achterban verraden.

Het verliezen van die legitimiteit geldt in ieder geval voor de partijleiding, die, verblind door ambitie, een verraderlijke opstelling heeft gekozen. Dit geldt niet voor de leden, maar door zich niet voldoende te verzetten tegen de praktijken van de leiding, dragen zij ook een bepaalde verantwoordelijkheid voor de verwording van de partij. D’66 wordt onder Pechtold steeds meer reactionair en is hard op weg naar het rechts liberale kamp, waar ook Groen Links steeds meer thuishoort. Alle andere partijen, CDA, VVD, Christen Unie en SGP zijn systeempartijen die het kapitalisme vertegenwoordigen en dus gemeden moeten worden. Over de PVV kunnen we kort zijn; deze populistische club is een fascistische partij in wording die een vijand is van de arbeidersbeweging. Blijven nog de ouderen partij en de Partij van de Dieren. Naar onze mening zijn dit one issue clubs die geen enkele oplossing bieden voor de huidige problemen. Een stem op deze partijen is een verloren stem.

Ons advies is dus stemmen op de PvdA of de SP, in de hoop dat hier een zo links mogelijk kabinet uit gaat ontstaan. Meer is er op dit moment niet uit te halen. Toch betekend dit niet dat we de PvdA en de SP kritiekloos moeten volgen. Integendeel, het is van belang om onze stem zo duur mogelijk te verkopen. Dit betekend dat we als kiezers druk moeten uitoefenen op de partijen zodat ze meer aan onze eigen standpunten gaan voldoen. Dit geldt onder meer voor de situatie rond Europa. De SP is kritisch richting Europa, maar niet echt afwijzend, en de PvdA neemt nog steeds een positief standpunt in met betrekking tot de EU.

Wij als kiezers kunnen beide partijen dwingen om de discussie over deze zaken eindelijk serieus te gaan voeren. De sociaal democraten neigen er naar om tegenover de heersende klasse te tonen en te willen bewijzen dat ze een kans om te regeren verdienen. Daar mogen we niet in mee gaan. Onder onze druk kunnen de partijen hun standpunten aanscherpen en eindelijk de heilige huisjes van het systeem loslaten. Dit zal een langzaam proces zijn, maar we moeten niet vergeten dat ze onze stem nodig hebben. Andere onderwerpen die hierbij van belang zijn, zijn de AOW leeftijd en het ontslagrecht.

Deze verworvenheden zijn met veel strijd gewonnen door onze voorouders We mogen niet toelaten dat ze nu zo maar worden losgelaten om het binnenlandse en buitenlandse kapitaal, en niet te vergeten Brussel, te behagen. Nog een punt dat we niet mogen vergeten: de partijen die we onze stem geven neigen er naar om de dag na de verkiezingen alle beloften te vergeten en de verkiezingsprogramma’s in de prullenbak te gooien. We moeten nu al duidelijk maken dat we dit niet zullen accepteren. De partijleiders mogen denken dat ze na de verkiezingen weer 4 jaar alleen heersers zijn. We moeten laten zien dat dit niet het geval is. Mochten ze hun beloften toch weer breken zullen ze tegenover een beweging komen te staan, die vanaf de straat zal opereren. Daar ligt immers toch de macht. We moeten alleen leren die macht opnieuw te gebruiken. De huidige toestand laat geen andere optie.

Dus stem Rood, maar houdt de macht in eigen hand. Het gaat om onze toekomst en het is het waard om daarvoor te vechten. Met alle middelen.