Het was weer theater in de Tweede
Kamer in de afgelopen week. Eigenlijk hoef je dan niet meer te vragen wat er
aan de hand was. Zo als zo vaak was er weer iemand betrapt op liegen. En deze
keer was het Rutte zelf. Het hele gebeuren had als aanleiding de
dividendbelasting, maar dit was eigenlijk nauwelijks van belang. Het centrale
punt waren memo’s over deze belasting die volgens Rutte niet bestonden. Helaas
voor hem bleken ze wel te bestaan, en sterker nog, ze werden zelfs gepubliceerd.
Springstof, zou je dus zeggen. Maar nu, een weekje later zit Rutte er nog
steeds, heeft geen enkel lid van het kabinet ontslag hoeven nemen, en stemden
de regeringspartijen gezamenlijk tegen de motie van afkeuring. We kennen het
intussen.
Sommige analisten beginnen zich wel af
te vragen hoe het toch komt dat Rutte al op meerdere leugens is betrapt, maar
toch nog steeds de steun van de kiezer lijkt te hebben. Immers de VVD blijft de
grootste partij in de peilingen. De meeste denken dat Rutte met zijn leugens
wegkomt omdat hij vertrouwen uitstraalt. Blijkbaar zien ze dat dan ook nog als
een goede zaak. Veel eerder moeten we de conclusie trekken dat Rutte dus een
hele goede oplichter is. Een oude wijsheid zegt immers al dat je alleen goed
kunt liegen als je zelf gelooft dat het waar is. Blijkbaar is dat een gave waar
Rutte mee is uitgerust.
Toch kan dat niet alles zijn. Het
lijkt er veel meer op dat die steun voor Rutte niets meer is dan pure armoede.
Er is nauwelijks een alternatief te vinden. Als een oppositie een leugenachtige
minister president niet voldoende kan ontmaskeren, zal men ook nooit de gunst
van de kiezer winnen. Daar komt nog bij dat die zelfde kiezer er intussen
vanuit gaat dat alle politici geboren leugenaars zijn. Aan bewijzen voor deze stelling
mankeert het immers niet. We worden dag en nacht voorgelogen, niet alleen
vanuit de politiek, maar ook de media spelen het spelletje op de meest
minderwaardige manier mee. De titel leugenpers heeft men dan ook volkomen verdiend.
Maar nog even terug naar Rutte. Het
was natuurlijk niet de eerste keer dat Rutte op liegen was betrapt. Ook tijdens
de bonnetjesaffaire gebeurde dat al. Toen vond hij steeds een van zijn minderen
bereid om op het schavot plaats te nemen. Deze keer was dat zelfs niet nodig.
Hij zal zich wel in de handen wrijven, en denken dat men aan zijn leugens
gewend is geraakt. Maar daar kon hij nog wel eens behoorlijk naast zitten. De
sleutel is het opduiken van een alternatief. Daar lijkt het op dit moment nog
niet op, maar de verbittering onder de kiezers neemt met de dag toe. Die
onvrede zal een keer een uitweg vinden, en dan is het gedaan voor Rutte en zijn
kabinet vol leugenaars en oplichters. Of het nu gaat om Buma, Pechtold of de
christen fundamentalisten, de schijnheiligheid druipt er van af. Dat kan nooit
meer lang goed gaan.
Dat er wanhoop heerst bij de kiezers
als men naar een alternatief voor Rutte zoekt, is niet verwonderlijk. Praktisch
de hele oppositie is niet meer dan een zielig zootje. Van echte oppositie is eigenlijk
geen sprake, en van strijdbaarheid al helemaal niet. Ook in het debat van
vorige week was dat weer te zien. Rutte werd onder vuur genomen, maar het leek
er geen enkel moment op dat hij echt in gevaar was. Na het hele gedoe ging hij
dan ook gewoon over tot de orde van de dag, en werkt nu aan zijn volgende
leugen. Zeker, bijna de hele oppositie stemde tegen hem, maar daar lacht hij
om.
Niemand bracht hem echt aan het
wankelen, of zelfs maar in verwarring, en menig kiezer noemde de vertoning na
afloop op de sociale media misselijkmakend. En terecht. De arrogantie van de
systeem partijen is tot grote hoogte gestegen. Dat zien we ook deze week
weer, want de zogenaamde sleepwet is ongewijzigd ingevoerd, als of er
nooit een referendum is geweest. Ook op dat punt stelde de oppositie niets
voor. Wie zou dat ook moeten doen? Op links zien we alleen softe sociaal
democraten, van PvdA, over GroenLinks tot de SP. De PvdA is met een hopeloze
opknapoperatie bezig, GroenLinks strijkt zijn veren en wacht op het pluche, en
de SP kan maar niet besluiten of men nu een bestuurderspartij, of een protest
en actie partij is. Met zo’n gespleten persoonlijkheid zal deze club nooit een
echte bedreiging voor het systeem kunnen vormen.
Op rechts zien we dan de PVV en het
Forum voor Democratie. Maar deze clubs zijn eigenlijk alleen maar parlementair
bezig. Ze komen bijna nooit uit de Haagse schijnwereld tevoorschijn, en het is
dan ook een wonder dat de PVV tot tweede partij is opgeklommen. Met maar een
echt lid en nauwelijks publieke optredens zou je dat zelfs een prestatie kunnen
noemen. De tragedie voor ons allemaal is dat alle oppositiepartijen, van links
tot rechts, vergeten dat de macht op straat ligt. Aan een echte protestbeweging
van onderop bouwt niemand, tot grote opluchting van Rutte en Co. Toch zal dat
de enige weg zijn om de macht van Rutte en uiteindelijk het hele systeem te
breken.
Hoe lang laten we ons nog regeren door
een stel hersenloze leugenaars die nooit de wil van het volk volgen of
uitvoeren? Hoe lang moet het duren voordat de arrogantie van de systeempartijen
eindelijk wordt afgestraft? Welke partij durft eindelijk het initiatief te
nemen om mensen op straat te brengen? De antwoorden op deze vragen zullen de
komende tijd van cruciaal belang zijn. De klok staat immers bijna op 12 uur. Er
dreigt een handelsoorlog tussen Amerika en Europa, Amerika is hard bezig met de
voorbereidingen van de grote oorlog tegen Rusland, en de volgende
vluchtelingencrisis kan ieder moment losbarsten. Daar komt nog bij dat de
criminele salafisten steeds meer aan macht winnen, ook in Nederland. Zijn er
nog meer dwingende redenen nodig om tot actie over te gaan?
