We hebben in de laatste maanden
geschreven over een aantal brandhaarden en conflicten, die nog steeds niet zijn
opgelost. Wel zijn er weer een aantal nieuwe ontwikkelingen te melden, en
daarom is het goed om even een overzicht te maken van hoe het er op dit moment
allemaal voor staat. Op veel plaatsen is er nog steeds veel spanning, en de
uitkomst van de Amerikaanse verkiezingen en de eerdere Brexit werpen lange
schaduwen vooruit. Laten we dus maar weer eens even naar de wereld kijken, en
omdat het jaar al weer ten einde loopt mag daar best een scheut cynisme aan
worden toegevoegd. Al was het alleen maar om de boel beter in perspectief te
krijgen.
EU, BRUSSEL
We hoeven er niet aan te twijfelen dat
het een zwaar jaar is geweest voor de Europese Unie. Niet alleen verliest deze
kapitalistenclub steeds meer aan macht, het hele bestaan van de Unie is in
feite onzeker. Vanaf midden 2015 is de EU in crisis over het vluchtelingenvraagstuk.
Nadat Merkel de poorten had opengezet, was Brussel alleen nog maar bezig met
paniekvoetbal om nog enigszins de controle te behouden. Daarin is men dan ook
niet geslaagd. Eerst stemde Nederland tegen het associatieverdrag met de
Oekraïne, en niet lang daarna stemde het Britse volk voor de Brexit, en dus een
terugtrekking uit de EU. Dat waren zware slagen, maar de crisis zit eigenlijk
nog veel dieper. Onderwerpen als het herverdelen van vluchtelingen over de
verschillende EU landen kunnen niet eens meer op de agenda’s van de beruchte
Euro tops worden gezet, omdat men al van te voren weet dat er geen
overeenstemming zal zijn. Landen als Hongarije, Polen en Tsjechië weigeren
steeds vaker om de EU bevelen uit te voeren. Verder neemt ook het verzet tegen
de sancties tegen Rusland steeds vastere vormen aan. Dit alles is natuurlijk
een enorme afgang voor Merkel en haar Europese handlangers. Of het nog niet
genoeg is, werd ook Trump nog tot president gekozen in Amerika. Dit terwijl de
EU leiders van te voren duidelijk hadden aangegeven dat ze hem absoluut niet
zagen zitten. Nu moeten ze natuurlijk snel terugroeien om de schade te
beperken, maar de onzekerheid hangt als een donkere wolk boven de EU
bureaucratie. Voeg daar nog eens de vijandigheid van steeds meer Europese
volkeren aan toe en het is niet moeilijk om te zien waarom de glaasjes rode
wijn dit jaar minder goed smaken in Brussel en Strasbourg.
DUITSLAND
Als of ze al niet genoeg schade heeft
aangericht, heeft Merkel besloten om te proberen voor de 4de keer
regeringshoofd te worden. Ze is nu al 16 jaar leider van de CDU en 11
bondskanselier. In die tijd heeft ze Amerika trouw gediend, de EU haar wil
opgelegd, en haar eigen land tot op het bot verdeeld. Niet alleen is er veel
tegenstand tegen haar vluchtelingenbeleid, in haar tijd is de rechts populistische
AfD uitgegroeid tot een partij die steeds meer zetels in de wacht sleept.
Vooral in het oosten wordt Merkel als landverrader aangemerkt, maar ook in
Beieren is het nog maar de vraag of de CSU haar nieuwe kandidatuur gaat
steunen. De CSU heeft steeds geprotesteerd tegen het vluchtelingenbeleid, en
eist nog steeds een bovengrens als het gaat om het aantal toe te laten
vluchtelingen. Om hier toch enigszins aan tegemoet te komen heeft de Duitse
regering een salafistenorganisatie verboden en razzia’s uitgevoerd. Merkel wil
laten zien dat ze wel durft aan te pakken als het nodig is. De sociaal
democratische SPD is nog bezig met een interne strijd over wie het tegen Merkel
gaat opnemen. De partij staat er niet zo goed voor, maar blijft optimistisch
omdat men denkt dat Merkel voor het eerst te verslaan is. Intussen zal het
aantal aanslagen op vluchtelingenonderkomens dit jaar een record bereiken, zijn
er steeds vaker Nazi marsen en weet de gemiddelde Duitser niet meer welke kant
hij of zij nu moet opkijken. Dat belooft nog al wat voor de verkiezingen van
komend jaar. Daar komt nog bij dat de verkiezing van Trump Duitsland harder
treft dan andere landen. Merkel en Trump zijn geen droombruidspaar en na de
Amerikaanse verkiezingsuitslag gingen is alle Duitse ministeries de alarmbellen
af. Men was gewend aan de huidige meesters en is nu bang dat de nieuwe wind wel
eens tot een behoorlijke verkoudheid kan leiden. Kortom; Duitsland zal in de
komende tijd meer moeten kiezen dan alleen een nieuwe regering.
GROOT BRITTANNIE
In Londen is men niet echt
ondersteboven van de verkiezing van Trump. Men is veel te druk met de eigen
Brexit voorbereidingen. Hoewel de eerste stormen zijn gaan liggen is de weg
naar voren nog allerminst duidelijk. Premier May wil in maart de artikel 50
procedure starten waarmee de terugtrekkingsonderhandelingen een feit zullen
worden. Maar er zijn nog juridische barrières en er is verdeeldheid aan alle
kanten. Net als in het hele westen is de heersende klasse onzeker geworden na
de Brexit nederlaag. Daar komt nog bij dat steeds meer groepen zich roeren
tegen het economisch beleid van May en haar Tory trawanten. Een gemakkelijke
rit is het dus zeker niet. Toch is uit onderzoeken duidelijk gebleken dat de
meeste Britten vasthouden aan het besluit om de EU te verlaten. De vraag is
alleen nog; hoe en wanneer? Overigens is de rust binnen de Labour Party een
beetje teruggekeerd. De vijanden van Jeremy Corbyn en de linkervleugel hebben
begrepen dat Corbyn muurvast in het zadel zit. Natuurlijk loeren ze op een
nieuwe kans, maar die zal niet komen voor de volgende verkiezingen. En als er
geen gekke dingen gebeuren staan die
verkiezingen pas in 2020 op het programma.
OEKRAINE
Een poosje geleden schreven we dat er
weer een nieuwe wapenstilstand was in de Oekraïne. Net als alle voorgangers is
ook dit bestand alleen van kracht op papier. Iedere dag worden de steden en
dorpen van de Donbass beschoten door de fascisten, soms wel meer dan 1000 maal
per dag. Daarbij vallen ook slachtoffers, en er is geregeld schade. Toch is er
nu een kans dat er echt iets gaat veranderen. Nu Obama naar de politieke
eeuwige jachtvelden gaat verdwijnen, begint ook de steun voor de fascisten in
Kiev weg te vallen. Onder Obama wordt het land openlijk door de Amerikanen
bestuurd, die de fascisten in het zadel houden. Maar Trump heeft minder
interesse in dit soort zaken en dat is nu al merkbaar. Meteen nadat de
verkiezingsuitslag vaststond werd de CIA, en andere Amerikaanse agenten, teruggetrokken
uit het gebouw van de Oekraïense geheime dienst in Kiev. Zij verhuisden naar
Roemenie en Tsjechië. Dat kan het eersten teken van een Amerikaanse algehele terugtrekking
zijn. Als dat gebeurd is het ook voor de fascisten snel afgelopen. Als er in
Kiev weer een normale regering komt zou in principe het Minsk Akkoord
uitgevoerd kunnen worden. Of dit ook gebeurd is onzeker, want de vrije
republieken willen eigenlijk liever tot Rusland gaan behoren, net als de Krim.
Wel is zeker dat de Oekraïne nooit meer hetzelfde zal zijn, als gevolg van de
Amerikaanse en Europese inmenging. De Amerikaanse vertegenwoordigster Nuland,
die berucht is om haar koekjes uitdeelpraktijken terwijl de bevolking honger
lijdt, zal met haar meester Obama verdwijnen en dat wordt door de heersers in
Kiev met angst waargenomen. Als de Amerikaanse bescherming wegvalt, kan het
volk met de fascisten afrekenen, en dat kon nog best eens in een bijltjesdag
uitvallen.
RUSLAND
Intussen wacht President Poetin rustig
af tot Trump in het zadel zit. Hij gaat er vanuit dat de relatie tussen Rusland
en de VS beter zal worden en dat er dan ook schot komt in conflicten zoals de
Oekraïne en Syrië. Op de beschietingen na zijn de republieken in de Donbass
niet in gevaar, en in Syrië lijkt een overwinning in Aleppo steeds dichterbij
te komen. De druk blijft wel op de ketel, maar intussen is Poetin ook druk
bezig om de rotte appels uit de Russische regering te verwijderen. De minister
van economische zaken is al weg wegens corruptie en er zullen er meer volgen.
Het gaat vooral om de zogenaamde liberalen die in het verleden hebben
geprobeerd om Rusland aan het westen te verkopen. Omdat de positie van Rusland
nu steviger is kan Poetin dit soort figuren aanpakken zonder dat er grote
problemen van komen. Er wordt dus grote schoonmaak gehouden, en daar is niets
mis mee. Het zal de populariteit van Poetin alleen verder doen stijgen. Hij kan
intussen rustig toekijken hoe het westen
langzaam uit elkaar valt. Geen slechte positie als je bedenkt dat het westen zo
zijn best heeft gedaan om Rusland te isoleren. Die boemerang is met kracht
terug gekomen, en het is nog niet te overzien wie er allemaal tegen de vlakte
zullen gaan. Moskou is in ieder geval in het voordeel, en zal dit zeker
uitbuiten. Het schaakspel gaat gewoon verder, maar het lijkt er wel op dat met
Trump de acute dreiging van een Derde Wereld Oorlog voorlopig is afgenomen. Dat
is waarschijnlijk nog het beste nieuws van het hele jaar. Overigens had
Vladimir Poetin deze week toch nog een kleine verrassing voor het westen. Om de
NAVO agressie aan de Russische grenzen tegen te gaan, worden er Russische
raketten gestationeerd in Kaliningrad. Het is een logische stap, want niet
alleen gaan er steeds meer NAVO troepen naar de grens, maar is nu ook het
zogenaamde Amerikaanse raketschild geactiveerd. Het Kremlin heeft dus het
volste recht om te reageren. Maar de paniek in het westen viert weer hoogtij,
van deze hypocrieten kun je niets anders verwachten.
NEDERLAND
Natuurlijk is er ook nog Nederland,
hoewel er van dit front weinig te rapporteren is. Wilders staat nog steeds voor
de rechtbank, er zijn bedreigingen over en weer, en Zwarte Piet is intussen de
meeste gediscrimineerde allochtoon in het hele land. Wat er verder gebeurd komt
meestal neer op hele kleine stormpjes in een nog kleiner glas water. Er is nog
wel de langzaam op gang komende verkiezingscampagne. Maar die is net zo spannend
als het plukken van kwastharen van een pas geverfde deur. Misschien dat er
richting maart nog wat vuur komt, maar naar de huidige stand van zaken te
oordelen, zal ook dat koudvuur zijn. Of worden we toch nog wakker?
CONCLUSIE
De recente ontwikkelingen hebben toch
wat hoop doen ontstaan dat er binnen niet al te lange tijd wat gaat veranderen.
De heersende klasse in het westen is onzeker en af en toe zelfs in paniek. Dat
hebben we lang niet meer gezien. Het kan dus zo maar zijn dat er toch nog wat
mogelijkheden liggen voor een andere wereld. Daar zal nog wel wat tijd over
heen gaan, maar de wind draait zich, na heel veel jaren uit dezelfde richting
te hebben geblazen. De strijd is dus nog lang niet verloren.
