Door het recente referendum is er weer
meer aandacht gekomen voor de Oekraïne en de problematiek die het praktisch
failliete land omringd. De puinhopen die we vandaag in dit land zien is de
nalatenschap van de Amerikaanse en Europese inmenging. Een inmenging die nog
steeds door gaat, ondanks de vele pijnlijke lessen. Het westen leert nu eenmaal
nooit van haar fouten. Sterker nog, men schept er behagen in om diezelfde
fouten te herhalen en zo mogelijk nog verder uit te breiden. Zo als
gebruikelijk betaalt het volk de prijs. Zeker als men niet de durf en het
verstand heeft om tegen de onderdrukkers en uitbuiters op te treden. En precies
die durf, en dat verstand ontbreekt in de Oekraïne. Dus hebben de fascisten en
hun westerse meesters vrijspel.
Economisch gezien is er van het land
niets over. In de afgelopen week heeft de Oekraïne junta officieel aangekondigd
dat het buitenlandse leningen niet meer zal afbetalen. Er is gewoon geen geld
meer. Dit terwijl de fascistische president Poroschenko zijn fortuin in een
jaar tijd heeft kunnen verdubbelen. Als de bevolking van de Oekraïne dacht dat
ze met de Maidan coup van de corruptie af waren komen zijn bedrogen uit. Nu
zitten de echte grote dieven aan het roer en het resultaat is dan ook overal
zichtbaar. Niet dat men dit in het westen wil zien natuurlijk. De westerse
leiders doen net of de strijd tegen de corruptie in de Oekraïne op een haar na
gewonnen is. Als een leugen maar vaak genoeg wordt herhaald gaat men het
geloven, is het motto.
Wel is er weer een wending in de
constante politieke crisis in het land. Yatsenyuk verliet zijn post als premier
na maanden van touwtrekken. Niet dat hij beter of slechter was dan de andere
fascisten die in de Oekraine de dienst uitmaken, maar hij had al langer een
conflict met Poroschenko. Dat hij nog zo lang kon aanblijven had te maken met
de steun van de Amerikanen die hij tot nu toe had behouden. Vooral de
Amerikaanse vicepresident Biden hield Yatsenyuk de hand boven het hoofd. Dat
hij nu zijn biezen moest pakken kan met verschillende dingen te maken hebben.
Het kan zijn dat hij de steun van Washington heeft verloren, maar het is ook
mogelijk dat hij een nieuwe opdracht zal krijgen. Het blijft natuurlijk een
zaak van ratten onder elkaar.
De nieuwe premier is de voormalige
parlementsvoorzitter Groisman, die de junta van Poroschenko steeds heeft
gesteund. Hij zal nu een nieuw kabinet moeten vormen uit het armzalige zootje
dat zich het parlement van de Oekraine noemt. De nieuwe parlementsvoorzitter is
ook weer een fascist, iets wat in het westen steeds over het hoofd wordt
gezien. Een andere reden voor de verandering is dat het IMF de geldkraan
dreigde dicht te draaien als de onderlinge gevechten doorgingen. Zonder het
geld van de IMF is de Oekraïne niet alleen failliet, maar ook op sterven na
dood. Het is nog steeds niet te geloven dat niet meer volkeren in Europa in
opstand zijn gekomen tegen het associatieverdrag dat de EU heeft afgesloten met
dit rattennest. Jammer dat de Nederlandse NEE stem door Rutte onder het tapijt
zal worden geveegd. Maar meer was van deze “democraat” natuurlijk ook niet te
verwachten. We weten wat er gebeurd als het baasje in Washington fluit.
Intussen blijven de Kiev fascisten
granaten afvuren op de twee vrije republieken van Novorossia. Voor al in de
laatste weken zijn de beschietingen weer toegenomen en er zijn ook andere
tekenen dat Kiev de oorlog wil hervatten op grote schaal. Dit komt vooral door
druk uit Washington, terwijl de Europeanen nog steeds proberen om op de rem te
trappen. Tijdens de beschietingen komen steeds opnieuw burgers om het leven en
af en toe ook leden van de milities. De milities proberen zich zo veel mogelijk
aan de akkoorden van Minsk te houden, maar er wordt natuurlijk wel terug
geschoten als de Kiev fascisten aanvallen. Vooral in de dorpen en steden langs
de contactlijn is veel schade. Huizen raken onbewoonbaar door de granaten of
branden af. Eigenlijk heeft Novorossia al lang het recht om in de aanval te
gaan en het Kiev leger een nieuwe nederlaag te bezorgen. Maar op verzoek van
Moskou wordt hier nog mee gewacht. De kans op een politieke oplossing wordt
alle ruimte gegeven, hoe klein deze kans ook is.
Dat Minsk nog steeds geen oplossing
heeft gebracht komt door het constante dwarsliggen van Kiev. In de akkoorden
staat dat er naast een staakt-het-vuren ook een terugtrekking van zware wapens
moet zijn. Verder moeten de twee republieken een speciale status krijgen en
moeten er verkiezingen worden gehouden. Dat alles zou uiteindelijk moeten
leiden tot een politieke oplossing van het conflict. Dit had al in 2015 moeten
gebeuren. Van al deze voorwaarden is echter niets terecht gekomen. Er zijn op
dit moment geen grote veldslagen, maar de beschietingen zijn nooit gestopt en
ook de zware wapens, die Minsk verbiedt, worden nog steeds gebruikt.
De politieke hervormingen in de
documenten zijn door de fascisten in Kiev allemaal de grond in geboord. Ook de
nieuwe regering die nu wordt aangesteld, zal hier geen verandering in brengen.
Zo als alle fascisten kent Kiev alleen maar moorden en schieten. We kennen het
beeld uit vele andere conflicten. Moskou blijft aandringen op een politieke
oplossing en President Poetin heeft de republieken alle mogelijk hulp gegeven.
Dat zal ook niet veranderen. Met de steeds verder opdringende NAVO worden
gebieden als Novorossia steeds belangrijker.
Toch is er ook goed nieuws uit de
vrije republieken. De wederopbouw is in volle gang in de gebieden die een stuk
van het front weg liggen. Veel nieuwe huizen zijn opgetrokken en ook de schade
aan de infrastructuur, veroorzaakt door de Kiev fascisten, is voor grote delen
hersteld. Het leven heeft weer een gewone loop gekregen en de bevolking staat
verenigt achter de leiding en de milities. Het hechten aan de Russische
identiteit is nog nooit zo groot geweest. Ook de offers die zijn gebracht in de
Tweede Wereld Oorlog worden massaal herdacht. Met de fascisten voor de deur wordt
de strijd uit de jaren 40 weer levend.
Wanneer er een permanente oplossing
komt is nog niet af te zien. Ook kan een opvlammen van de oorlog niet worden
uitgesloten. De situatie blijft gespannen en de mensen zijn waakzaam. Maar een
ding staat boven alles: NOVOROSSIA LEEFT!
