Als de tekenen en signalen niet
bedriegen is er iets aan de hand binnen de VVD. Vooral de laatste weken zijn er
dingen gebeurd en uitspraken gedaan die er op wijzen dat de VVD hard bezig is
om verder naar rechts op te schuiven. Het lijkt er sterk op dat dit een
opschuiving richting het bruine fascistische gedachtegoed is. Konden de eerste
uitspraken nog als verkiezingskreten worden weggezet, intussen is de campagne
voorbij, en kunnen we niets anders concluderen dan dat er iets heftig aan het
schuiven is binnen de VVD. Wat dit precies is, waarom het nu gebeurt, en waar
het uiteindelijk heen gaat zullen we aan de hand van de feiten bekijken. Een
ding kunnen we al van te voren vaststellen; de gebeurtenissen maken de
coalitiepartner PvdA bloednerveus.
\
Het begon er mee dat Rutte tijdens de
campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen plotseling ging roepen dat het
maar het beste zou zijn dat Nederlandse jihadisten die naar Syrië zijn gegaan
daar gewoon sneuvelen en dus niet meer terugkomen. Op zich is daar niets mis
mee, waren het niet dat deze hele uitspraak haaks staat op het beleid van de
Nederlandse regering. Immers het beleid is; voorkomen dat jihadisten uitreizen,
proberen om ze in de gaten te houden, en de radicalisering zoveel mogelijk
tegen te gaan. Over laten gaan en vervolgens sneuvelen, staat niets in dat
beleid. Toch zocht Rutte hier de krantenkoppen mee. Dit tot groot ongenoegen
van zijn coalitiepartner en anderen in het Haagse schijnwereldje. Al snel werd
gezegd dat hij een persoonlijke mening had gegeven en dat het beleid niet veranderd
was. Maar er bestaat geen twijfel aan dat dit soort dingen niet zonder
bedoeling worden gezegd.
Het bleef hier ook niet bij. Na de
verkiezingen kwam de VVD met een nieuw asielplan waarbij alle buitengrenzen van
de Europese Unie gesloten moeten worden om vluchtelingen buiten de deur te
houden. Nog afgezien van de vraag of dit juridisch mogelijk is veroorzaakte ook
dit incident veel onrust bij de PvdA en andere partijen. Rutte gaf in de Tweede
Kamer aan dat het plan nu niet in het beleid opgenomen kan worden omdat er geen
meerderheid voor is. Maar hij noemde het wel een waardevolle bijdrage aan de
discussie over asiel en vluchtelingen. Er zal niemand zijn die gelooft dat
Rutte door dit plan werd verrast. Hij zal er zondermeer van hebben geweten.
PvdA politici vielen meteen over elkaar heen om hun achterban gerust te stellen
met de mededeling dat dit plan nooit door de PvdA zou worden geaccepteerd.
Juist die achterban heeft het toch al zo moeilijk met het VVD beleid dat Rutte
II voert en de verkiezingsnederlagen die hier op volgen. De VVD uitspraken
maken het dus voor Samsom en Co wel heel erg lastig.
Nog steeds kwam er geen einde aan de
incidenten want eind vorige week gaf de VVD voorzitter Zijlstra aan dat er wat
hem betreft veel meer samengewerkt moet worden met dictators. Het ging hem
daarbij natuurlijk om rechtse dictators waarvan hij vindt dat ze veel te vaak
met het terechtwijzende vingertje worden geconfronteerd. Dat zou niet goed zijn
voor Nederland en ook de veiligheid niet ten goede komen. Hoe de PvdA leiding
dit nu weer aan haar achterban moet uitleggen is een raadsel. Het wordt er in
ieder geval niet beter op voor de sociaal democraten, die de nog weinige
overgebleven principes hebben verkocht om in Rutte II te mogen zitten.
Dat brengt ons bij de vraag waar al
deze zaken nu plotseling vandaan komen. Waarom laat de VVD en ook Rutte nu
plotseling het ware gezicht zien? Een gezicht met duidelijke extreemrechtse
trekjes. Natuurlijk kunnen we hier alleen maar over speculeren, want niemand
kan in de VVD keuken kijken. En laten we eerlijk zijn; wie zou dat willen. Maar
we kunnen wel een paar dingen vaststellen, want het gaat zeker niet om zaken
die zo maar uit de lucht komen vallen. Er zit wel degelijk een lijn in. Ten
eerste lijkt het er heel erg op dat Rutte tot de conclusie is gekomen dat de
coalitie met de PvdA zijn langste tijd heeft gehad. Hij lijkt het huidige
kabinet nog nauwelijks serieus te nemen. Dat was ook af te lezen aan het feit
dat er twee politieke kleuters, met nauwelijks ervaring, op Justitie zijn
gezet. Op die plek zaten altijd zwaargewichten. Eerst werd er nog gezegd dat
Kamp die kant op zou gaan, maar dit ging plotseling niet door.
Het lijkt er op dat Rutte zijn krachten
wil sparen en dat hij daarom voor twee stagiaires heeft gekozen. Hij ziet
natuurlijk ook wel dat doorgaan met de PvdA de ene crisis na de andere zal
opleveren, zeker nu de meerderheid in de Eerste Kamer weg is. Daar komt bij dat
de regeringspartijen ook in de Tweede Kamer nog maar een minimale meerderheid
hebben. Nog een paar ongelukjes, en ze zitten ook daar in de knel.
Als we alle bewijsstukken naast elkaar
leggen kunnen we vaststellen dat Rutte nu al werkt aan het volgende kabinet.
Daar zal de PvdA geen deel meer van uit maken, want de partij staat op
instorten en heeft wat Rutte betreft zijn dienst gedaan. Hij is een paar weken
bezig geweest om het CDA weer naar zich toe te trekken. De gebruikelijke
praatjes over het nemen van verantwoordelijkheid. Maar het CDA ziet het niet
zitten. Men weet nog maar al te goed hoe het avontuur met Rutte I is afgelopen.
De samenwerking met de VVD en gedoogpartner PVV heeft het CDA toen bijna het
leven gekost. Men krabbelt nu net weer een beetje op en is niet van plan om
door Rutte teruggeduwd te worden in het politieke moeras. Die weg is dus
gesloten.
Als we dan nu de extreem rechtse
uitspraken van de VVD horen kunnen we alleen maar concluderen dat de VVD
aanstuurt op een coalitie met de PVV. Heel lang heeft Rutte Wilders de hand
boven het hoofd gehouden en pas na de Marokkanen uitspraken is hij zich wat
harder gaan opstellen. Maar dat is allemaal show. De rechtervleugel van de VVD
en de PVV staan echt niet ver van elkaar af. Het kan dus niet anders of Rutte
is uit op een echt bruin kabinet. Dat zou een ware ramp zijn, maar we moeten de
dreiging zeker niet onderschatten. In de geschiedenis zijn fascisten altijd
door burgerlijk conservatieven aan de macht gekomen. We zullen deze
ontwikkeling dus goed in de gaten moeten houden.
Hoe lang Rutte II nog zit is moeilijk te schatten. Er kan een moment komen dat beiden partijen een race houden voor wie er het snelste de stekker uittrekt. In feite is de zaak nu al onhoudbaar, maar durft men verkiezingen nog niet aan. Het gezicht van de Nederlandse politiek verandert in snel tempo, en zeker niet ten goede. Het gevaar is duidelijk en de noodzaak om het hele corrupte zootje weg te vagen eveneens. De vraag is dus; waar wachten we nog op?
