Nog afgezien van de uitslagen en
opkomst van de Provinciale Statenverkiezingen hebben de gebeurtenissen van de
afgelopen week duidelijk gemaakt dat het hele Nederlandse politieke systeem in
verval is. Wat begon met het vertrek van de corrupte VVD’er Mark Verheijen
bereikte een climax met het aftreden van het oplichtersduo op Justitie, Ivo
Opstelten en Fred Teeven. Een heel snel vertrek na een jaar van leugens,
geheugenverlies en verdwenen bonnetjes. Maar ook een vertrek vol arrogantie en
misplaatst slachtofferschap. Het is niet overdreven om te zeggen dat met deze
affaire de laatste nagel in de doodkist van de Nederlandse politiek werd
geslagen. Een niet meer te stuiten verval is een feit geworden.
Het gaat immers om veel meer dan het
ontslag van twee miezerige ministers, die financieel al lang binnen zijn en van
hun ontslag echt geen hinder zullen ondervinden. Door het snelle ontslag is een
echt debat voorkomen over hoe het mogelijk is dat een crimineel gewoon 4.7
miljoen gulden van de Nederlandse staat kon terugkrijgen zonder enige vorm van
verantwoording. Dit terwijl de VVD altijd loopt te roepen dat misdaad niet mag
lonen. Dat deze slogan alleen maar propaganda was wisten we natuurlijk, maar de
Teevendeal heeft duidelijk laten zien hoe groot dit soort overeenkomsten zijn.
Dit is nog maar een toevallige ontdekking. Hoeveel meer van dit soort deals
zijn er geweest, of nog in de maak, waar niemand ooit iets van verneemt? Ook
daarom moesten dief en diefjesmaat zo snel opstappen om te voorkomen dat er nog
meer lastige vragen werden gesteld. Dat deze affaire lang niet de enige is,
kunnen we gewoon met zekerheid zeggen.
Het was al jaren bekend dat Teeven,
toen hij nog officier van justitie was, op heel goede voet stond met de top van
de onderwereld. Er zijn zelfs foto’s van zijn knusse gesprekjes met juist die
figuren die hij hoorde te bestrijden. Was Teeven nu zo’n half crimineel, of is
er meer aan de hand? We kunnen gerust zeggen dat Fredje over veel criminele
energie beschikte en dat daardoor de grens maar al te vaak zoek is geraakt.
Maar we moeten ook vaststellen dat hij niet uniek is. De heersende klasse heeft
altijd een bepaalde band met de onderwereld gehad. Niet zelden is het de
onderwereld die de smerige klussen voor de overheid opknapt. Het beeld dat
altijd word geschetst dat de onderwereld buiten de gewone maatschappij staat
klopt dan ook niet. Er zijn nauwe banden die met veel zorg verborgen worden
gehouden. De bruggen voor dit alles zijn de Teevens van deze wereld.
Toch zit er ook een andere kant aan
Teeven die hem uiteindelijk ook noodlottig is geworden. Teeven heeft altijd
politieke ambities gehad en zijn persoonlijke ideologie is duidelijk
fascistisch. Hij heeft er voort gekozen om aan beide kanten van het hek te
opereren en dat kan nooit goed gaan. Als hij een rommelende officier van
justitie was gebleven was de hele bonnetjesaffaire nooit aan het licht gekomen.
Net als de honderden andere deals die dit soort figuren altijd afsluiten. Maar
komen ze eenmaal in de politiek terecht, dan gaan er hele andere lampen aan en
dan komen er dingen uit de schaduwen tevoorschijn die normaal de duisternis
nooit verlaten. Teeven wilde van twee borden eten en daar is hij uiteindelijk
in gestikt. Volkomen verdiend, en het had ook nog wel wat meer mogen zijn. Hij
is nu op zijn bek gegaan door zijn eigen geknoei en heeft zijn baas
meegesleept, die hij voor hem had laten liegen. Tenminste in de normale wereld
heet dit liegen, in parlementaire termen heet het de Kamer verkeerd
voorlichten. Maar liegen blijft liegen en als je je dan ook nog laat betrappen
is het einde verhaal. Dat is het lot van de nog al dom overkomende Opstelten
geweest. Hij loog voor zijn maatje, werd betrapt en moest zijn hoed pakken. Hij
kan nu op naar een vet betaald commissariaat als de storm wat is gaan liggen.
Teeven kon het uiteindelijk niet laten
om zijn fascistische beginselen nog even te tonen door de term “Volk en
Vaderland” te gebruiken. Sommige zeiden dat hij vroeger op school blijkbaar
tijdens de geschiedenisles niet had opgelet. Onzin, hij wist precies wat hij
zei, en ook waarom hij dat zei. Het is waarschijnlijk de eerste en ook de
laatste keer in zijn miserabele leven geweest dat hij de waarheid heeft
gesproken. Jammer is wel dat hij over zijn eigen rotzooi is gestruikeld en dat
hij niet is bestraft voor al die straatarme asielzoekers die hij de dood heeft
ingestuurd. Hij zal nooit zijn verdiende loon krijgen voor de misdaden die hij
in al die jaren heeft begaan. Wel moet hij hopen dat hij ergens niet op te veel
tenen heeft getrapt, want op dat gebied kent de onderwereld wel degelijk andere
regels. Daar schermt men niet met parlementaire spitsvondigheden, maar met
automatische geweren en pistolen. Teeven kan zijn kogelwerend vest maar beter
een poosje aanhouden.
De hele zaak geeft wel weer aan hoe
failliet en vervallen de parlementaire politiek is. Jarenlang wordt er gelogen en
bedrogen. Er worden miljoenen deals afgesloten met criminelen achter de ruggen
van het volk. Er is totaal geen controle op de figuren die ook nog een keer de
brutaliteit hebben om zich volksvertegenwoordigers te noemen. Zij
vertegenwoordigen alleen de heersende kliek en niemand anders. Onder het
zogenaamde parlementaire systeem moet de oppositie en ook de pers een
controlerende taak uitvoeren. Maar dat is een lachertje. Er is geen echte
oppositie, niet in de Tweede Kamer en ook niet in het land. Een aantal partijen
heeft zich omgevormd tot een constructieve oppositie, waarmee ze bedoelen dat
ze gewoon schoothondjes van de regering zijn. Dan zijn er nog wat anderen die
in de rij staan om dezelfde rol te vervullen. Zelfs SP leider Roemer heeft al
gezegd dat hij zich wel kan voorstellen om met de VVD in een regering te
zitten. Hoe dom de man in feite is wordt duidelijk uit de volgende uitspraak:
“Natuurlijk moet er wel wat te halen zijn als dit aan de orde komt, anders ga
ik mijn principes niet verloochenen.” Hij geeft dus al toe dat een samenwerking
met de VVD een verloochening van zijn principes is. Toch wil hij het overwegen.
Dat zegt hij gewoon allemaal openlijk. Het is moeilijk vast te stellen of dit
een geval van eerlijk domheid of domme eerlijkheid is.
Hoe dan ook, hier is de zogenaamde
leider van de oppositie aan het woord. Wat kan er terecht komen van een
controlerende rol als zelfs de oppositieleider al bereid is om al zijn
principes bij het grof afval te zetten om toch vooral maar een plekje op het
pluche te veroveren. Is het dan een wonder dat de bevolking zich meer en meer
afkeert van de gevestigde politiek? Is het een wonder dat het aantal leden van
de politieke partijen dramatisch aan het dalen is? Is het een wonder dat de
studenten weer de eis stellen om de democratie uit te breiden? Dan gaat het nog
alleen om de universiteiten, maar die zelfde eis kun je zonder problemen naar
het hele land doortrekken.
Wij hebben het al eerder gezegd; we
worden geregeerd door een stel dieven en oplichters die maar een doel hebben,
en dat is het in stand houden van de macht van de heersende elite. Daarvoor
wordt alles opgeofferd en wordt de maatschappij tot op het bot uitgehold. De
grootste bekken en de grootste belangen hebben het voor het zeggen en de
bevolking mag betalen en af en toe mee doen aan de farce die men verkiezingen
noemt. Maar het tij is aan het keren. Het gaat langzaam maar wel zeker. Niemand
gelooft meer in Rutte, Samsom en de rest van de leugenaars. Ze leven op
gekochte tijd, deze kliek, en dat weten ze maar al te goed. De tijd van de
rekening komt steeds dichter bij. Als dat moment daar is zal het wegschoppen
van Opstelten en Teeven maar een klein briesje blijken te zijn. De storm komt,
waarschijnlijk sneller dan we denken, en er is niets meer wat hem nog kan
tegenhouden. De leugenaars en oplichters zijn gewaarschuwd.
PROVINCIALE STATEN; RUTTE’S KOUDE
DOUCHE
Voor de regering zijn de uitslagen van de Provinciale Statenverkiezingen een ijskoude douche. De VVD verloor weliswaar, maar de echte ramp tekende zich af bij de Partij van de Arbeid waar men terug viel tot maar 8 zetels. Dat is de rekening voor alle leugens en gebroken beloften. We willen niet veel woorden aan het hele toneelspel besteden, maar er zijn een paar belangrijke punten. De coalitie heeft, ook samen met de zogenaamde constructieve oppositie, de meerderheid in de Eerste Kamer verloren. Dat betekend dat ieder wetsvoorstel een potentiële kabinetscrisis kan worden. Rutte zal in de komende jaren niet veel verder komen dan poppetjes tellen, iedere week maar weer. De PVV heeft wat verloren en de SP wat gewonnen. Maar een ander feit is nog veel belangrijker; de opkomst was maar 47.5%. Dat betekend dat de verkiezingen niet representatief zijn en dat 52.5% van de kiezers gewoon is thuis gebleven. Hierbij moeten we even stil staan, 52.5% van de bevolking wil met het parlementair politieke spel niets meer te maken hebben. Een terechte keuze. We zeiden het al eerder; de storm steekt op.
