Spuiten en slikken in de Koude Oorlog

Wie de Koude Oorlog heeft meegemaakt, of het nu het begin was of de nadagen, kan zich zeker de enorme aandacht herinneren die er in het westen werd geschonken aan de prestaties van sporters uit het Oost Blok. Altijd waren er verhalen over doping, onmenselijke trainingsschema’s en de grote aandacht die sporters kregen van de autoriteiten in de Sovjet Unie of de DDR. Als er weer een stevige oost aan medailles naar het Oosten was vertrokken kon je de van jaloezie doorspekte verhalen overal lezen. Vooral de pers in het voormalige West Duitsland, met Springer natuurlijk voorop, konden niet genoeg krijgen van dit soort verhalen. Er moest immers een verklaring zijn voor de povere prestaties van de westerse atleten.

Nu blijkt dat er veel meer aan de hand was. Een studie in het huidige Duitsland heeft uitgewezen dat West Duitsland al vanaf 1954 bezig was met onderzoek naar de werking van stimulerende middelen in de sport. En niet alleen was er onderzoek, er werd ook systematisch gebruik gemaakt van deze middelen door Duitse atleten die enorme onder druk werden gezet om te presteren. Vooral na de mislukkingen van Duitse atleten op de Olympische Spelen van 1968 gingen alle remmen los. Er moesten overwinningen komen, koste wat kost. En als dat niet op een gewone manier kon, dan maar door middel van doping. Alle verhalen over de Oost Duitse atleten en doping waren dus gewoon hypocriet. Men was zelf net zo hard bezig met spuiten en slikken.

De studie heeft Duitsland geschokt, overtuigd als men was dat de West Duitse atleten alleen met edele bedoelingen in de ring waren getreden. Eerst dacht men nog dat het gebruik van doping een reactie op gelijksoortig gedrag in het Oosten was. Maar een deskundige die bij de studie betrokken was zegt dat de ontwikkeling van het dopinggebruik in de beide Duitslanden parallel liep. Het was dus niet zo dat de arme West Duitsers wel iets moesten doen om de DDR atleten bij te houden, ze namen gewoon zelf initiatieven. Volgens de studie wisten de sportbonden er gewoon van en moedigde het doping gebruik aan. Er is dus absoluut nooit sprake geweest van een oneerlijke strijd, zo als West Duitsland altijd beweerde. De hele West Duitse sportwereld had dik boter op het hoofd. Het zou zelfs nog wel eens kunnen zijn dat het westen de eerste stappen heeft gezet. Daarvoor zijn nog geen bewijzen, maar wie weet wat er nog meer achter gesloten deuren is gebeurd.

Het zou ook niet de eerste keer zijn dat het initiatief voor problemen bij de West Duitsers lag. De blokkade van West Berlijn door Sovjet troepen, die tot de Berlijnse luchtbrug voerde in de jaren 50, ontstond omdat de West Duitsers tegen de afspraken in de West Mark in West Berlijn invoerde. De Sovjet autoriteiten reageerde gewoon op een vertrouwensbreuk die bij de West Duitse oorlogshitserei hoorde. Dit feit is ook bijna iedereen vergeten. Het werd totaal ondergesneeuwd door de klaagliederen over de arme West Berlijners die geen eten hadden. Dat hun eigen regering dit vuurtje aan het branden hadden gemaakt liet men maar liever buiten schot. Meer hypocrisie dus.

En als we het dan toch over hypocrisie hebben; jarenlang werden diensten als de KGB, NKVD, de Stasi, en noem ze allemaal maar op, beschuldigd van het bespioneren van de eigen bevolking. Na de val van de Berlijnse muur verschenen er smalend TV documentaires waarin lange rijen dossierkasten werden getoond. Het idee werd gegeven dat er in het Oost Blok achter iedere burger een geheim agent stond om te kijken waar hij of zij mee bezig was. Dit was natuurlijk totaal overdreven. De inlichtingendiensten deed niet veel anders dan de inlichtingendiensten in het westen. Ze moesten wel alerter zijn omdat het westen constant bezig was om het Oost Blok te ondermijnen en te vernietigen.

En wat zien we nu? Ondanks het feit dat het westen eigenlijk geen vijand meer heeft, worden wij allemaal 24 uur per dag in de gaten gehouden. Of het nu gaat om de telefoon, de email of internet. Overal word afgeluisterd, getapt, meegelezen, gegevens opgeslagen en foto’s nagetrokken. En niet af en toe als steekproef, maar constant de klok rond. Zo bont maakten de inlichtingendiensten in het Oost Blok het zeker niet. Het is dus weer allemaal hypocrisie. Nu beweren de Amerikanen en de Europese regeringen dat dit allemaal nodig is omdat er terrorismedreigingen zijn, die ze anders niet zouden detecteren.

En, als of het op commando gebeurt, duikt er meteen een terrorismedreiging in Jemen op. Ambassades worden gesloten en burgers worden geadviseerd om Jemen te verlaten. De voorsprekers van de hele spionageoperatie kraaien nu meteen dat de recente dreiging bewijst dat PRISM en de andere klikprogramma’s hard nodig zijn. Dit is totale onzin. Dat er een dreiging is, en het is nog maar de vraag of het weer geen verzinsel is, heeft men ontdekt door communicatie van het hoofd van Al Qaida te onderscheppen. Omdat te doen hoeven ze echt niet de hele wereld af te luisteren. Ze weten precies waar Al Qaida zit, het is immers een Amerikaanse creatie, en zullen geen moeite hebben om de communicatie van de groep in de gaten te houden.

Het algehele afluisteren en meelezen heeft een hele andere achtergrond. Ze zijn bang voor de eigen bevolking. Dat geldt voor de Amerikanen, maar ook voor de Europese regeringen. Ze weten dat steeds meer mensen de crisismaatregelen en de leugens beu zijn. Ze weten dat in de huidige situatie een klein incident plotseling tot een ware opstand kan leiden. Ze zijn er niet van overtuigd dat ze zo’n opstand tijdig zullen herkennen en de kop indrukken. Daarom moet alles nageplozen worden. Laat niemand denken dat de inlichtingendiensten, die zich hier mee bezig houden, zich alleen maar richten op groepen als Al Qaida, ze hebben ons allemaal in het vizier. De belangen van het kapitaal staan onder druk en dan zijn alle middelen gerechtvaardigd.

 
Om dit allemaal toe te dekken komen de westerse regeringen met de grootste leugens. Eerst hebben ze er niets van geweten en even later weer wel, maar in beperkte mate.  Laat ze er maar gewoon voor uit komen dat ze bang zijn om hun geprivilegieerde positie te verliezen. Dat de angst voor de eigen bevolking ze tot wanhoop drijft. Maar dat zullen ze nooit toegeven. Niemand wil zijn eigen dood voorspelt zien. Maar de voorbereidingen voor de begrafenis van het kapitalisme worden al getroffen. En precies dat zal geen inlichtingendienst tegen kunnen houden.