donderdag 24 augustus 2017

MISDADIGERS VOOR EN ACHTER DE SCHERMEN

Het was even rustig geweest in Europa in de laatste maanden. Niemand die er van uit ging dat de jihadisten het hadden opgegeven, maar de adempauze was toch duidelijk merkbaar. Tot eind vorige week, toen een cel van moslimextremisten toeslag in Barcelona en een andere stad in Spanje. Het beeld was hetzelfde; een bus die op mensen in reed, en vervolgens 15 slachtoffers die gewoon weer op de verkeerde plaats op het verkeerde ogenblijk waren. Weer 15 onschuldige levens op het altaar van de politieke islam. Het kan iedereen overkomen, dat was opnieuw de boodschap.

Deze keer ging het verhaal dat het om een paar losgeslagen individuen zou gaan, of een zogenaamde ‘lone wolf’ niet op. De terroristencel was bezig met het voorbereiden van een grote bomaanslag, maar een jihadist verbond blijkbaar twee verkeerde draadjes aan elkaar, want een deel van de bom ging al in de schuilplaats de lucht in. Dus maar weer teruggegrepen op de eerder gebruikte methode en een paar bussen gehuurd. Het resultaat hebben we allemaal kunnen zien. Het schijnt dat er zelfs een imam in het complot zat. Geen losgeslagen figuren dus maar een goed georganiseerde tak van de politieke islam. Kort daarna waren er steekpartijen in Finland en Rusland, waarbij de met een mes bewapende Marokkaan in Finland, het vooral op vrouwen voorzien had. Twee vrouwen stierven op straat. Zelfs in Rotterdam rommelt het, en werd een popconcert afgezegd.

Opnieuw komt de vraag; hoeveel meer van dit soort figuren hier eigenlijk rondlopen? Waar worden nog meer aanslagen voorbereid of messen geslepen? Van de autoriteiten wordt niemand wijzer. Men blijft beweren dat de boel in de gaten wordt gehouden, en dat we vooral gewoon door moeten gaan met onze levens. Makkelijk om dit soort dingen te zeggen als je als regeringsleider achter dikke muren schuil gaat en in gepantserde auto’s kunt rijden. Dit soort uitspraken kun je doen als je niet zelf je boodschappen doet, op een terras gaat zitten of gewoon aan het wandelen bent door een stadsgebied. Buiten de realiteit om is het makkelijk advies geven. Want laten we eerlijk zijn; de kans dat Rutte, Merkel of Macron oog in oog komen te staan met een messentrekker is bijzonder klein. Daar zorgen de legers van beveiligers wel voor.

Een andere vraag die we toch steeds weer moeten stellen is waarom de jihadisten altijd de gewone mensen als doelwit kiezen? Sommige zeggen dat ze dit doen omdat het makkelijk te raken doelen zijn, en dat het in de ogen van de jihadisten toch om allemaal ongelovigen gaat. Dat kan echter maar een deel van de verklaring zijn. Immers een regeringsleider, een generaal of een topsmeris zouden toch meer gewicht in de schaal moeten leggen. Zij nemen immers de beslissingen waar de jihadisten tegen beweren te protesteren. Zij zijn verantwoordelijk voor de interventies en de bombardementen in het Midden Oosten en elders. Waarom dan toch steeds de gewone mensen, wij allemaal, als doel kiezen?

Voor het antwoord moeten we richting SyriĆ« gaan. Het Syrisch leger heeft in de laatste maanden, met steun van Rusland, grote delen van het land heroverd op de IS en Al Nusra. Uit een aantal steden is de IS in paniek weggevlucht met achterlating van veel interessante zaken. De Syrische soldaten vinden aan de lopende band Amerikaanse en andere westerse wapens in de opslagplaatsen en stellingen van de IS. Koerdische eenheden hebben Turkse wapens en voorraden gevonden in de voormalige schuilplaatsen van Al Nusra. Dat zijn op zich al bewijzen genoeg. Maar vorige week vonden Syrische soldaten in de voorraden van de IS chemische wapens die afkomstig zijn uit Amerika en Groot BrittanniĆ«. Precies deze twee landen zijn het langste bezig geweest om wapens en andere materialen te leveren aan de tegenstanders van de Syrische regering. Ze beweerden altijd dat deze voorraden naar zogenaamde “gematigde” rebellen gingen. Nu is duidelijke dat er direct aan de IS is geleverd.

Dat vermoeden bestond al veel langer, maar nu zijn voor het eerst de bewijzen voor handen. Niet dat de westerse media daar melding van maken. Er komt ook geen urgent VN onderzoek. Beiden instellingen zijn immers in handen van de schuldigen, dus wordt het weer allemaal lekker doodgezwegen of als zwarte propaganda afgedaan. Toch verklaard deze vondst gelijktijdig waarom de IS altijd de gewone mensen aanvalt en niet de elite. De westerse wereldelite is zelf de grootste steunpilaar en toeleveraar van de islamitische terroristen. De IS leiders gaan niet zagen aan de boomtak waar ze op zitten. Ze vermoorden liever gewone mensen die op geen enkele wijze verantwoordelijk zijn voor wat er in het Midden Oosten gebeurd.

Laten we dat vooral in gedachten houden als er na een aanslag weer een regeringsleider met krokodillentranen op TV verschijnt. Hij of zij is indirect zelf verantwoordelijk voor de bloedbaden van de IS. Dat geldt voor verschillende Amerikaanse presidenten, zoals Bush, Obama en ook Trump. Dat geldt ook voor de Britse leiders; Blair, Cameron, en nu May. Allemaal hebben ze het bloed aan hun handen van de daden die zijn veroorzaakt door aan de ene kant de zogenaamde “coalitie’ en aan de andere kant de islamterroristen. Maar het blijft niet bij deze figuren. Ook de mindere goden, zoals Merkel en Rutte, dragen net zo veel schuld. Door hun daden zijn ze tot verraders van hun eigen volkeren geworden. Daar komt nog bij dat het deze zelfde figuren zijn geweest die de grenzen wijd open hebben gezet, en de terroristen vrije doorgang verlenen zonder echt te controleren.


We hebben dus te maken met misdadigers voor en achter de schermen, die allemaal even dodelijk zijn. Dat zal niet veranderen tot de volkeren deze verraders, die zich voor regeringsleiders uitgeven, opruimen en het heft zelf in handen nemen. Het zijn immers onze levens die iedere dag op het spel staan. Tot dat moment aanbreekt kunnen we alleen maar waakzaam en alert zijn. Niemand weet immers waar het volgende mes, de volgende bom, of het volgende busje vandaan komt. We weten echter wel dat er achter de daders, nog andere daders schuil gaan. Ook tegen die daders, die vanaf de achterbank sturen, moeten we ons wapenen. Het is letterlijk een zaak van leven of dood.