donderdag 1 januari 2015

HET AMERIKAANSE KEIZERRIJK Deel 5 BLIK NAAR DE TOEKOMST



Na een jaar van opstand en oorlog in midden Europa, is het tijd om te kijken wat de huidige stand van zaken is, en wat we in het komende jaar kunnen verwachten. Het gaat er niet om dat we een aantal toekomstvoorspellingen doen, maar het is wel van het grootse belang dat we aan de hand van de huidige feiten vaststellen waar we in de komende maanden rekening mee moeten houden. Zoals we eerder zagen heeft het Amerikaanse Keizerrijk vooral de Oekraïne gebruikt als springplank voor de aanval op Rusland. Dit begon met de door Amerika georganiseerde coup in Kiev en vervolgens de oorlog in Novorossia. Omdat dit dus het speerpunt is moeten we het overzicht beginnen met de huidige situatie in de Oekraïne en Novorossia.

In Novorossia is op dit moment het zoveelste staakt-het-vuren van kracht. Deze versie is weliswaar meer succesvol dan het vorige bestand, maar er wordt nog steeds op verschillende plaatsen aan het front geschoten. Pogingen om tot echte oplossingen te komen via de vredesbesprekingen in Minsk lopen uiterst stroef omdat Kiev weigert om vergaderdata te plannen of het hele proces soms een tijd lang negeert. Het enige positieve is dat er nu minder op de steden wordt geschoten en dat er een grote uitruil van gevangenen is geweest. De vuurpauze heeft er toe geleid dat Novorossia de situatie in de republieken enigszins kan normaliseren vooral met hulp van Rusland. In Kiev blijft het dezelfde chaos en het land staat financieel gezien constant op instorten. Alleen het IMF en de EU houden het regime op de been.

Het feit dat de oorlog nu even stil ligt betekend niet dat er een einde aan de gevechten is gekomen. Kiev transporteert steeds meer militair materieel naar het zuid oosten, en krijgt hier voor ook hulp uit het westen, waaronder Nederland. Ook werden recentelijk 3 vliegvelden gesloten zodat er NAVO goederen konden worden aangevoerd. Dit alles wijdt er op dat men opnieuw in de aanval wil gaan. Dit zal misschien in het voorjaar gebeuren, maar ook een eerder offensief is niet uit te sluiten. Binnen de Kiev junta zijn de stemmen verdeeld. Sommigen willen nu al een verdere oorlog beginnen, anderen zijn meer terughoudend. Het is bekend dat Amerika constant aandringt op nieuwe vijandelijkheden. Er zijn figuren in Kiev die weten dat een nieuwe aanval alleen maar nadelig voor de Oekraïne zal zijn, maar zij vormen een kleine minderheid. De meerderheid volgt de Amerikaanse dictaten. Het Keizerrijk wil een nieuwe aanval omdat men zo hoopt Rusland direct in de gevechten te betrekken. Dat is tot nu toe niet gelukt.

President Poetin heeft direct ingrijpen tot nu toe kunnen vermijden en op andere manieren hulp aan Novorossia gegeven. Maar als Kiev weer aanvalt en de milities zouden het niet kunnen houden zal Rusland wel ingrijpen. Alle Russische leiders hebben intussen gezegd dat men niet zal accepteren dat Novorossia in handen van de fascisten valt. Toch is het niet zo dat Rusland een onafhankelijk Novorossia als de beste oplossing ziet. Moskou zou het liefst een instandhouding van de Oekraïne zien zonder fascisten in de leiding, met een gewone regeringen en banden met zowel Rusland als de EU. Dat is het meest gewenste scenario. De Oekraïne zou dan buiten de NAVO en de EU moeten blijven. De kans dat dit gaat gebeuren is klein omdat de Amerikanen de Oekraïne nodig hebben voor de aanval op Rusland. Er wordt wel gezegd dat Washington Rusland zal aanvallen tot de laatste Oekraïense soldaat gesneuveld is. Het gaat immers om de aanval op Rusland en daarbij is Kiev alleen maar een werktuig. De meeste analisten gaan er nu van uit dat de oorlog in het voorjaar weer begint en dat dan de beslissing zal vallen.

Intussen zijn de Amerikanen en de NAVO druk bezig om van heel Europa een oorlogsopslagplaats te maken. Steeds meer troepen worden gestationeerd in de Baltische staten en Polen en ook het aantal schepen en vliegtuigen neemt toe. Het Keizerrijk slaat op de oorlogstrommels en de Europeanen betalen de prijs. Hoe hoog die prijs zal zijn is nog niet te overzien. Met als deze voorbereidingen, die alleen maar als uitdaging en provocatie kunnen worden gezien, is het niet verwonderlijk dat Rusland in haar nieuwe militaire doctrine zegt dat Amerika en de NAVO een directe bedreiging voor Rusland vormen. Rusland zal op deze bedreiging reageren door de grenzen en de strijdkrachten te versterken en uit te breiden zodat het Russische land en de bevolking veilig zijn. Er wordt nu hard gewerkt aan betere en moderne bewapening en het is nu al duidelijk dat Rusland niet door Amerika en de NAVO militair verslagen kan worden. Hiermee hoopt Moskou een Amerikaanse aanval te voorkomen of in ieder geval uit te stellen. Een gelijksoortig scenario op kleine schaal heeft ook in Novorossia gefunctioneerd. Misschien dat met afschrikking een echte grote oorlog voorkomen kan worden. Helaas zijn er geen garanties.

Op dit moment gaat de Amerikaanse aanval op Rusland op andere terreinen verder, waaronder de economie en de oorlog in de media. Op economisch terrein hebben we de recente val van de roebel gezien die werd veroorzaakt door de lagere olieprijzen, de westerse sancties en de speculatie op de internationale geldmarkten die door het westen wordt aangevoerd. Vooral de val van de olieprijzen is een probleem en het is duidelijk dat de Amerikanen ook daar de hand in hebben. Normaal gesproken reduceren de olieproducerende landen de productie als de prijs begint te vallen. Deze keer is dit niet gebeurd. De reden is dat de Amerikanen een overeenkomst hebben gesloten met Saudi Arabie waardoor het terugschroeven van de productie achterwegen blijft. Dit om Rusland onder druk te zetten. Rusland is door dit alles niet in paniek geraakt. De Centrale Bank heeft ingegrepen en de roebel is nu veel stabieler. Natuurlijk zijn er andere economische problemen, maar Poetin heeft gezegd dat dit binnen twee jaar zal zijn opgelost.

We moeten niet vergeten dat dit een overgangsperiode is. Rusland schakelt weer over op eigen productie op vele terreinen en probeert westerse productie steeds meer buiten de deur te houden. Dit is een moeilijk maar wel noodzakelijk proces. Uiteindelijk zullen de sancties en de huidige moeilijkheden een zegening blijken te zijn, want Rusland zal meer onafhankelijk worden en verder kunnen werken aan een nieuwe wereldorde waarin niet de Amerikanen de boventoon voeren. Dat er nu problemen zijn hoort bij dat proces. Er kan ook geen langdurige schade ontstaan want Rusland heeft enorme voorraden aan grondstoffen, goud en buitenlandse valuta. Dit vergeet het westen nog wel eens. Een recessie zal Rusland nooit op dezelfde manier treffen als de westerse landen door de enorme rijkdommen waarover het land kan beschikken. De moeilijkheden zijn dan ook alleen maar van tijdelijk aard en zullen Rusland uiteindelijk alleen maar versterken. Het komende eerste half jaar zal nog moeilijk zijn, maar daarna volgt het herstel.

Op dit gebied moeten we ook de verbeterde relatie met China niet over het hoofd zien. Dit is geen gewone handelsrelatie meer, maar een echte partnerschap voor vele jaren. Rusland en China werken aan een gemeenschappelijk project, weliswaar als twee onafhankelijke landen, maar gelijktijding met banden en verbindingen die veel verder gaan dan ooit voor mogelijk was gehouden. In eerst instantie leek het er op dat de banden tussen Rusland en China vooral waren gebaseerd op de grote gascontracten die zijn afgesloten. Maar intussen wordt er ook op militair gebied veel samengewerkt, zeker als het gaat om ontwikkeling en het delen van kennis. Daar komt nog bij dat China heeft gezegd dat het Rusland zal helpen als de economische problemen te groot worden.

De partnerschap tussen Rusland en China is het westen een doorn in het oog. Het Amerikaanse Keizerrijk heeft geprobeerd om ook China in de problemen te brengen. In Hong Kong werden studentenprotesten ontketend, waarvan de leiders duidelijke banden met Amerika hadden. De studenten eisten meer democratie, een duidelijke echo van de Maidancoup en de eerdere kleurrevoluties die door de CIA werden voorbereidt en uitgevoerd. De protesten leverden echter niets op. China liet het protest een poosje uitrazen en maakte er toen zonder veel problemen een einde aan. Het zal de Amerikanen niet lukken om een Maidan in China of Rusland op poten te zetten. De machthebbers in beiden landen weten veel te goed hoe het Keizerrijk te werk gaat, en hoe de activiteiten van de Amerikanen moeten worden geblokkeerd.

Dan is er nog de informatieoorlog die in volle hevigheid aan de gang is. De westerse media blijft Poetin aanvallen en doormiddel van leugens en halve waarheden wordt geprobeerd om Moskou zo zwart mogelijk te maken. We zien dit bijvoorbeeld rond de crash van de MH17. De informatie die uit Kiev komt is allemaal gelogen. Meestal is dit ook nog makkelijk te bewijzen ook. Fascisten zijn nooit de slimste. Ook hierin heeft de CIA een grote rol. In het hoofdkwartier van de Oekraïense geheime dienst, de SBU, is een speciale afdeling van de CIA gevestigd. In dit deel van het gebouw mogen SBU medewerkers niet komen. Men gaat zelfs zover dat zowel de Oekraïense, als ook de Amerikaanse vlag boven de deur wapperen. Duidelijker kan het in feiten niet.

Moskou probeert de leugens met feiten onschadelijk te maken. In het oosten is dit ook geen probleem. Maar in het westen is het verboden om deze Russische versies van een aantal zaken, waaronder de oorlog in Novorossia te publiceren. Mediaorganisaties nemen de berichten gewoon niet op of verdraaien ze. Nog steeds wordt nergens in de westerse media gezegd dat het Kiev leger op de burgers van steden en dorpen schiet. Er is duidelijk een embargo van kracht op dit soort informatie. Maar niet alleen Rusland wordt door dit embargo op nieuws getroffen. De Nederlandse schrijver Joost Niemoller schreef een boek over de MH17. De media had interesse tot bleek dat de conclusie van zijn boek was dat een Oekraïense straaljager het vliegtuig heeft neergeschoten. Dat paste niet in het westerse straatje en alle interviews en andere media aandacht werd geschrapt. Niemoller zegt zelf dat het heel moeilijk is om door het embargo heen te breken. Dus blijft de leugen reageren.
 
In de komende maanden zal blijken of de Amerikaanse aanval op Rusland zal worden voortgezet, of dat Europa toch nog op de rem zal trappen. Er zijn tekenen dat Europa de spanningen een beetje zat begint te worden. Maar de Amerikaanse druk is groot. Het volgende half jaar zal de doorslag geven. Intussen kunnen wij alleen maar waakzaam blijven en met de juiste informatie komen. De situatie in de wereld is nu gevaarlijker dan in al de jaren sinds 1945, met Europa in de meest kwetsbare positie. Het blijft balanceren op de rand van de afgrond. Dat het Amerikaanse Keizerrijk voor deze afgrond verantwoordelijk is hoeven we eigenlijk al niet eens meer te zeggen. Dat moet zo langzamerhand algemeen bekend zijn.