Na een jaar van opstand en oorlog in
midden Europa, is het tijd om te kijken wat de huidige stand van zaken is, en
wat we in het komende jaar kunnen verwachten. Het gaat er niet om dat we een
aantal toekomstvoorspellingen doen, maar het is wel van het grootse belang dat
we aan de hand van de huidige feiten vaststellen waar we in de komende maanden
rekening mee moeten houden. Zoals we eerder zagen heeft het Amerikaanse
Keizerrijk vooral de Oekraïne gebruikt als springplank voor de aanval op
Rusland. Dit begon met de door Amerika georganiseerde coup in Kiev en
vervolgens de oorlog in Novorossia. Omdat dit dus het speerpunt is moeten we
het overzicht beginnen met de huidige situatie in de Oekraïne en Novorossia.
In Novorossia is op dit moment het
zoveelste staakt-het-vuren van kracht. Deze versie is weliswaar meer succesvol
dan het vorige bestand, maar er wordt nog steeds op verschillende plaatsen aan
het front geschoten. Pogingen om tot echte oplossingen te komen via de
vredesbesprekingen in Minsk lopen uiterst stroef omdat Kiev weigert om
vergaderdata te plannen of het hele proces soms een tijd lang negeert. Het
enige positieve is dat er nu minder op de steden wordt geschoten en dat er een
grote uitruil van gevangenen is geweest. De vuurpauze heeft er toe geleid dat
Novorossia de situatie in de republieken enigszins kan normaliseren vooral met
hulp van Rusland. In Kiev blijft het dezelfde chaos en het land staat
financieel gezien constant op instorten. Alleen het IMF en de EU houden het
regime op de been.
Het feit dat de oorlog nu even stil
ligt betekend niet dat er een einde aan de gevechten is gekomen. Kiev
transporteert steeds meer militair materieel naar het zuid oosten, en krijgt
hier voor ook hulp uit het westen, waaronder Nederland. Ook werden recentelijk
3 vliegvelden gesloten zodat er NAVO goederen konden worden aangevoerd. Dit
alles wijdt er op dat men opnieuw in de aanval wil gaan. Dit zal misschien in
het voorjaar gebeuren, maar ook een eerder offensief is niet uit te sluiten.
Binnen de Kiev junta zijn de stemmen verdeeld. Sommigen willen nu al een
verdere oorlog beginnen, anderen zijn meer terughoudend. Het is bekend dat
Amerika constant aandringt op nieuwe vijandelijkheden. Er zijn figuren in Kiev
die weten dat een nieuwe aanval alleen maar nadelig voor de Oekraïne zal zijn,
maar zij vormen een kleine minderheid. De meerderheid volgt de Amerikaanse
dictaten. Het Keizerrijk wil een nieuwe aanval omdat men zo hoopt Rusland
direct in de gevechten te betrekken. Dat is tot nu toe niet gelukt.
President Poetin heeft direct
ingrijpen tot nu toe kunnen vermijden en op andere manieren hulp aan Novorossia
gegeven. Maar als Kiev weer aanvalt en de milities zouden het niet kunnen
houden zal Rusland wel ingrijpen. Alle Russische leiders hebben intussen gezegd
dat men niet zal accepteren dat Novorossia in handen van de fascisten valt.
Toch is het niet zo dat Rusland een onafhankelijk Novorossia als de beste
oplossing ziet. Moskou zou het liefst een instandhouding van de Oekraïne zien
zonder fascisten in de leiding, met een gewone regeringen en banden met zowel
Rusland als de EU. Dat is het meest gewenste scenario. De Oekraïne zou dan
buiten de NAVO en de EU moeten blijven. De kans dat dit gaat gebeuren is klein
omdat de Amerikanen de Oekraïne nodig hebben voor de aanval op Rusland. Er
wordt wel gezegd dat Washington Rusland zal aanvallen tot de laatste Oekraïense
soldaat gesneuveld is. Het gaat immers om de aanval op Rusland en daarbij is
Kiev alleen maar een werktuig. De meeste analisten gaan er nu van uit dat de
oorlog in het voorjaar weer begint en dat dan de beslissing zal vallen.
Intussen zijn de Amerikanen en de NAVO
druk bezig om van heel Europa een oorlogsopslagplaats te maken. Steeds meer
troepen worden gestationeerd in de Baltische staten en Polen en ook het aantal
schepen en vliegtuigen neemt toe. Het Keizerrijk slaat op de oorlogstrommels en
de Europeanen betalen de prijs. Hoe hoog die prijs zal zijn is nog niet te
overzien. Met als deze voorbereidingen, die alleen maar als uitdaging en
provocatie kunnen worden gezien, is het niet verwonderlijk dat Rusland in haar
nieuwe militaire doctrine zegt dat Amerika en de NAVO een directe bedreiging
voor Rusland vormen. Rusland zal op deze bedreiging reageren door de grenzen en
de strijdkrachten te versterken en uit te breiden zodat het Russische land en
de bevolking veilig zijn. Er wordt nu hard gewerkt aan betere en moderne
bewapening en het is nu al duidelijk dat Rusland niet door Amerika en de NAVO
militair verslagen kan worden. Hiermee hoopt Moskou een Amerikaanse aanval te
voorkomen of in ieder geval uit te stellen. Een gelijksoortig scenario op
kleine schaal heeft ook in Novorossia gefunctioneerd. Misschien dat met
afschrikking een echte grote oorlog voorkomen kan worden. Helaas zijn er geen
garanties.
Op dit moment gaat de Amerikaanse
aanval op Rusland op andere terreinen verder, waaronder de economie en de
oorlog in de media. Op economisch terrein hebben we de recente val van de
roebel gezien die werd veroorzaakt door de lagere olieprijzen, de westerse
sancties en de speculatie op de internationale geldmarkten die door het westen
wordt aangevoerd. Vooral de val van de olieprijzen is een probleem en het is
duidelijk dat de Amerikanen ook daar de hand in hebben. Normaal gesproken
reduceren de olieproducerende landen de productie als de prijs begint te
vallen. Deze keer is dit niet gebeurd. De reden is dat de Amerikanen een
overeenkomst hebben gesloten met Saudi Arabie waardoor het terugschroeven van
de productie achterwegen blijft. Dit om Rusland onder druk te zetten. Rusland
is door dit alles niet in paniek geraakt. De Centrale Bank heeft ingegrepen en
de roebel is nu veel stabieler. Natuurlijk zijn er andere economische
problemen, maar Poetin heeft gezegd dat dit binnen twee jaar zal zijn opgelost.
We moeten niet vergeten dat dit een
overgangsperiode is. Rusland schakelt weer over op eigen productie op vele
terreinen en probeert westerse productie steeds meer buiten de deur te houden.
Dit is een moeilijk maar wel noodzakelijk proces. Uiteindelijk zullen de
sancties en de huidige moeilijkheden een zegening blijken te zijn, want Rusland
zal meer onafhankelijk worden en verder kunnen werken aan een nieuwe wereldorde
waarin niet de Amerikanen de boventoon voeren. Dat er nu problemen zijn hoort
bij dat proces. Er kan ook geen langdurige schade ontstaan want Rusland heeft
enorme voorraden aan grondstoffen, goud en buitenlandse valuta. Dit vergeet het
westen nog wel eens. Een recessie zal Rusland nooit op dezelfde manier treffen
als de westerse landen door de enorme rijkdommen waarover het land kan
beschikken. De moeilijkheden zijn dan ook alleen maar van tijdelijk aard en
zullen Rusland uiteindelijk alleen maar versterken. Het komende eerste half
jaar zal nog moeilijk zijn, maar daarna volgt het herstel.
Op dit gebied moeten we ook de
verbeterde relatie met China niet over het hoofd zien. Dit is geen gewone
handelsrelatie meer, maar een echte partnerschap voor vele jaren. Rusland en
China werken aan een gemeenschappelijk project, weliswaar als twee
onafhankelijke landen, maar gelijktijding met banden en verbindingen die veel
verder gaan dan ooit voor mogelijk was gehouden. In eerst instantie leek het er
op dat de banden tussen Rusland en China vooral waren gebaseerd op de grote
gascontracten die zijn afgesloten. Maar intussen wordt er ook op militair gebied
veel samengewerkt, zeker als het gaat om ontwikkeling en het delen van kennis.
Daar komt nog bij dat China heeft gezegd dat het Rusland zal helpen als de
economische problemen te groot worden.
De partnerschap tussen Rusland en
China is het westen een doorn in het oog. Het Amerikaanse Keizerrijk heeft
geprobeerd om ook China in de problemen te brengen. In Hong Kong werden
studentenprotesten ontketend, waarvan de leiders duidelijke banden met Amerika
hadden. De studenten eisten meer democratie, een duidelijke echo van de
Maidancoup en de eerdere kleurrevoluties die door de CIA werden voorbereidt en
uitgevoerd. De protesten leverden echter niets op. China liet het protest een poosje
uitrazen en maakte er toen zonder veel problemen een einde aan. Het zal de
Amerikanen niet lukken om een Maidan in China of Rusland op poten te zetten. De
machthebbers in beiden landen weten veel te goed hoe het Keizerrijk te werk
gaat, en hoe de activiteiten van de Amerikanen moeten worden geblokkeerd.
Dan is er nog de informatieoorlog die
in volle hevigheid aan de gang is. De westerse media blijft Poetin aanvallen en
doormiddel van leugens en halve waarheden wordt geprobeerd om Moskou zo zwart
mogelijk te maken. We zien dit bijvoorbeeld rond de crash van de MH17. De
informatie die uit Kiev komt is allemaal gelogen. Meestal is dit ook nog
makkelijk te bewijzen ook. Fascisten zijn nooit de slimste. Ook hierin heeft de
CIA een grote rol. In het hoofdkwartier van de Oekraïense geheime dienst, de
SBU, is een speciale afdeling van de CIA gevestigd. In dit deel van het gebouw
mogen SBU medewerkers niet komen. Men gaat zelfs zover dat zowel de Oekraïense,
als ook de Amerikaanse vlag boven de deur wapperen. Duidelijker kan het in
feiten niet.
Moskou probeert de leugens met feiten
onschadelijk te maken. In het oosten is dit ook geen probleem. Maar in het
westen is het verboden om deze Russische versies van een aantal zaken,
waaronder de oorlog in Novorossia te publiceren. Mediaorganisaties nemen de
berichten gewoon niet op of verdraaien ze. Nog steeds wordt nergens in de
westerse media gezegd dat het Kiev leger op de burgers van steden en dorpen
schiet. Er is duidelijk een embargo van kracht op dit soort informatie. Maar
niet alleen Rusland wordt door dit embargo op nieuws getroffen. De Nederlandse
schrijver Joost Niemoller schreef een boek over de MH17. De media had interesse
tot bleek dat de conclusie van zijn boek was dat een Oekraïense straaljager het
vliegtuig heeft neergeschoten. Dat paste niet in het westerse straatje en alle
interviews en andere media aandacht werd geschrapt. Niemoller zegt zelf dat het
heel moeilijk is om door het embargo heen te breken. Dus blijft de leugen
reageren.
In de komende maanden zal blijken of de Amerikaanse aanval op Rusland zal worden voortgezet, of dat Europa toch nog op de rem zal trappen. Er zijn tekenen dat Europa de spanningen een beetje zat begint te worden. Maar de Amerikaanse druk is groot. Het volgende half jaar zal de doorslag geven. Intussen kunnen wij alleen maar waakzaam blijven en met de juiste informatie komen. De situatie in de wereld is nu gevaarlijker dan in al de jaren sinds 1945, met Europa in de meest kwetsbare positie. Het blijft balanceren op de rand van de afgrond. Dat het Amerikaanse Keizerrijk voor deze afgrond verantwoordelijk is hoeven we eigenlijk al niet eens meer te zeggen. Dat moet zo langzamerhand algemeen bekend zijn.